bu konuya 15 yanıt verildi

[MaryJane]

Bazı şeyleri görmezden gelerek yutmaya çalışıp,yutkunamadınız çok olmuştur
Birşeyler engel olmasaydı eğer yutabilirdinizde.İnanın bazen tepkisiz kalmak gerekiyor hayata.Küçük bir balkon camından bir tabloya bakar gibi sadece durup bakmak ve düşünmek..
Kim olduğumuz,nasıl biri olduğunmuzdan ziyade çevremizdeki insanların bizi ne derece etkilediğini,yaşamımızda ne kadar yer kapladıklarını
veya yer kaplayan bölümün hangi kısmında olduğunu bilmek adına
Ben ve ruhum bunu biraz fazla yaptık sanırım.
Çok ta değil.23 sene kadar..
Öyle ki hep önümüze bakmaktan,düşünmekten-sadece düşünmekten- göz kapaklarımızın üstünde de bir dünya olduğunu çoktan unutmuşuş.
Bazen O haber vermeden,ben farketmeden çekip gidiyor,beni yalnız bırakıyor,kayboluyorum.
Dün hayatımda ilk defa O'nu görebilmek adına aynaya bakarak bir kaç saniyeliğine -gerçek-beni izledim.Gözlerimin içine baktım.En içine..
Yine yoktu.Boştum.Yine öylece uzaktan izlemeyi tercih etti.
Hayır bu kadar basit değil.Onda da tanıdık birşeyler olmalı gördüğü manzaraya ait.
Keşke eski günlerde ki gibi olsa.O bana karışsa ben onu kavrasam
Biliyor.artık taşınmıyor,çok ağır
O İçimdeyken kendime baktığımda öyle şekilsiz,öyle alakasız duruyoruz ki
Sanki kalıbı ben değilim sanki başka birine emanetmiş gibi
Taşıyor,yırtıyor..saramıyorum
Biraz daha sabretmeli.Şimdilik bitiş çizgisine kadar birlikte yürümeye devam ediyoruz o yine ensemde ben 21 gram eksik..

[Gölge]

30 seneden fazlada ben taşımışım ona benzer bi yük bi an baktım da agırmış cidden..

[dora]

küllükte yanan sigaranin dumanindan cikan sekillere dalip gittigimde, bu kacinci sigara yakilan senin icin. sigara sen kokarken.. ayni bardaktan ictigimiz neskafenin tadi sen.. kokusu senken..
yepyeni anlamlarla beni tanimlayacak bir beden, tartacak, kizacak, sevecek, gülecek, sen olmadan beni kabullenecek bir beden..
sen olmadan! ruhumu kabullenecek bir beden.
hergün bin defa ölsem bedenim mi ölecek askim mi? ben aynalara bakmiyorum. aynadan bendeki senin yansimani gormek istemiyorum.
topraga düssem, sirtimdaki bu yükten bu agirliktan bu ruhtan bu bedenden bu senden kurtulsam.

[MaryJane]

Bildiğim pek çok şey yarımdı.
Sözler engellendi hep,sözler devamsızdı.
Birikti içimde oluşturduğum tepeler,yarım yarım..
Çıktı bir kere ağızdan.Söylendi.Baktı,gülümsedi yarım..
Aşk yarımdı,
belki de hataydı.
İnsan yarımdı.
Ruh yitik,ruh yarımdı.
Tam kapasiteyi kaldıramadı,bedenin kullanılabilen işlevi yarımdı.
Belki çok uzaklarda,belki yanı başımda izleyen gözler var.
Süreksiz bakan,gözyaşlarına kayıtsız,dokunamayan gözler,
Orada..Soyutu görmek için bekledim,hissettim ama..Aile yarımdı.
Hayaller belkilere sarıldı,
yarım kaldı..
Hiç bitiremedim günlükleri..hep tarihin bir günün de kaldı.Bir daha bakılmamak üzere üstüne üstüne çevrildi sayfalar.
Resimler kesik kesik,sadece bana ait olan kısımlar kaldı,yarımdı..
Bir gün,yaşama devamsızlık hakkımı kullanırken gördüm Hiç'i.
Konuştuk uzunca;O hiçliği anlattı,
böylesi de zormuş meğer..

[Gölge]

Beklentisiz yaşamak mı gerekiyormuş yaşananların tadını almak için yaşadığını anlamak için ilersini düşünmeden O'An ımı yaşamak gerekli paylaşımların artması için o an içindekilr kafimi sorası öncesi aklında olmadan o an içine atıp kendini o anda sürüklenmeli gibi..
Belkide yanlış belkide anlamsız lakin güzel bir yanı ne pişmanlıkların bir anlamı olduguna inandırmaz ne beklenmeyenden cevap aramaz.. O'An ın tadını almalı sorasını sonraki O'An a bırakmalı...

