0
İstanbul Bostancı’dan Orhan K. Sormuş:
Sevgili Gaffar Abla; 28 yaşındayım, dört yıl önce üniversite bitirdim ama iş bulamadım. Sonra aile büyüklerim “Allah ev yapanla düğün yapana yardım eder, evlen” dediler. İş sahibi olmadan olmaz diyerek önce ayak diredim ama dört senedir iş bulamayınca ısrarlarına dayanamayıp 7 ay önce evlendim.
Beş ay böyle geçti Gaffar Abla ama evlenip de sorumluluğum artınca bir lokantada 100 YTL haftalıkla bulaşıkçı olarak çalışmaya başladım. Sigortam, sosyal güvencem yok. Ama hiç yoktan iyidir. Ailemin yardımına ekleyip geçinip gidiyoruz. Annem kiracısını çıkardı onun evinde oturmaktayız.
Şimdi de annem ikide bir “Ölmeden mürüvvetini göreyim” diyerek bizden çocuk bekliyor. Doğru dürüst işim yok, eşimin de öyle. Aldığım kendi geçimimize yetmiyor, bir de çocuk olunca ne yapar, nasıl geçiniriz Gaffar Abla? Annem çocuk istedikçe gülüp geçiyor, atlatıyordum ama geçen gün Başbakan Tayyip Erdoğan “En az üç çocuk yapın, çocuk berekettir. Benim dört çocuğum var hepsi de bereketiyle geldi.” demesin mi, annemi tut tutabilirsen. “Gördün mü?” diyor “Din diyanet bilen, imam hatip mezunu, üstelik Başbakan. Ondan iyi mi bileceksin. O da söylüyor. Allah her çocuğun rızkını verir” diye artık her gün başımızın etini yiyor.
Gaffar Abla bakıyorum da dünyada nerede açlık işsizlik varsa orada çocuk bolluğundan geçilmiyor. Batıya, Avrupa’ya, “Refah Ülkesi” denen İskandinav ülkelerine bakıyorum bir çocuk, en fazla iki çocuk. Türkiye’de ise işsizlik kol geziyor. Buyurun, ben dört yıldır işsizim. Gerçek işsizlik oranının % 16 olduğu söyleniyor. Araştırmalara göre; beş sigorta emeklisinden dördü açlık sınırının altında. Başbakanın bu konuşmasından sadece dört gün önce Diyanet İşleri çalışanları adına yapılan açıklamada, çalışanların yüzde 90’ının açlık, yüzde 10’unun yoksulluk sınırı altında olduğu belirtildi.
Allah batıdaki çocuklara rızk, O’na güvenip de çok çocuk yapan ülkelerdeki çocuklara kazık mı veriyor Gaffar Abla? Sorum budur. Yani şimdi annemin sözüne uyar, 100 YTL haftalıkla geçinmeye çalışırken bir de çocuk yaparsak bizim eve rızk mı girer, kazık mı? “Allah ev yapanla düğün yapana yardım eder, evlen” sözüne uyup evlendim, şimdi de “Allah her çocuğun rızkını verir” sözüne uyup çocuk mu yapayım. Hem de en az üç tane?
Orhan Evladım; kimin sözüne bakar, kimin sözüne uyar, ne yaparsın ben bilmem. Allah sana akıl fikir vermiş kullan diye. Bak bazı gerçekleri kendin gözlemleyip ne güzel yazmışsın. Bunları biliyorsun da; Batı’da, görevi vatandaşlarına iş, aş, sosyal güvenlik sağlamak olan Başbakanların bu görevlerini Allah’a havale etmek yerine planlı programlı olarak kendilerinin yerine getirdiklerini, bizim gibi ülkelerde ise Başbakanların bu görev ve sorumluluklarını, doğacak çocuklara iş aş olanağı sağlama görevini yüce Allah’ın sırtına yıktıklarını bilmiyor musun?
“Allah verdiği çocuğun rızkını da verir” sözüne uyup çocuk doğuran, sonra da bakamayıp bu çocuklarını Kaymakamlık, Belediye hatta Çocuk Esirgeme Kurumu kapısına değil de niçin Cami kapısına bıraktıklarını hiç merak etmedin mi Orhan Evladım? “Rızkını vermedin al bunu geri” demek değil de ne bu? Sanki “En az üç çocuk yapın” diyen Tayyip Erdoğan değil de Yüce Rabbimmiş gibi.
Benim diyeceklerim bu kadar, gerisini sen bilirsin. Ama eğer çocuk yapar da bakamazsan sonra tekrar bana yazıp da “Allah bu çocuğun rızkını vermedi, cami kapısına mı bırakayım, Başbakanlığın kapısına mı?” diye sorma. Hadi kolay gelsin!
Alıntı
