suheda Blogu

Bazı kadınların okuduğum hayat hikayeleri vardır ki hafızamdan kolay kolay silinmeyecekler..
Bunların içerisinde Berrin Menderes Yıldız Namdar ve özellikle Fikriye...

Onun adını ilk kez Atatürk'ün yakın arkadaşı ve başyaveri Salih Bozok un anılarını kaleme...

Ayak topuklarımın sesi yankılanıyor ışıksız boş koridorlarda,bir adım ötesini görmekten acizken yolun sonundaki hedefe kilitlenmiş durumdayım..
Garip bir şekilde mutlu hissediyorum kendimi bugünlerde,sebebi yok..
Canımı acıtmıyor artık yaşadıklarımın hatırası belki bu yüzdendir.Bazı şeyleri gerçekten silip atmayı...

Aşağıdaki manzaraya doğru bakıyorum,hava nasılda güzel pırıl pırıl içimde garip bir hüzün karşımda eski çok eski bir şehrin görüntüsü..yanıma küçük bir çocuk yaklaşıyor,parmağıyla hemen aşağımızda az önce dolaştığım yeşillikler içerisindeki küçük gölü...

Kendimi öyle yorgun öyle bitkin hissediyorum ki..
Hep bi şeyleri yetiştirme telaşındayım sürekli koşturmaca,sıkıldım dinlenmek tatil yapmak istiyorum..
Şöyle termal bir otele kapağı atıp bir hafta hiç dışarı çıkmadan suyun verdiği gevşeklikle yatıp dinlenmek..
Hayali bile ne güzel..
Tüm bu hayallerin içerisinde...

Mutfak penceremin tam karşısında bitişik dairenin mutfak penceresi var oldukça yakın mesafe..
Bu yüzden apartmanda mutfak penceresi muhabbetleri meşhurdur.Kadınların çoğu vakti mutfakta geçtiğinden mutfağa giden diğer komşusunu fark edince seslenir sonra bir diğeri eklenir şenlik havasında sohbetler edilir..
Ta kiii...

Otelin terasında cam kenarında oturuyorum.
Bulunduğum yer tam anfi tiyatronun karşısı adını sanını bilmediğim bir erkek şarkıcı Türk sanat müziği okuyor.sesinin yumuşak tınısı keyfe doğru yolculuğa çıkartıyor beni..
Yanımda ki arkadaşlarım az evvel yaşadığımız şiddetli bir Türk, kürt tartışmasından sonra...

Yıllardır hemen her yıl İstanbul'a giderim,hatta senede bir kaç kez gittiğimde olur sayısız akraba,dost,arkadaş var üstüne üstlük kendi evimizde var..
İstanbul'un nerdeyse gezilip görülecek her yerini bilirim hatta defalarca gördüğüm yerleride mevcuttur.
Fakat nedense bir türlü nasip olmayan Ayasofya'yı...

Yıllar önce terk ettim çocukluğumu eski bir kentin sokak lambaları altında..
Öylece bırakıp gittim ardıma hiç bakmadan..
İşte bu yüzdendir içimde hep küçük bir kız ağlar,tüm sesler kesildiğinde duyarım sesini gecenin en koyu en yalnız saatlerinde..
Göğsü baba kokan adam ne zaman ki gitti hayatımdan işte o zaman terk...

yaşasın benim günlüğüm

Sevgili günlük senin hiç yalnız bırakmayacağım söz,bilirsin ben yazmayı çok severim..