[dora]

elimde bir kibrit cöpü

geçmişimde bos suratlar, ümit veren hayal kiran, kalp acitan..
elimde bir kibrit çöpü sayamadigim, saydigimda sonucun hep ayni ciktigi.
yanimda görmek istemedigim vücutlar, bos beyinler, yalancilar, hirsizlar, kalp hirsizlari, düsünce hirsizlari, zaman hirsizlari, sevgi hirsizlari.
elimde bir kibrit cöpü yanmasi gereken iki zaman
bense.. elimdeki kibrit cöpü yandiginda cani aciyan, tutuşan.

[MaryJane]

Siz kimdiniz?
Neydiniz ?
İsminiz ?

Hangi kelimeydiniz?
Neydi karşılığınız ya da..

Kaçıncı sayfadaydınız?
Sayfa sayfa mıydınız,sayfalarca sürdünüz mü kısaca..

Öylece kısa kesilip atılmış bir cümle miydiniz?
Cümleler miydiniz ya da?
Devrikmiydiniz?

Cümleler arası noktalama,
veya sadece parantez içi miydiniz yoksa?

-Yaşanmamışlıklar-
-Cevaplanmamış Soru Cümleleri-
-sayfa no: 05-
................................................

Çok uzun zaman geçmiş.
Yıpranmış,sararmışsınız ben düşünmeyeli
kısa bir not düşülmüş sonunada,silik; Belki...

[MaryJane]

Sağa dön..
sola dön..
yastığı düzelt..
yorganı sar..
Derin bir iç geçiriş
ve yavaş yavaş..uyuyor(-)ken
sözleriniz gelir apansız
sözleriniz akıl odalarımı zorlar
Fırlarım yataktan,başım öne eğik.
Bir küfür yankılanır dalga dalga sessizlik duvarında
Kalkarım,sakinleşmek için önce bir sigara yakarım
Dumanını ellerimle dans ettirim,odamın loş ışığına karışır yavaş yavaş..
Hadi sende öyle uzaklaş..
Öyle uyksuzum ki,gözlerim şişik
Hadi gidin..
yorgunum,bitkin..
Gidin..uyumalıyım
yığılmadan ben,
sızmadan
yine bir masa başına,köşedeki halıya..
vucudum iflâs..
göğsüm sıkışıyor gözlerim kapalı
acı içinde..
derin bir iç geçiriş
ve yavaş yavaş..
ve siz herşeyinizle
elleriniz....gözleriniz...
Rüyama hoşgeldiniz.

[MaryJane]

Anlık bir karartı sonrası kendime geldiğimde terkedilmiş bir kütüphanede buldum kendimi.duvarları soğuk,hissiz
eski,yırtık tozlu, ciltlenmemiş kitaplar var
Bir süre sakince durup bana neler olduğunu anlamaya çalıştım.Öyle karışık ki herşey
Neydi bu kitaplar,içinde barındırdıkları neydi?

Önce umursamadan dolandım bir köşeden bir köşeye,gezindim.bir yukarı,bir aşağı
Raflar arasından dikaktimi çeken kara kaplı sayfaları siyah bir kitap var.Okuyorum,Bir bitişi alatıyor.Bir ölümü..
Benim ölümümü.
Peki ne zaman ölmüştüm ben ?
Nasıl ölmüştüm?
Kimdi o kadın?..ağlayan..
Kim öldürmüştü?(-göremedim arkam dönüktü)
Bunlar benim yaşam sayfalarım.Her bir öykü benim.Her kitabın üzerinde kendi parmak izim var
Bu bir rüya..

Yerde duran başka bir kitap,tarihi anlatan;Milâttan öncesiz ve sonrasız.Devrimler,ihtilaller,çalkantılar içinde geçmiş bir hayat .
Bir sözlük ..sayfaları kayıp.Sevgi eklenmiş en son.Anlamı değiştirmiş bir el,beceriksizce.
Ve Bir atlas..
İçinden geçtiğim,arkamda bıraktığım kentler,dağlar,çizili
Bir sağlık kitabı,,Hayattan 3. derece yanık tedavileri..
Ve bir roman.
Tüm bilimlerim var içinde,bütün aşklarım,bütün yalnızlıklarım,bütün başlangıçlar
İçinde düşmanlar,içinde gözyaşlarım,
İçinde sonsuz boşluklar
devamsız,yönsüz,
kurgusuz..

[dora]

sayfaya girdigimde ruhuma huzur veren bir müzik..
ardindan doyumsuz kelimeler..

tesekkürler meri
sayende bu sayfayi defalarca yeniledim .)

