bu konuya 187 yanıt verildi

[DKNH]

[DKNH]

Bir gün içimden gittin, anladım. Nereye gittiğin değildi önemli olan... Kiminle gittiğin, hangi havayı soluduğun, hangi şehrin, hangi sokağında yürüdüğün önemli değildi. Sen içimden gitmiştin... İçimde ne varsa bana ait, seninle gitmişti.

Renklerim, ruhumdaki yaz, güneşim gitmişti.

“Bana kalan,
Beni kalansız bölen bu şehir.
Ah! bu şehir, yalan şehir”

demek isterdim; ama yalan olan sendin. Benim yarattığım, inanmak için yıllarımı harcadığım kocaman bir yalandın sen. Gerçek olduğunu gördüm. Sen gittin...

Aslında içimden giden sevgili değildi. Ben sadece, yalanıma inanmıştım. O, gerçekti... Aşk bitmişti. Düşünüyorum da acaba aşk, ruhumuzun derinliklerinde yaratılan koca bir yalan mı? Şiirde, müzikte ya da sözde, nerede aşk varsa orada bir de yalan yok mu? Aşk ve yalan, güzel ile çirkin, iyi ile kötü gibi birbirini besleyen, değiştiren ve dönüştüren; biri olmadan diğeri varolamayan ya da anlamsız kalan evrimin temel dinamiklerinden ikisi olabilir mi? Ya da aşk, yalana sesdeş mi? “Seni seviyorum” derken, aslında içimizde yarattığımız en güzel yalana övgüler mi düzüyor, kendimize olan hayranlığımızı mı dile getiriyoruz?

“Bir gün içimden gittin, anladım.”

Aşk, uydurduğumuz en güzel yalan! Ve aşk, yalan varsa aşktı.

İnsanın doğasında var. Doğrular ne kadar da az cezbeder bizi. Yasaklı ya da yanlış ne varsa, yaptıklarımız hanesine yazmak isteriz. Durduralamaz bir dürtüdür bu. Yalanı bazen istem dışı kullanırız. Söyleyen biz değilizdir ama, söyleten ta kendimizdir.

İçimizdeki yasaklı kimliktir O:

Mülkiyet duygusu ve egosu olağanüstü gelişmiş; ihtiraslı, doyumsuz ve aşka her zaman hazır. Pembedir, mavidir ve daha çok kırmızı. Cıvıl cıvıldır, yerinde duramaz. Yaz gibidir: Islak ve sıcak. Zaafları vardır, yasak ve güzel olan herşeye. O cennetteki en güzel meyveyi tadan, ilk ihaneti gerçekleştirendir. Kısacası O, yaşayan tarafımızdır. En güzel anılarımız, en heyecanlı anlarımızdır...

Bir gün içimden gittin, anladım. Nereye ve neden gittiğin değildi önemli olan... Kiminle gittiğin, hangi havayı soluduğun, hangi şehrin, hangi sokağında yürüdüğün önemli değildi. Sen içimden gitmiştin... İçimde ne varsa bana ait, seninle gitmişti.

Renklerim, ruhumdaki yaz, güneşim gitmişti.

_alıntı_

[DKNH]

Gidiyorum!

Satır aralarında unutuldum
Boş bir sayfanın gölgesine sığınırken.
Ünlemler bana küstü yâr!
Tepkisizliğim bu yüzden, sessizliğim
Bu yüzden.

(Karın ağrısı çekiyorum unutuluşumla)

Sessiz harfler arıyorum gürültülü
Sözcüklerin arasında ısrarlıca.
Bazen bir noktaya muhtaç kalıyorum
Nefes alabilmek için bu
Arayışta.

( Nefessiz kaldım, nefesimi geri ver bana)

Koşuşturan çocukların sessizliği
Yırtan ayak takırdamaları var etrafta.
Bir de sokağın hemen köşe başındaki pencerenin
Parmaklıklarından parmak uclarını uzatan
Bir ihtiyar adam; rüzgara dokunmak için
Canla baş etmek de.

