0
son kez parantez açtım gönlümde
köşelerini de öyle bir kıvırdım ki
taşamadı hiç bir sitem yüreğimden
sonra korktu cellât
kalem sallayamadı cebime
daraldıkça küçüldü cefa
ve misina koptu dibinden
düştüm içine zamanın
dünyanın mantarına
değdikçe tatlandı hayatım
zamanı durdurdum avucumdaki taşla
ölesiye acıdı hayat
son kez çevirdim kum saatini beynimde
deliği de öyle küçülttüm ki
göçemedi hiçbir tasa testimden
sonra korktu güneş
kor koyamadı elime
herkesin sırrını da ben saklamadım
dağıttıkça kalmadı sırrı da zamanın
dört hasedi çıkardım gönlümden
üçünü idam ettim
hüsran biçti son kalan
öylesine geçti, kimseyi sormadı yaşam...