[Serra]

gel diyorum sadece gel. ölmeden gel. sigaranı da al yanına. denize karşı içeriz. yine gel. bırakma buralarda ki bensiz kalmiyim ben yine. beynimden geçenler resmedileceklerini anladıklarında kaçışıyorlar ordan oraya. ama sen gel. sen ölmeden gel.
o çok sevdiğin siyah kazağımı giyicem söz sana. sen yeterki gel. bu kara delikte çok boğuluyorum ben sensiz.gel serzenişlerim çığlıklarım son bulsun.

sen gel.
sadece sen gel.
yalnız gel.
sigaranı da getir.
denize karşı içeriz..

[Emily]

gitmem gerek buralardan..kendim kendim başımı alıp hem de...vazgeçtim...kendimi bıraksam...şarkılarım var benden çok beni anlatan..gitarım küskün bana..teli koptu olsun saçların var dedim gittin hatta gelmedin ki bile..bende kaldı şarkıların olsun.....
gelme istemiyorum kanatma yaramı...acıyo çok..alıştım ben yalnıs kendime..kabullendim çook olduu...kendimden bile vazgeçtim sen hiiç gelme..
unutmuyorum farkettim...unatamıyorum bazen...içimde bi düşman beslemişim kendime dair...izin ver gideyim artık..tutunmama neden olma..bırak artık bitsin nöbetim..beni alsın benden hayat..kaybolmak var içimde gökyüsünde ve hakkını vererek ağlamak....yaşlarımı geri ver..ağlayamıyorum..içimde sesiz çığlılra kendime sürgünler var..benliklerim çarpışmaktan yorgun artık...gözlerini al benden...ben de gideyim usulca ...

[MaryJane]

Yaklaşan mevsimden olsa gerek,sarı günler yaşıyorum bu aralar.Zihnimle çekilmiş fotoğraf kareleri yüz buluyor birer birer,bu aralar baktığım her yaşam karesinde o tanıdık tonlardan
Şehirden çok uzak, çam kokulu yolları geçince köhne bir evin odasındaymışım hani,isteyerek nefes aldığım günler kahkahalar varmış,çaresizliğe inat umursamazlıklar dolu.
Mutsuzmuşum hani,eski film afişleriyle süslenmiş bir cafede,şimdi bir elmanın ikinci yarısıyla tanışırken bana uzanmış bir el
Unutmak üzereyim uzun zaman olmuş bir yazlık evinde ilk ve son aşk acısına 7 kala tozla kaplı ocağa gömülmüşken
Yaşanlar farklı olsada hepsi birbirne benziyor ve neden bilmem hepsi sarılı,kişiler farklı olsada belkide böylesini sevdiğimden benzesin diye uğraşıyorum her resmi
yaşamda duyguların yarattığı düşüncelermi sarar insanı yoksa düşüncemi doğuruyor duyguları?
Sen bakma bana duygularımı saklıyorum ben aynı ben,sen bakma bana konuştuğum sözlerin yarısını kendime söylüyorum bu aralar
ciddiye alma sakın bu aralar ve daha da uzun süreler havada kalan cümlelerim var..

''You want it all
The greatest smile
Who wants to deny forever?''

[dora]

son aşk acısına 7 kala..
son
aşk'ım..
tövbeler ettim yar, ayrılıga 7 kala..
7 gün 7 saat 7 dadika 7 yıl 7 yüzyıl..


edit'tör : elektrik kesintisi.. dvm i var.

[Hot_Head]

hepimiz işin şakasındaydık aslında o külüstür biraz hızlandı diye çok da sevinmiştik biz yeni yetmeler arabyla ve içki ile daha yeni yeni tanışı yoruz bu yaşların bir daha gelmeyeceğini bildiğimiz için de (özellikle bu seneden sonrasının bir karambol olduğunu düşünürsek) ne yaşadıysak yanımıza kardır felsefesini güdüyoruz çok sevdiğim bir laf var herşey bitince yaptıkların için değil yapamadıkların için pişman olacaksın diye bazı ayrılışlarımda bu pişmanlığı hissetmiştim neyse olaya geri döneyim gittiğimiz yol yokuş aşşağı idi araç gittikçe hızlanıyordu biz de içimizden gelen bir heyecanla bağırıp çığırıyorduk nereden bilebilirdik ki kimse bilemez neyse sonra biri bu araba bu kadar hızlı gitmez dedi o an başımıza birşeylerin geldiğini anladım beş on saniye sonra araç öyle bir sıçradı ki başlarımız tavana vurdu o zaman anladık ciddi birşeyler olduğunu sonradan öğrendik frenin çalışmadığını tüm yaptığım bi yerlere sıkıca tutunmaktan ibaret ne zaman devrildik onu bile bilmiyorum ilk kendine gelen bendim zaten iyi tutunduğum için çok fazla savrulmadım ilk yaptığım şey dışarı çıkmak oldu o an şokta olduğumu sonradan anladım tüm tanıdığım kişiler orda kanlar içinde yatarken bende bir sıyrık bile yoktu ve ben dışarı çıktım dışarda ilk yaptığım şey ne mi yardım çağırmak değil sadece üzerimi çıkarıp bir yaram olup olmadığıma baktım üstüm başım kan içindeydi ama bu benim kanım değildi heyecandan olduğum yere çökmem bir oldu kafamı kaldırdığımda hertarfdan birileri araca doğru koşuşuyordu

[MaryJane]

horultu ve yürüyen koku...