Yanına gitmek için hazırlanıyorum
Yardım etmek adına, sonra vazgeçiyorum
"Bunu kendi başarmalı" diyerek seyrediyorum
Usulca, yardım edersem biliyorum ki
............ ......... .......

(susmam en doğrusu sanırım)

Saçak altı öpüşmelere sürgün edildik
Öpüşemedik, belki de utandı(rıl)k.
Tutkuyla öpüşenleri seyrederek küfür
Ettik bizi bizlikten alan hayata.
Şimdi bir portakal çiçeği açıyor
Avuçlarıma senden yana, senden bana
Düşercesine payıma.

( Oysa bir masum öpücük de yeterdi bana)

Akasyalar köpürüyor yüreğimin en
Ücra kıyısında, boğuluyorum.
Yalın ayak basıyorum asfaltlara seni
Hissetmek adına, kendimle dalga geçercesine
Gülmelerdeyim çünkü seni hissedememekteyim.
Sonra yağmur damlaları değiyor ruhuma
Islanıyorum sen sularıyla.

(Hangi mevsimin yağmurusun acaba)


Gidiyorum sensiz
Sabahlara gözlerimi açmak için boşluğa,
Yutkunarak da olsa.
Elveda.

( Tırnak içine alıyorum artık adını)


Kımıldamayan, donmuş evler
Şahit oldu bu yaşadıklarıma.
Dürtme boşuna konuşmazlar
Asla

_alıntı_

[DKNH]

Kalbim hep kanamaya mahkum sanki. Bir kez de kanamasa sanki.. olmaz mı..

Her zaman tek başıma yaşadım sevdamı. Tek kişilik dünyamda çok kişilik sevdim... kocaman sevdim.. Sitem değil bu sözlerim sakın ha yanlış anlama sevgili.. Gönül kırgınlığı bu.. ama sana değil.. sen haklısın.. belki.. kırgınlığım tamamen kendime.. gönlüme..yüreğime. . bu yürek var ya bu yürek.. durur durur nerde imkansız var gider onu sever işte..

sessiz sevmeye odaklı kalbim sanki. haykırırcasına sevmek isterdim oysa.
sevmeler hep içten, hep susarak mı olmalı?
ben seni bir kenardan, sessizce, inceden mi sevmeliyim?
özledim seni. özlüyorum. elimde değil.

Ruhun bensizliğin ağırlığını çekiyor mu şu dakikalarda. . bilmiyorum.. ve..bilmeyi deli gibi istiyorum..

Suskunluğun aşkından daha çok deliye çeviriyor bilesin... sessizliğinin yanında sensizliğine de mahkum etme beni sevgili ne olur...

Özlemin bazen isyana yöneltse de kalbimi ve dilimi, yine de orda, her nerdeysen.. işte orda.. beni de beraberinde götürdüğünü biliyorum. Her an aklında olmasam da sevdam girdi ya bir kez yüreğine, arada hatırlasan da olur beni.. sitemim yok sana yüce gönüllü sevgili... sitemim yok sana...

Bir yaprak misali salınsa da bedenin ardım sıra, bil ki asla izin vermem yere düşmene.. avuçlarımda saklarım sana ait olan herşeyi sakladığım gibi.. Keşke büyütebilseydin çocuk cesaretini ve keşke artık maziden toplamak zorunda hissetmeseydin bölünmüş kimliğini..Çok ihtiyacım var buralarda sana.. varlığına.. sıcaklığına.. sesine.. bırak mazi adına yakışır şekilde kalsın geçmişte. sen maziyi bende yaşadığın milyon yıllık aşkla an.. gerisini bırak yüreklerimiz yaşasın. özlüyorum seni, her zaman ki gibi.

Hani şu anda çıkıp gelsen, kollarına sarsan beni.. sıcacık.. sımsıcacık duygularla minik bir buse kondursan dudaklarıma.. İçsem hasreti dudaklarından kana kana..

İmkansızlığın takılsa da dikenlerine hayatımın seni sevmek ne güzel sevgili.. çok güzel..inanılmaz güzel. Tarifsiz..seviyorum seni..

