0
Vakit ayrılık vaktidir
Vakit ayrılık vaktidir, sayende. Yolların tekliği kaderin yazısından okunurken birden yan çizişler başlamış bizim sevdamızda. Kadere isyan, derde isyan. Yolları ayırdığın vakit ben boyun eğmiş acımanı istercesine sana dikmiştim gözlerimi. Ama yaşam, senindi, bana hiç sunmadığın. Başka çare yoktu. Bekleyişler saatlerce belki vazgeçişini dillendiren bir telefonu almak için senden. Nafile, karar senin , hüküm senin.
Ben şimdi bana gösterdiğin yola dönmüş durumdayım. Arkama bakamam kusura bakma. Baktığım an bakışların beni çevirir yolumdan, senin bana gösterdiğin yoldan. Her şeyin anlamını sende buldum sanırken şimdi yitirdim ne kadar anlam varsa yaşamımda seninle alakalı. Bir bulmaca bu, neyi aradığımı bilmediğim, kuralları senin tarafından konan. Bir gün yağmurla, diğer gün güneşle çıkıyorsun karşıma. Yalnız benim bir tane elbisem var o da yağmura dayanan. Ansızın açan güneş beni yakıyor. Olmuyor, olmadı ve olmayacak sanırım bu bulmacanın çözümü. Doğru cevapların hepsini verdim lakin sen her seferinde soruları değiştirip beni yanıltıyorsun.
Şunu anladım ki karar verme zamanı şimdi. Ben senin bana gösterdiğin senin yolundan ayrı olan yolda yoluma devam edeceğim. Aklımda sen olacaksın ve senden ayrıldığım sapaktaki yaşananlar. Acıyı azık torbama atıp konakladığım yerlerde içkime dost yapacağım. Sen yanımda olmayacaksın. Bir de aklım da olmasan yakardım şehri içinde sen olsan bile. Ne vakit adam gibi geldin beni de adam gibi bulacaksın karşında. Bil ki zik zaklar çizerek çıktın karşıma, mecnunun leyla’ ya yaptığı muameleyi göreceksin benden. Mecnun nasıl tanımadı geç gelen leylayı, bende tanımayacağım sana dökülmüş gecedeki efkarlı sevgiliyi. Acımasız olduğumu sanma, acılara gark olmuş yaşamımın bana öğrettikleri bunlar. Seni kaybetmek belki kolay olmayacak ama nasıl senden önce geçirmişim günlerimi öylece geçecek günler. Belki hiçbir şey eskisi gibi olmayacak fakat eskiyen yüzlerimiz yeni aşklara yelken açacak. Bunu böylece bil.
Oyun değil bu, bizse çocukluk çağını geçeli yıllar oluyor. Ben seni bir çocuğun, çocuk ki günahsız mı günahsız ve sevgisi karşılıksız, sevgisiyle sevdim. Yalan yoktu. Büyük gibi de saygı duydum, çiğnemedim senin koyduğun hiçbir kuralı. Karşılık mı? Alamadım, acımasız kurallardan başka. Elimden ne geldiyse yaptım, yine ben haklıyım dersen ki dersin bu da hakkındır, haklı olan da sen ol. Yanlış varsa benim olsun. Ama benim çocukça sevdiğim seni ne olur kirletme. Onu alma benden. Gideceksen onu bana bırak, bırak ki ona yarım kalan sevda masalımı anlatayım. Bilirim ki o beni dinler ve beni sever.
Şimdi ayrılık vakti, başta dediğim gibi, karar senin. Ben bu güne kadar dobra dobra davrandım. Kaçmadım, dimdik karşına geldim. Artık yoruldum. Ya alabildiğine , kaygısızca yaşarız biz bu sevdayı, dillere destan olur yada gidersin sevdamızı da geçmişin karanlık dehlizlerine gömersin. Kaybeden , kazanan olmaz. Sadece adın kalır dillerde bir zaman sonra unutulur, senin beni unutacağın üzere. Ben böyle olsun istemedim. Daha hala istiyor da değilim lakin sen mecbur bıraktın. Selam verme derken benden bir parçayı alıp gittiğinin farkında olmadın. Seni aramadan saatleri nasıl geçirdiğimi hiç düşünmedin. Varsa yoksa senin kararlarındı işte hepsi senin olsun şimdi. Bana tertemiz duygularla yöneldiğim sevgilimin derdini çekmek zamanı kaldı. Ben derdimi sevdim ve seveceğim.
Zamanlar senin, her şeyi sana bırakıyorum. Geride kalan ne varsa. Ben yine bıraktığın yerde yasını tutuyor olacağım gülerek. Zira bu nasıl olur deme, dengemi yitirdim. Sevdim , severdim veya sevmiştim. Yoksa daha hala seviyor muyum? Aslında sen bunu benden daha iyi biliyorsun. Ben gidiyorum, yollar ayrı, karar mercii tek. Pek adilane değil. Adil olacağın gün ben varım aksi halde sayende yokum. Kendine iyi bak prenses. Tatlı mı tatlı, şirin mi şirin, doyamadığım sevgilim.
