bu konuya 187 yanıt verildi

[DKNH]

bunalım eylems forever

[DKNH]

geceydi
karanlıktı
ondan belki de bilinçaltımdakiler uyandı
soguktu sanırım yoksa neden üşüyeyim
düşünecek birşey bulamamış mıydım acaba
düşümde gördüm
düşümde en sevdigimin öldügünü gördüm
anlatmamalı mıydım sana
sussaydım keşke anlatmasaydım
anlatırsam rahatlarım sandım
içtigim sigaranın dumanında savrulur sandım kötü düşünceler
çıkarmaya çalıstım aklımdan olmadı
ne kadar çok pişmanlıgım var oysa keşke bir daha olsaydı
keşke keşkelerimden daha çok iyi ki'lerim olsaydı
kimseye anlatamamak gibi bir derdimde olmasaydı keşke
gecenin bir yarıları şehir ışıklarında
kendini yok etmeye çalışmak zorunda kalmasaydım mesela
güler yüz beklemeselerdi benden bi de keşke

[DKNH]

[RedSnow]

Bu mesaj RedSnow tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 26.09.2008 - 17:41

[femm]

Herkes ve Birkaç Kişi

Yağmur Herkese Yağar
Güneş Isıtır Herkesi
Mevsimler Herkes İçindir
Yalnız Çığ Altında Kalan
Sele Kapılan Her Zaman Birkaç Kişi

Herkes İçindir Aşk Da Ayrılık Da
Yalnızca Birkaç Kişi Ölür Acıdan
Eskiden Ölümle Tartılırdı Ayrılık
Kiminin Hayatı Yalnızca Unutkanlıktan

Her Şey, Herkes İçin Değildir Oysa
Kimi Hiçbirşey Ögrenmez Karanlıktan
Yalnızlığı Kullanmayı Bilmez Kimi
Kimi Ayrılamaz Karanlıktan

Yağmur Herkese Yağar
Ama Çok Az İnsan Tutar Yağmurun Ellerini
Onca Şarkı Onca Film Onca Roman
Ama Sevmeye Yetmez Herkesin Kalbi

Çığ Altında Kalan Sele Kapılan
Aşktan Ve Acıdan Ölen
Birkaç Kişi Dünyayı Başka Bir Yer Yapmaya Yeter
Aslında Onların Hikayesidir Anlatılan
Diğerleri Dinler, Seyreder, Geçer Gider
Geçer Gider Herkes
Hikayelerdir Geriye Kalan.

[DKNH]

Keşke biraraya gelme imkanımız olsaydı bizim
keşke zorlasaydık şartlarımızı
vazgeçseydik lükslerimizden
zorlasaydık imkanları
birlikte gülmenin
kenarında oturup denizi segretmenin tadını çıkarsaydık
aynı cümleyi aynı anda kurup gülseydik saatlerce
martılara simit atsaydık örnegin
paylaştıgımız degerleri sorgulasydık sonra
birbirimizin farkına varsaydık
sonra kızsaydık birşeylere beraberce

[DKNH]

Biri beyaz biri kara iki kedi..
Birbirlerinin omzuna kollarını dolamışçasına birbirlerine şefkatle sarılarak,
birbirlerine dayanarak yola çıkmışlar.
Gölgeler akşamüstünü söylüyor.
Yorgun bir günün sonunda eve dönüyorlarmış gibi.
Yüzlerini görmüyoruz ama eminim mırıl mırıl konuşuyorlardır. Belli sınanmış, denenmiş bir dostluk bu,
uzun yolları da göze alabilen bir dostluk.

Ya biz, binde bir karşımıza çıkan dostluk, arkadaşlık, sevgililik fırsatlarını ne yapıyoruz?
Akşam üstünün bir saatinde yorgun gövdemizi yaslayıp mırıl mırıl konuşabileceğimiz,
omzumuza dolanan bir kolun, başımızı yaslayabileceğimiz bir omzun,
belimizi kavrayan bir elin, uzun yollara dayanıklı ayakların sahibi karşımıza çıktığında tanıyabiliyor muyuz onu,
değerini biliyor, biricikliğini, benzersizliğini anlayabiliyor muyuz? ...