İçimde sakladığım kimsesiz aşkın sahibisin sen.. hep senmişsin beklediğim.. sana saklıyormuşum yüreğimdeki kırık yetim duyguları.. Aşksın bende.. hüzünsün.. göremediğim, dokunamadığım can yarım..söylenmemiş nice sevda sözümsün.. içimdeki yaralara belki de tek çözümsün..

[DKNH]

Aldatıldım

Ne kadardır sürüyordu
Başka kimler biliyordu
Söyle kaç arkadaş kaç dost
Arkamdan gülüyordu

Demek ki ben senin için
Hiç bir
şeyden ibaretim
Hayatına girip çıkan
Sıradan bir
hikayeydim

O kadar mı değerim yok
O kadar mı kıymetim yok

Ne kadar acı...
Bi o kadar açık;
Aldatıldım!

Şimdi hangi yüzle karşımda duruyorsun
Hem suçlu, hem güçlü, sabrımı zorluyorsun
Yıkıl karşımdan durma sen sevmeyi bilmiyorsun
http://www.fileupyou...FAR...2 (1).mp3

[DKNH]

Öyle bir hayat yaşadım ki,
Cenneti de gördüm cehennemi de..
Öyle bir aşk yaşadım ki,
Tutkuyu da gördüm pes etmeyi de..

Bazıları seyrederken hayatı en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadım..
Öyle bir rol vermişler ki,
Okudum okudum anlamadım..

Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime..

Sonra dedim ki "söz ver kendine"
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin
Uçmayı seviyorsan , düşmeyi de bileceksin
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin..

Öyle bir hayat yaşadım ki,
Son yolculukları erken tanıdım..
Öyle çok değerliymiş ki zaman
Hep acele etmem bundandı,


Anladım...

[DKNH]

Ben seni sildim bugün
sahip oldugum en degerli şeydin
en güzel mirasdın
asla kırmam üzmem mutsuz etmem derdim
agzımdan çıkan o cümleler o haykırışlar
nasıl rahatlattı beni bilsen
hayatımdan çıktıgını
parmaklarımın arasından kaydıgını
farkettim bir an
çıglıgım onaydı
gitme diyeydi
durmadın
ben de vazgeçtim o an işte
aglıyorum sandın
anlamadın
nefretimi kinimi
seni affedemeyecegimi
artık üzerimden yükün kalktı
beni ilgilendirmez hataların yanlısların
herkes kendi hayatını yasar
ve şimdi sıra bana geldi
öksüzlükle yetimlik arası bir fark yokmus
yaralamıyor o kadar acısı
göz görmeyecek gönül katlanacak
çünkü
.
.
.
ben seni sildim bugün

biraz daha acıya ihtiyacım var
biraz daha acıı
bana nefretimi kızgınlıgımı anımsatacak
unutmamamı saglayacak
biraz daha acı

[DKNH]

Kırmızı.
sana sadece kırmızı demeliyim.
ben başaramıyorum kırmızı.
hatırlamak dışında bir mucizem yok. birşeye inandım.
birşeye ve sadece bir kere ağlayarak dansettim.
oysa hayata bağlanmak için ayağa kalkmıştım.

Daha kolay yaşamalıyım. metruk evlerde yaşayan 'tam işte o kelimeydi'
dediğim insanların arasında..; daha kolay ama nasıl, onu da bilmiyorum.
aşk iki de bir ellerimi tutmak istiyor.
'bir gün sen de cezanı çekersin' diyor. boşuna, ellerimi verme...
uyutmayacağım seni, ninniler büyütmuyor çünkü.
bahçende sıçrayan ağustos böcekleri hala saçlarımın içinde..;
bir tek ben kanadım, bir tek sen gördün beni.

artık özgürüm, öyle yalnızım ki......

dogrum yok benim. her yarım şey gibi.
ne kederli, ne de mutlu.
peki ya sen! hiç hikayen yok mu senin?

"biraz daha uyu, biraz daha hayatta kal diye tutundugum
rüyalar beynimden yollara fışkırıyor!"

