24 replies to this topic

[tandem]

Vazgeçilmez bir yalnızlık var hep yüreğimizin bir köşesinde.. Ondan ayrılmaya korktuğumuz… Bazen o dışarı çıkmak istemese de biz dışarı çıkarmak onunla birlikte yaşamak isteriz..

Hüzünler öyle.. En olmadık yerde hüzünlenecek hiçbir şey yokken birden bire hüzünlendiğin olmadı mı hiç?? Yada gülüp eğlendiğinde eyvah bugün çok güldüm başıma bir şey gelecek diye acıyı beklediğin… Öyle alıştırılmışız ki en mutlu zamanda bile mutlaka hep mutsuzlukla karşılaşacağımız işlenmiş bilincimize..Belki de bu yüzden bırakamıyoruz bir türlü yalnızlığımızı, hüznümüzü.. En mutlu, en yalnız olmadığımız zamanlarda cebimizden çıkarıveriyoruz..


- Şöyle buyrun mutluluk; bu hüzün senin gitmen gerek, bu kadarı fazla bana…

[Muziçko]

bacım açmışsın köşeni hadi minderimide ver arkama rahat edeyim
devam apatim sen yaz banada ilham gelecek

[K@LPSİZ]

Öyle zamanlardır ki herşey bitti derken birden karşınıza çıkar ve sizi hayata bağlar. Bu bazen bir işsiz için iş bulmak bazen sevgisiz kalmış,yaşama umudu kalmamış biri için de hayatının insanıyla göz göze gelmesi,tanışmasıdır.

Artık erkek/kız arkadaşınızla devam edemeyeceğinizi düşünürken gecenin bir yarısı;hatta ağlarken geçmiş günlerde yaşanan mutluluklara;cep telefonunuza mesaj gelen andır: iyiki varsın..

beş kuruşunuz yok diye dışarı çıkamadığınız bi günde,elbise dolabınızı düzeltirken,pantalonunuzun cebinde yirmi ytl bulduğunuz andır..
elektrikler kesik olduğu için yusuf çekerken arkadaşınızın sizi arayıp yanınıza gelebileceğini söylediği andır..

kaldığınızı düşündüğünüz sınavın sonucuna bakmaya gittiğinizde en iyi notu almış olduğunuzu gördüğünüz andır..

sabah uyanınca o günün tatil olduğunu hatırlamak..

gözünüz yollarda endişeyle beklerken onun eve girmesi...

berbat geçen bir günden sonra, ne olursa olsun güneşin yine doğacağını bildiğin andır.

bitsin dediklerini bitirebilecek, devam etsin dediklerini sürdürebilecek gücü kendinde bulduğun andır.

akşam bütün günün yorgunluğuyla eve geldiğinde, kapıyı açacak bir annen olduğunu bildiğin anlardır.

günün başladığı, mevsimin döndüğü, yağmurun yağdığı, güneşin açtığı anlardır.
nefes aldığın, sevdiklerinle, seni sevenlerle birlikte nefes aldığın, her andır....

Diye ekleyesim geldi birden:) Hoş yazıydı devamınıda bekleriz efenim..

[matahari]

melankolik:) hayırlı olsun..muzi ye minder gidicekse ben de minder kahve nargile ve çikolata istiyorum...

[tandem]

İçimdeki fırtına dinmiyor bir türlü.. her şeyin içinden bir sığınak gibi oldun bana zannederken gerçek fırtına sen oldun. Her şey senin rüzgarlarınla savruluyor. Bense dümenin başında ama dümene elimi sürmeden sadece savruluyorum. Bu sefer sığınak ne olacak?

Ortalığı öyle bir karanlığa boğmuşsun ki hiçbir şey göremiyorum net olarak.. Ufukta görünen ne diye bakıyorum… Flu bir şeyler görünüyor ama bir anda savuruyorsun beni, kaybediyorum…. Zorlarsam her şey parçalanır bende batarım diye sana direnmiyorum. Direnmediğimde sakinleşiyorsun . İşte şimdi hareket zamanı diye düşünürken bir anda köpürüyor deniz.. Fırtına yeniden başlıyor…

Neden bunu yapıyorsun??