Yoksa hayatı sonsuz, fırsatları sayısız sanıp
kendimizi hep ilerde bir gün karşılaşacağımızı sandığımız bir başkasına,
bir yenisine ertelerken hayat yanımızdan geçip gidiyor mu? Karşımıza erken çıkmış insanları yolumuzun dışına sürüklerken
bir gün geri dönüp onu deliler gibi arayacağımızı hiç hesaba katıyor muyuz?
Hayat her zaman cömert davranmaz bize, tersine çoğu kez zalimdir,
her zaman aynı fırsatları sunmaz, toyluk zamanlarını ödetir. Hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların, eskitmeden yıprattığımız dostlukların
savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla yapayalnız kalırız bir gün...

Bir akşamüstü yanımızda kimse olmaz,
ya da olanlar olması gerekenler değildir.
Yıldızların bizim için parladığını göremeyen gözlerimiz,
gün gelir kayan yıldızların gömüldüğü maziye kilitlenir...

Kedilerin özel bir anını yakalamak gibidir
kendi hayatımızdaki olağanüstü anları ve olağanüstü kişileri yakalamak.
Bazılarının gelecekte sandıkları ´bir gün´ geçmişte kalmıştır oysa;
hani şu karşıdan karşıya geçerken, trafik ışıklarında rastladığınız,
omzunun üzerinden şöyle bir baktığınız sonra da boşverip
´Nasıl olsa ilerde bir gün tekrar karşıma çıkar.´ dediğinizdir.
Oysa tam da o gün bu zalim şehri terk etmiştir O,
boş yere bu sokaklarda aranırsınız...
Murathan MUNGAN

[DKNH]

O kuşu kafese ben koydum biliyor musunuz? Hep en sevdiğim dediğim insanlar yoldular tüylerini çünkü onun. Rengarenkti oysa, bir sürü hayal beslerdi kanatlarında. Sadece kendi için değil herkes için umut vardı ve ne zaman uçsa umut dağıtırdı o kuş. Uçamasın diye, kanatlarını kırdılar derken ve ben onu çamurlu bir kuyunun içinde buldum ürkek. Bana bile gelmedi ilk başta. Öyle korkmuştu ki; öyle ürkmüştü ki benden bile kaçtı. Kendimden korkar oldum ve söz verdim o gün orada… Artık izin vermeyeceğim hiçbirine. Ve o kafese ben koydum onu. Hiç kimseyi affetmesin diye, başta bana kızgınlığı hiç geçmesin, hiç unutmasın diye.
Bazı şeyleri kendime bile itiraf edemiyorum ki ben. Evet, belki çoktan affettim ya da geçti gitti kızgınlığım ama o kadar. Onun dışında cesaretim yok hiçbir şeye. Çağırmak istemiyorum hiçbirini, evet olsunlar çok isterdim ama tekrar kırılacak kanatlarım yok benim. Hele şu sıra hiç yok…

[DKNH]

Ben küçük bir kızdım
Büyüdüm sandım yanıldım
yürüdüm koştum düştüm kalktım
Yaralarım da oldu derinlerde beni acıtan
İyileşir sandım sustum ağlamadım
Yanıldım...
Ben küçük bir kızdım
Büyüdüm sandım yanıldım
Her yaşımda benden olgun yaralar aldım
ardıma bakmadım koştum
Ne dikenler ne taşlar hiç umursamadım
Hayaller kurdum
Yeldeğirmenlerini kovaladım kılıçlar kuşandım
Savaştım cepheler açtım
yıkılmam korkmam sandım
Yanıldım...
yanılgılar bahçesinde
yansımalar gördüm aynadan bedenimde
kocaman yalnızlık şeffaf kafeslerde
Tel örgüler kurdum
küçük ellerimle tırmandığım
Kanadım acıttım iyileşir sandım
yanıldım...