"bir nefes daha...
geleceği gördüm. kayıp duruyordu avucumdan.
belirsizliği, igrencligini örtmüyordu.
kırmızı bir senfoni yazmak istedim, yalnız ışıkta duyulan.
çünkü beni, sadece babamın aldığı pabuçlar sevindirdi,
bayram kıyafetleri, annemin saçlarıma dokunması sevindirdi.

ikimizin tanıştığu koltuğa oturdum. sesini silmeyi beceremedim.
en iyisi aşktı... onu bulduğum yerde beni götürecek bir ayna aradım."

Herşey dönüyor ve kendi etrafindaki tüm masumiyeti yok ediyor.
cehennemi sevmekten başka elimde insanca kalan ne var ki...
cehennemi ruhu hala üşüyenler için istiyorum.
kendi kötülügümü istiyorum, son bir defa ara istiyorum.

yine aramamışsın beni.
biraz daha gec kal ki, bir iey daha bulayım...
bir gerçek daha.

hayatımdaki o işaret kayip gidiyor gökten;
gündüze karşıysa yapayalnızım.
parlak bir hediye paketine sığdı kalbim.

yanlış bu sözcükler, yanlış.
cok ağladım, çok erkek oldum çok da kadın.
kimseyle kendimle bile yaşayamazdım. hep yarım kaldım hep!

bana muhallebiciden tavuk gögsü alırsın.
belki, bana bir adres bile satın alırsın, çok paran vardır senin.
belki ameliyat ettirirsin; gitsin diye yüzümün diger yarısı da.
nerem varsa insan kalan... işte orası acıtıyor.

başını derenin kenarına koy. atını yıldızlara bağla.
dinle ama korkma, çünkü vitamin aldım, iyiyim.
ama; ya bu soluk sonsa, ağlıyorum fren seslerinin ardından gelen hıza,
kaderimin oyuncağı oldum, sokakta aşkı buluyorum diye ama şekerleri kazandım,
övüncü oldum sessiz uzlaşmacıların, övüncü oldum tüm yaşayamamışların,
bir kurbanın onurunu diktiler yakama.

şimdi herşey hazur. bir tek eksiğim var kırmızı
bir türlü tamamlanamayan tamamlandıkça eksik kalan kırmızı.

pirinç işlemeli bir aynada kırıldı yüzümün diğer yarısı.
herkes uyuyordu. yüzümün yarısı benim,
yüzümün yarısıyle hep yarım öyküler anlatırım.
peki sen, yarım dudaklı bir kadını öpmek ister misin?

bir dilenci gibi yalvariyorum yine de yanıt vermiyor aynalar...
dur bir nefes alayım... ve senin sevdiğin kadın olayım.

yalnış bu sözlükler, yalnış bu dokunuşlar, yalnış bu anlaşılma isteği.
bir sokaktan, kendiminkine nasil geçmeliyim. sınırlarımı böyle yitirmişken

inan bıktım bu sözcüklerden; karanlık, gece, çocukluğum,
korku, yeni sevgilim. afrika, çilek tanrıçalar ve çalan zillerinden bıktım.
bir de kırmızı rujdan. kendi fotoğrafına gülümseyen, kendi içkisinde boğulan,
kendi annesinin celladıyım.
buyum işte, başka türlü nefes alamam. çocuk da doğuramam.
hadi nefes al!

vücudumla bütün duvarları yıkmak isterdim,
kamasındaki elmaslara vurgun bir bıçak gibi...
tutunmama izin ver ya da öldür dedim.


az ögrenmeliyim, az soru sormalı, hiç beklememeliydim.
ama, bir sabah bunları yaptım.

kazanılmış nefretlerin övüncü şimdi aynalara. ve bir de utanç.


büyük kentlerin ortasında, bir işaret gibi bırakılan kırık aynaya dön.
ve ona borçlu olduğun güzelligi sor.
o , şimdi nerede... unuttugumuz şarkının içinde mi?..
köşe başlarında mı ?..
biriktirdiğimiz yıldızlardamı ? niçin hepsi dört bacakli?..

