HAYAL SOKAKLARI
Yürüdüm
Kâh iniş kâh yokuş
Nadir geçtim sevmediğim yerlerden
Umut dolu ağaçlardan
Kaldırımlara düşen meyvelerden
Yedim yedim
Bitirinceye dek
Bitmedi
Tükenmedi
Yürüdüğüm yolar boyunca
Arıyordum içlerinde
Varlığını bilmediğimi
Sevdiğimi sevenimi
Aramakla bulacağım zannettiğimi
Bulamıyordum
Düşünüyordum
Uzayan yolların nihayetini
O anda
Gördüm tüm aradıklarımı
Oradaydı
Ondaydı tümüyle
ZAMAN’da
Yakalamak istiyordum onu
Başladım koşmaya ardı sıra
Tutup
Şöyle on parmağımı boğazına geçirip
Aldıklarını isteyecektim
Karşılıksız istemeden aldıklarını
Neş’emi mutluluğumu saadetimi
Vakitsiz dökülen kırlaşan saçlarımı
Daha söylemediğim
Nice nice
Nelerimi isteyecektim
Yılmadım
Yorulmadım koşmaktan
Yakaladım onu sonunda
Sımsıkı kollarımın arasında buldu kendini
Geçirdim parmaklarımı
ZAMAN’ın gırtlağına
Sıktım sıktım
Boğulacaktı
Yalvardı,
Ağladı,
İnledi
“Tüm aldıklarım BEN oldu “ dedi
Kaynaştık birbirimize
Koparamazsın onları benden,
BEN’liğim kaybolur” dedi
Doğruydu sözleri, belliydi gözlerinden
Anlaştık onunla
“Ben sadece alırım
Alır giderim” diyordu
“Bazen mutluluğu bazen kederi
Sen sevmediğini ver” dedi
ZAMAN
Veremediklerinin yerine
Satamadıklarımı alacaktı
Gözlerimin yaşını acılarımı
Hem de değmedik pahasına
Verdim hep hüsranlarımı
Gel gör ki
Yine boşaldı hayat terazimin bir kefesi
Bozulmuştu yine hayatımın dengesi
Düşmekten korkuyordum
Dengesizlikten
Dedim
Bir düzenmiş bozulmazmış
Bir gözünde keder bir gözünde mutluluk
Bir tarafta vuslat bir tarafta ayrılık
Bir kefede kahkaha bir kefede hıçkırık
Yine bulamadım tadını hayatın
Oldu olacak
Al dedim
Huzuru da zevki de
Tüm yaşantılarım senin olsun tümüyle
Boşaldım
Ferahladım
Saldım yakasını
ZAMAN’ın
ZAMAN
Gitti
Uzaklaştı
Tüm sevdiklerim gibi
Gitti
Kayboldu ufuklarda
Ben hala yorulmadım
Bıkmadım usanmadım
HAYAL SOKAKLARINDA
Nevzat DOÐANAY
Bu mesaj elma tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 07.03.2008 - 01:43