[DKNH]

güneş ışınları mutfak penceresinden yüzüme vururken
ben bahçede senden kalan gülleri segrediyordum
hiç birine birşey olmadı biliyormusun aynı bıraktığın gibiler
hepsi senin adını taşıyor
herkes onları senin güllerin diye bir ayrı seviyor
doyumsuz ruhum gördüğünü biliyor da bir kez daha söylemek istedi işte
kışkırtmalara da pek açıktır bilirsin
senin güllerin gibi azıcık güneş görse tomurcuklanıveriyor
ne geregi vardı şimdi tüm bu olup bitenlerin derken
zihnimde sadece karmasası kalıyor
bir de acabası
artık hiç bir şarkıyı sonuna kadar dinlemeye sabrım yok biliyormusun
tahammülüm kalmadı kendime bile
sabahlar bir türlü olmuyor artık ve bir türlü geçmiyor saatler

[atlantisli]

Nesrin hiç fena değil.Gönlüne sağlık...

[atlantisli]

Yok ya valla ben geyiğine yazmadım.Nesrin derken "nesir" yani düzyazıdan bahsetmek istediydim.Sonuna iyelik eki gelince nesrin olmuş.Kusura bakmayın özür dilerim Bi daha yapmam

[ecehan]

kıh kıh

alinda paylaşımların çok güzel,beğenerek okuyoruz diyim de kaçiim ben

[DKNH]

teşekkür ederim atlantisli sağ ol

ben size dün zaten söyleyecegimi söyledim demii kızlar : ))

[WaLe]

Fena Değil

[DKNH]

niye begenmedin neyi begenmedin sen şimdi

[DKNH]

Hadi bana masallar anlat. Karanlık masallar. Kötü bitsin hepsinin sonu. Prensesler kurtulamasın mesela. Ejderhalar yesin kahramanları. Peri padişahları sözlerini tutmasın. Ağlasın bütün sevimli hayvanlar. Dilleri tutulsun,konuşuyorlarsa da konuşamasınlar.

Hadi bana masallar anlat. Karanlık masallar. Kellere yüz verilmesin mesela. Rapunzelin saçlarını kökünden kessinler. Ayakkabı daha ilk denenen kızın ayağına uysun, evde kalsın Sindirella. Çizmeli kediyi dövsün kasabın kedisi. Çizmelerini bırakıp kaçsın. Ağlasın.

Hadi bana masallar anlat. Karanlık masallar. Fareli köyün fareleri sağır olsun mesela,kavalcı bir rock grubunda yan flüt çalsın,grup tutmasın, dağılsın. Kraliçe pamuk prensesi uyutmaktan vazgeçip zehirlesin. Onu öpen prenste ölsün. Kötü dev yedi cüceleri ezsin mesela yanlışlıkla. Bilerekte olur, farketmez. O çocuk fasulye sırığından düşsün. Hansel ile Gratel'i ormanda kurt yesin. Sonra o kurt kırmızı başlıklı kızı da tatlı niyetine yesin. Hatta hızını alamasın kırmızının ninesini de yesin,avcıyı da yesin, 3 küçük domuzu da yesin. Yarasın kurtcağıza, tosun gibi olsun.

Masallar anlat bana. Karanlık masallar. Kan götürsün her yanı. Yalan olsun tüm sevgiler. Gelmesin hiç beklenenler. Üzülsün hep tüm sevenler. Yalan çıksın verilen sözler. Kendinden başkasını kimseyi düşünmesin kahramanlar. Ve mutluluk değil hüzün olsun, ölüm olsun sonlarında..

Masallar anlat bana. Karanlık masallar. Ki gerçeklere alışayım. Mutlu sonlar varmış. İyiler hep kazanırmış. Boşver hepsini. Sen masallar anlat bana. Karanlık masallar. Ki göreyim gerçekleri. Bileyim hayat neymiş. Rüyalara dalmayayım,canım yanacaksa da gözüm göre göre yansın. Nasıl sinmişse hayata acı, sinsin masallara da. Alışsın düşlerim bu sonlara. Böyle ürkek,böyle masum, böyle renkli hayallerle çıkmayayım hayatın karşısına. Nasıl çöktüyse hayata karanlık. Öyle çöksün masallara da. Bana benzemesin masum çocuklar.

