bu konuya 187 yanıt verildi

[Lamos]

Kusura bakma sayfanı kirletiyorum ama Masalını düzenlemişsin ama altında Alinda mesajı bilmem şu tarifte şu saatte düzenledi yazmıyor. Bizde niye yazıyor. Büyücümüsün sen

[DKNH]

hayır cadıyım
genelde cadısın derler

[duygusuz]

alinda, çok güzel yazdıkların.
özellikle sevgiyi ve sevmeyi uzun uzun anlattığın bölüm...
imreniyor insan o duygulara, bir yandan da korkuyor yaşamaktan...
yüreğine sağlık...

[selamsız]

sen günah keçisi falan değilsin sen benim masum keçimsin...CRANBERRİES GOOD...

[DKNH]

[alsancakE24]

"Özlenildigini bilmek güzel de: herkes herkesi özlüyor insan farklı oldugun hissetmek istiyor..
Her kalp bir baska kalbin ritminde kendini bulmak istiyor."


Hem de nasıl...

Esinin eksik olmasın dost.

Bu mesaj alsancakE24 tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 21.10.2009 - 08:28

[DKNH]

Bağlanabilmek için önce bağımsız olmak gerekir.
Oysa çoğu insan yeni ilişkilerine eski bağlarıyla gelir,
aklının bir köşesinde ya eskisiyle yürüseydi; herşey daha mı güzel olurdu sorusu vardır.
bitmeseydi şimdi nasıl olurduk, çıkıverir beyin kıvrımlarının arasından bir yerlerden.
Eski ilişkilerin sırtına yüklediği yük ağırdır.
Aklında soru işareti kalmadan, bir öncekiyle acaba olurmuydu diye düşünmeden
kısacası aklın başkasında kalmadan yola çıkmak gerekir.
Herkes bir miktar cebinde önceki ilişkilerin güvensizliklerini, komplekslerini sorunlarını taşır.
Her insan anlaşılamamaktan karsındaki insandan hakettiği değeri görememekten yakınır da
kimse suçun ne kadarı bende diye düşünmez.
Hele bir de karşımızdakinin sevgisinden emin olduysak değmeyin keyfimize, bencilliğimize.
Dünyanın en erişilmez insanı oluveririz, en değerlisi...
Kendimize duyduğumuz saygı karşımızdakinin sağladığı özgüvenle tavan yapıverir.
Çevremize ördüğümüz duvara bir tuğla daha eklenir erişilmez olmanın dayanılmaz hafifliği sarıverir bedenimizi.
Oysa sıradanlığımız duruverir bir yerlerde okyanusta sadece bir damla olduğumuzu unutuveririz.
O damla olmadan okyanus olmaz sanırız ama fırtına diner, yağmur biter, okyanus durulur.
Kaybetmeyiz sanırız yükümüzü bırakınca su bizi taşır mı bilemeyiz,
oysa okyanusta batmamıza sebep olan o sırtımızdaki yüktür bilmeyiz.
Oysa okyanus bizi sırtımıda yük olmadan daha çok kucaklar, kendi denizimiz olmamıza izin bile verir.
Bir damlayken anlam kazanırız, bir bütün olabiliriz yükümüzden kurtulursak.
Özel olduğumuzu hissettiren insanın işini kolaylaştıracağımız yerde içinden çıkılmaz bir hale de kendimiz sokarız.
Özel olduğumuzu hissettirecek tek şey kendimiz olması gerektiği halde, karşımızdakinin egomuzu şişirmesi pek bir zevk verir.
Ama asla burnumuzdan kıl aldırmayız onun için şeçtiğimiz hayatı yaşamasına izin veriyoruz zannederiz.
Oysa onun sevgisini göstermekle bir adım önde olduğu aklımıza gelmez...

[DKNH]

Ayrılırken herkes çirkindir,
hayır çirkinliğin tüm suçu ayrılıkta değildir.
Sen ve ben açığa çıkar biz ortadan ikiye ayrılırken,
tepkimenin yan ürünüdür, nefret buharından oluşur o çirkinlik.
Yaşam ne kadar acımasız gelir o an, insanlar ne kadar kötü
Ve bir o kadar umuttur yaşam...
Giden ruhlardır sadece, binlerce anı kalır geriye
en büyük savaşları içimizde vermesini biliriz de..
Bir kendimize yalan söyleyemediğimizi unuturuz hep nedense.
Var olanı görmezden gelmek ne kolay,
ve ne kolay yaptığımız iyiliklerin karşılığını beklemek.
O kadar iyiydim ki ben gitmemeliydin sen,
ödülüm olmalıydın benim.
Hayattan aldığım alacağım sen olmalıydın,
kendime yalan söyleyemem.
Yanılmışım.
Oysa hepimiz tek iyinin kendimiz olduğundan emindik.
Teşekkür ediyorum hayat benden sonrakilere sözüm yok.
Alacağımı aldım ben başka bir şeye ihtiyacım yok.
Ve
seni bağışlıyorum