ben o’ymuşum kahretsin.
kim yaptı bunu? kaç yüz yıllık işkence bu?..
nerden bulaştım? bu büyü nereden sarıldı sırtımın ucuna ?
neresinden vurgular kırgın sessizliğimi ? ah o zor veda...
boyun egiyorum, bir de...

ağlama kalbim ağlama..
umay umay

[Who am I]

Duygusal anlamda çökertin beni güzelmiş

[DKNH]

Garip kekeremsi hem acı hem tatlı bir tatdı onun bıraktıgı
tatlı ekşi soslar gibi çay demlemeye erinmişsinde
sallama poşetlerle idare etmek zorunda kalmıssın gibi
yollarda aklıma gelendi acaba bir sonraki kilometre
bizi birbirimize yaklastırırken aslında uzaklastırdıgını
biliyormuydu acaba biraz da o suçluluk duyarmıydı yaşananlardan olanlardan
yanından geçtigim ayçiçek tarlalarının neden
bu kadar karamsar göründügünü bile düşünmeye vaktim olmamısken
yonca tarlalarının bitiminde aklıma geldi
yonca tarlası mı bahcesimi diye sordugum sarkısı bile var demiştim hatta
affetmek büyüklükmüydü unuttum şimdi
susmak bana verilmiş en güzel hediyeydi bir an
konusursak biliyordum artık hiç birseyin eskisi gibi olmayacagını
ve dönüşün mümkün olmadıgını
yabancı topraklar bilmedigim sokaklar
bilmedigim sokakların limanlara çıkan aralarında yosun kokuları
bir dünya çiçekli taraçalar ve yardımcı olmaya çalısan insanlar
ne kadar yapmacık ne kadar sahte
kabullenilecebilecek seyler vardı evet ama bana tersdi
ben tersdim çünkü
yanlız kalmak istemeyip hem
hem bütün insanlardan sıkılmak yanında kimseyi istememek gibiydi
hem isteyip hem reddetmekti
güzeldi geçti bitti
şimdi yeni yollar yolculuklar zamanı
şimdi zamana bırakmanın zamanı

[DKNH]

hiç gitmek istememek
gitmekten vazgeçmek
bu kadar sorun varken bir de kalkıp acındırmaların
yoruldum ben be adam
yorulmazmısın sen durulmazmısın
bırak artık beni
benim kendi kanatlarım var
gitmek istedigim yerler yaşamak istediklerim var

[DKNH]

[DKNH]

sizin yavaş yavaş beni zehirlemenize gerek yok
yormayın kendinizi söyleyin istemiyorsanız
ben kendi kendimi yok etmenin bir yolunu bulurum
rahat mı ediyorsunuz gözyaşlarımı görünce
çaresizliğim mutsuzlugum mu besliyor damarlarınızı
daha doymadınız mı her gün biriniz ruhuma akıtıyorsunuz zehirlerinizi
ben karışmam beni ilgilendirmez deyip deyip içimi acıtıyorsunuz
herkes karşı çıktı ben karışmadım diyorsunuz
onlar bilmesin şunlar duymasın diyorsunuz
yok yok anlamı yok
gitsem de fayda etmeyecek
en iyisi kendi kendimi yok etmenin bir yolunu bulmalı
var var benim bir kendi kendime ihtiyacım var
yüzümde çogu kez donup kalan
yalan gülümsemi mi silmek ne kadar zor
şimdi bacaklarımı karnıma çekip büzüşüyorum oldugum yerde
düşünecek ne çok sey var
kaybetsemde birsey olmaz dedigim
ne kadar acı veriyor düşüncesi bile

[DKNH]

Yazmayı beceremediğim zamanlar olmadı hiç hayatımda, aslında en sevdiğim yanımdı harfleri birleştirmek ve dökmek içimdeki tüm karanlıkları ya, bazen yazamama kısmını da yaşıyor yüreğim işte.

Tıpkı şu anda olduğu gibi.