Anlat masallar anlat ama karanlık olsun anlatacağın masallar...

alıntı

[DKNH]

Havada ılık bir sonbahar serinliği içimde taaa en derinlerde garip bir
sevda ateşi var. İnsan görmediği şeye nasıl aşık olabilir diyor kendi
kendine ama gel görki yürek bu mantıktan habersiz. Sonra sabahın ilk
ışıkları ile düştüğüm iş yolunda yine geliyor aklıma bahar serinliği
değince yüzüme. Ne garip duygu bu sevda diyorum aslı gidiyor sureti
terketmiyor ruhu. Gözlerim gayri ihtiyari doluyor ama ağlamıyorum
alıştığıma kendimi inandırmak istiyorum. Sonra duruyorum etrafıma
bakınıyorum insanlar bir telaş içerisinde sürekli bir yerlere
yetişmeye çalışıyorlar. Normal de benimde onlar arasında olmam
gerekiyordu biliyorum. Nedense onların arasında olmak istemiyor du
canım. Akıp giden hayata uzaktan bakıyordum öylesine. Akacak pek bir
şeyim yoktu çünkü ne hayat vardı ne bir sevda aslında sevdam vardı ama
sonra anladım sevdam sadece benim sevdammış başkaları bana geç anlattı
sevdamın sevdalı olmayınca bütün yaşananların hiç olacağını. Sevdam
gayri ihtiyari yüreğimde elimde olmayan bir sevda gözlerim bir sevdalı
göz arıyor şimdilerde eskiden yalanda olsa sevdayla bakan. Mevsimlerim
ters döndü sevdadan bedenim yaz sıcağında buz keserken kış soğuğunda
ateşler içinde sevdam gayri ihtiyariydi demiştim ya aslında yalan
söylüyorum. Sevdam istediğim için var ve ne yazık ki istemekten bu
kadar kolay vazgeçemiyorum. Görüyorsun sevda insana neler yaptırıyor
dilleri lâl eylerken satırları bir ırmak gibi akıtıyor. Yüreğimin
ırmağından bir yudum suydu bu yazdıklarım. Bir yudum suyu ağzıma alıp
yutkunamadığım suydu bu yazdıklarım. Nefesimi kesti bir yudum suda
gördüklerim nicedir görüpte kendime söylemekten sıkıldıklarım. Ey
dostlar söyleyin bana bu yalan dünyanın bir yudumluk hükmü varmı bir
yudumu yutkunabilen varmı ?

[DKNH]

Acıtıyor artık zaman.... ne gecmek bılıyor ne tukenmek.... hoş zamanın tükenmesini beklemek bir aptallık biliyorum... bılıyorum ama yinede istiyorum..


Artık ne geceleri seviyorum nede gündüzleri.... gündüzlerin aydınlığından gecelerin karanlığından kacıyorum... ne oluyor bana bende bılmıyorum.. yaşamsal olan ne varsa vazgectim... herseyden soyutlanmak mümkün değil biliyorum... biliyorum ama ben yınede denıyorum belki basarabılırım.. .


Bişeylerden kaçmak çözüm mü değil bende bılıyorum.
ama denemekten vazgecmıyorum. . artık kendımden bıle kacar oldum...
aynalarla aram hiç iyi olmadı zaten.. yansımamdan bıle nefret ederken
bır aynaya nasıl bakarım ki...


Bir boşluktayım savruluyorum. bır fırtınada yok olmak istiyorum... .
bir kasırgada ordan oraya savrulmak...


Nereye ve neden gıttgımı bılmeden gıtmek gitmek gitmek gitmek...... ....


Bir yer var biliyorum...
Geceden Sonra...
Güneşten Önce Bir yer....
Ben artık oraya gitmek istiyorum...
Giderken seni gecelerimize emanet ediyorum...

[DKNH]

git gide soguyorum senden
git gide alısıyorum yokluguna
imkansızı çıkarınca elimdekinden
geriye sadece gerçek kaldı bana
kuşkusuz
söyleyecek binlerce kelimem var sanırdım oysa
susuyorum şimdi
içimdeki çıglıklar bile suskun
bir şey söylemek için ağzımı açıyorum
kelimelerin üstünde tökezliyorum
hiç biri söylemek istediklerime uygun değil
vazgeçiyorum...
mutsuz olmamam gerekir kendimi üzmemem bosuna
ama alısıyorum
alısıyorum