Uyumalıydım..öyle yorgundum ki,başka bir evde uyuyamama sorunum olduğu halde kendi yorganımı aramadan gömülüp derin bir uykuya dalacaktım.
Yastığımı kabartıp sızlayan vucudumu yatağa bıraktım
Bundan sonraki gecenin İlk 10 dksını kendimi adapte olmaya verdiğim anda yanımdan gelen değişik horlama sesiyle gecem kabusa dönüşmek üzereydi.
Koca şehrin sessizliğine inat kafamın içinde beni ''sadece'' kendini dinlemeye zorladı dakikalarca,sinema salonunda yalnız ben varmışım gibi,ses kafamın içinde büyüdü büyüdü büyüdü..
Bir müddet kendimi sese alışmaya zorladım .Kalkıp bir sigara yakma ya da sabrı sınama ikileminin arasında kaldığım anda, başka bir ses daha girdi beyin devrelerime;artık aynı zamanda 9 dakikalık periyodik zamana ayarlanmış yürürken koku saçan oda spreyinin de kurbanıydım.
Bu gibi durumlar ademoğlunun sabrını ölçmenin en işkenceli ,burama kadar geldi deyiminin nereye kadar geldiğini öğrenmenin en iyi yoludur.

Oysa gün benim için gayet güzel başlamıştı.3 günlük uykusuzluğa,yol yorgunluğuna inat yapılan yemek ziyafeti,eve dönüş sonrasında alkol de katılınca gecenin en mutlusuydum
Son kez yatmadan evvel ayak üstü yapılan eski üniversite muhabbetininde sonunda nihayete ererek kendimi yatağa atacaktım.
pijamalarımı giymiş şehir soğuğuna aldırmadan son sigaramı bile keyifli keyifli içebilmiştim,kendimi kandıra kandıra hiç üşenmeden diş fırçamın darbe sayısınıda arttırabilmiştim üstelik.
ama olmadı..
Cinnet mahalini terkedip oturma odasının yolunu tuttum bu kez,bir koltuğa güzelce yayıldım ve bir sigara yaktım.Her zaman olduğu gibi gecenin bu saatinden sonra uyuyamayacağımı gayet iyi bildiğim için kendimi birşeylerle uğraşmaya zorladım.Önce kitaplığın üstünde dağılmış nazım eserlerini hedef tuttum kedinme,3-5 sayfa çeviriyor sonra onları güzelce teker teker kitaplığa muntazam bir şekilde diziyordum.İşte tam bu sırada elimde kitap daldığım vakit beni deliliğe iten o soru geldi aklıma..
Eğer psikolojide adı geçen lucid dreming vakasıysanız bu gibi emin olamama durumlarını bolca yaşarsınız,sıkıntınızın ne olduğunu bilmez ve çözmeyede çok fazla zorlamazsınız,en kötüsü yaptıklarınızdan pişman olmazsınız.
Eğer öyle idiyse odaya geri dönüp,kurbanın kafasına diğer cinnet unsurunu gömerek her ikisinden de kurtulmuş olabilirdim..Sabah kalktığımda da yaşanılan bu deneyimi arkadaşa anlatıp bolca gülecek malzeme elde etmiş olurdum.
Saate baktım,güneşin doğmasına daha 1 saat vardı.Zor bir seçimdi,
daha önce şiddet göstermeye iten bu kadar gerçekçi deneyimlerim hiç olmamıştı.Olayların sonucunda katil olmak,hakime yaşadıklarımı anlatıp deli raporuyla işten sıyırmak vardı ama vicdan azabıyla ömrümü geçirmeyi göze alamazdım.Bir hayli bu konu üzerinde kafa yorduktan sonra zaman geçirmek niyetiyle önce balkona sonra kahve yapmak için mutfağa yöneldim,oturma odasına geri dönüp saat tiktakları eşliğinde bir kaç dergi karıştırdım.
Çıkardığım seslerden rahatsız olmuş olacakki daha yarım saat önce gözüme kurban kestirdiğim arkadaşım geldi,ona da bir kahve getirdim ve odamıza geçtik.Eski üniversite günlerimizden bahsettmeye koyulduk.Ben uzanmış yorgunluktan bitkin onu dinliyorken artık ses çıkaran tek şey oda spreyi değildi,şehir uyanmıştı...