Yazamamak…
Yazamamak kötü, yani en azından benim için kötü. Ve şu anda yapamadığım bu.
Evet, tam anlamıyla bu…

Yazamamak…

Kalemi eline almak ama yüreğinden çıkana kadar unutmak sözcükleri, nasıl dizildiklerini hatırlayamamak mesela ya da neyi anlatmak istediklerini.
Kötü…
Evet çok kötü ya en kötüsü ise, yalan söylemek… Kendine bile yalan söylemek…

Aslında hepsi birbiriyle bağlantılı biliyor musun? Yalan söylediğini fark etmek ve yazamamak… Yazarken gerçekten hissettiklerinin çıkacağını bilip onlarla yüzleşmekten korkmak. Attım dediğin her şeyin yeniden ve aynı yakıcıklıkta çıkması ortaya ve daha fazla kaybetmek…

Bir yalan… “Koca bir yalan her şey” mi diyeceksin bana yine. Hani ben o inanmamak isteyen yanımla “ben böyle yapmayacağım” diyeceğim belki de hı ne dersin? “Ben beni sevmediğini bildiğim ya da sevmediğim kişilere sırf lazım olurlar diye gülümsemeyeceğim ya da …” Gülümse, “dediğime geldin” de…
Evet geldim ve biliyor musun sen başardın…
Her şeyin koca bir yalan olduğu gerçekliğinden o kadar kaçmak istedim ve sen öyle istiyordun ki görmemi sonunda giderek ispatladın bana… İnanmam için her şeyi yaptın olmadı, kazanmak istedin ve inandırabileceğ in son savaş silahınla aniden vurdun beni. Hem de hiç bıçak kullanmadan, hiçbir keskin alet olmadan elinde, yıktın birden yere.

Ve bakarak bana uzattın elindeki hep takmamı istediğin maskemi.

Maske güçtü çünkü sana göre, çünkü bu dünyada herkes maske takıyordu birbirine ve sen inanmıyordun hiç kimseye, tıpkı onlar gibi takıp maskeni sana inanmadıklarını da biliyordun.

Bir tek şey dışında ,
“ben sana karşı hiç maske takmadım.”
Ne bir menfaatim vardı senle ilgili ne başka bir şey. Ve verebildiğim tek şeydi sevgim. Yapabildiğim, evet çevrendeki ve çevremdeki tüm maskelere inat yapabildiğim tek şeydi sevmek seni.
Ve sevgim maskelerle lekelenmemişti, hiçbir iz yoktu karanlığa dair senli yüreğimde…
İşte bilmediğin tek şey buydu, dünyada sadece maskeler yoktu.

En zoru nedir biliyor musun peki? Fark ettin mi sevdiğim kelimesi çıkmadı hiç ağzımdan, aşk ya da…
Ya da hayat…
Çünkü sendin hepsi ve hepsi senle anlam buluyordu ya yüreğimde… İşte en zoru buydu…
Son vermek…
Her şeye bir son vermek… Ve bu zorluğunda üstesinden gelmiş gibi yapıp, oynamak… Tıpkı senin öğretmeye çalıştığın gibi bana.
Lekelenmek…
Ama yine de başarmak. Güçlü gözükmek, artık lekeli olduğunu bile bile gülümsemek…

Çevremdekilerin hayranlıklarına göz kırpmak, ardından kimse kaldıramayacağı dertlerle sınanmaz demek ve belki de unutup kendinle ilgili her şeyi onları dinlemek. Çözüm aramak ama kendi içinde iyice batmak.
En zoru nedir bilir misin?

Bilir misin kelimesinin ardına sevdiğimi ekleyememek.
Ve bir şekilde birilerine sürekli güçlü olmanın tanımını yapabilmek,
Mutlu gözükmek gerek, olmadığın halde.
Kimseye bir şey anlatmamak gerek, içindekilerin seni yiyip bitirdiğini bile bile…
Ve, çare olmak gerek tüm çaresizliğini unutup inatla; yüzündeki maske yaksa bile, tüm ifadeni alsa bile, gülümsemek gerek…

Gerek… Gerek… Gerek…

Şimdi her şeye bir son vermem gerek… Öncelikle sana, ardından çevremde görünenlere ve belki bu kente… Bana yalan söyleyen her söze karşı bir son nokta vuruşuyla hoşça kal kelimesine kullanmam gerek. En acısıysa, bunların hepsini yüzümdeki maskeyle başarmam gerek…

Ne çok gerekliliklerim var değil mi? Farkında mısın ne çok yapmam gereken şey var ve basit gözükse de aslında ne ağır gereklilikler. Çünkü hep savunduğun yalanı tam anlamıyla gerçek kabul etmek benimkisi.
Yeniliş… Evet, yeniliş…

Yazamamak…

Kalemi eline almak ama yüreğinden çıkana kadar unutmak sözcükleri, nasıl dizildiklerini hatırlayamamak mesela ya da neyi anlatmak istediklerini.
Kötü…
Evet çok kötü ya en kötüsü ise, yalan söylemek… Kendine bile yalan söylemek…

Şaşırttım evet seni ve belki de herkesi şaşırttım. Biliyor musun bende şaşkınım… Elime aldığımda kalemi sırf çıkmasın diye senli kelimeler söylediğim tüm yalanları okudukça üstüme sinen o kara lekeyi nasıl kaldıracağımı bilememekten şaşkınım, ne yapacağını bilememekten ve yine de devam etmekten bu oyuna.
Oyun… Kimin umrunda söylesene,benim mesela? Hayır çünkü dedim ya tek gerçeklik değildi maskeler, benim sana baktığımda eriyen yüreğim gerçekti mesela… Elini tuttuğumda gülümseyen yüzüm, gittiğinden beri dolmayan ve her seferinde biraz daha yalnız hissettiren o koca boşluk. Hepsi gerçekti ve onlar yenilmedi…
Umrunda mı onların sanıyorsun söylediğim yalanlar? Değil…
Gece olduğunda hatırladığım bakışların, gülümsemen peki? Ya da teninin kokusu hani burnuma gelen, umrunda mı onların söylediğim tüm yalanlar? Neden herkesi inandırabiliyorum da onları inandıramıyorum peki söylesene?
Ya da sus buradaki her şey benim gerçekliğim, maskesiz gerçeklik…
Ve onlar asla inanmayacaklar bana çünkü biliyorlardı ne kadar gerçek olduğunu yaşadıklarım. Ben ne kadar güçlülük oyunu oynarsam oynayayım biliyorlar aslında bitirmek için çabalasam da maskeyi bir türlü takamadığımın ve senin aksine söz veriyorlar bana zamanla düzeleceğini her şeyin. Hep beraber düzelteceğimizi…
Ve her maskeye inat kimi zaman hüzünlü kimi zaman eskimiş yüzümle hep kalacağımı ayakta…

Dedim ya sana, her şeyin farkındaydın sevdiğim ya; bir tek şey dışında, bir tek şeyi bilmiyordu o koca yüreğin…
“Ben sana karşı hiç maske takmadım.”
Ne bir menfaatim vardı senle ilgili ne başka bir şey.
Ve verebildiğim tek şeydi sevgim.
Yapabildiğim, evet çevrendeki ve çevremdeki tüm maskelere inat yapabildiğim tek şeydi sevmek seni.
Ve sevgim maskelerle lekelenmemişti, hiçbir iz yoktu karanlığa dair senli yüreğimde…
İşte bilmediğin tek şey buydu, dünyada sadece maskeler yoktu.
MB

[Gölge]

MB kim ?

[DKNH]

meral bilgiç

[Gölge]

Kim peki o ?
Meralseller mi bura?

Damlamalı duyguların yoksa kendinde farkına varamassın..

[DKNH]

meralseller sıgınagı olurmusun yüregimin baslıgı altında yayınlanıyo pek çok yerde
sağolsun mail göndermis
çok sevdim ekledim bende de dursun
şık olsun dedim

[femm]

oyy ben de diyorum malum yerde uzun süredir bunalım yapmadı
burdan devam ediyormuşsun eylemlerine demek