Ben artık fırtınalar istemiyorum hayatımda.. Biraz sakinliğe ihtiyacım var. Denizin o maviliğinin, güneşin sıcaklığının, gökyüzünün özgürlüğü hissettirişinin tadını çıkarmak istiyorum…

Ne bitiyor ne de başlıyor…

Sadece yarım kaldıkça vazgeçilmezleşiyor…..

[nurannur09]

anemon hayırlı olsun köşen gelirken boş gelmedim sana mor sümbüller getirdim
köşene çok yakışır diye düşündüm.

[tandem]

Issız..
Herkes biraz ıssız...
Kimi bu ıssızlıkla yaşar.Kimi bir köşesine atmıştır.Arada bir ziyaret eder.Ama nereye atmış olursa olsun hep hisseder varlığını.
Benimde bir ıssızlığım var.Bir dönem köşelerdeydi.Dinlenmek için gidiyordum.Ama kimse görmüyor,bilmiyordu.Şimdi ise ıssızlıkla yaşıyorum.Herkesin gördüğü aslında kimsenin görmediği.. Her yerde onunlayım.Kimse giremiyor,biliyor ama göremiyor.Bazen de görmek istemiyorlar,bazen göstermiyorum.
Bir köşeye atmanın vakti gelmiş olmalıydı.Ama bırakamıyorum.Sanki bir bırakırsam o zaman ıssızlaşacağım gibi..
Zorunlu olarak hayatıma girmiş olsa da zorunlu olarak onunla yaşamaya başlamış olsam da şimdi bırakamamak.. Tezat değil mi?
Alışmaya başlamak da kolay olmadı.Sancılıydı,çırpındırdı.Alıştırmayı da başardı.Eminim kurtulduğumda yine bir köşeye attığımda alışma dönemi gibi sancılar olmayacak.Bırakmak alışmaktan kolay olacak.Madem kolay olacak da niye bırakamıyorum diye bir soru ortaya çıkıyor.
Soruların cevaplarını bulabilseydim....
Bulmak mı istemiyorum yoksa buldum da göremiyor muyum? İşte bir soru daha..
Sorular deyince kelimelerde duruyor.Cevaplayamadığım sorular karşısında kalemde bir şeyler yazmıyor,yazamıyor..
Issızlığım beni çağırıyor...
Ben gidiyorum tekrar gelmek üzere....

[alsancakE24]

"Vazgeçilmez bir yalnızlık var hep yüreğimizin bir köşesinde.. Ondan ayrılmaya korktuğumuz… Bazen o dışarı çıkmak istemese de biz dışarı çıkarmak onunla birlikte yaşamak isteriz...
..........
Issız..
Herkes biraz ıssız..."


Doğrular...
Ölçüp biçip yazmışsınız. Güzeldi.
Esininiz eksik olmasın.

[tandem]

beğeninize sevindim alsancak..

[nurannur09]

anemonum kara dutum çatal karam ne güzel anlatmışsın ıssızız hepimiz biraz ıssızız.

[Sultanım]

Yüreğim aklıma engel tutamıyorum kendimi kapılıveriyorum mutluluğu yaşadım sıra senindir Hoşgeldin Hüzün.

Yazılarını severek takip ediyorum anemone, güzel buluyorum yazdıklarını yüreğine sağlık

Edited by Sultanım, 13.05.2009 - 10:12.

[tandem]

tşk ederimm sultanım

[tandem]

Hayat hep mi sallanır bir ipin ucunda!

Ya koparsın ya bağlanırsın…

Ama yok ben inatla sallanıyorum bağlanamıyorum bağlanmaya çalıştıkça sallıyor

İnceldiği yerden kopsun diyorum o da yok..

Bazen ipler öylesine geriliyor ben öylesine geriliyorum kii

İşte her şey kopuyor yeniden başlıyor hayat diye düşünürken öyle olmuyor

Terk etmek istiyorum bulunduğum tüm düzeni her şeyi…

Sıkıldım bu düzensizlikler düzeninden!

Biraz olsun etraftan uzaklaşma biraz kafamı toparlama zamanım geldi galiba…

Edited by anemone, 14.05.2009 - 01:47.

[alsancakE24]

"İnceldiği yerden kopsun diyorum o da yok.."

İnceldiği yerden kopmasın, bizim istediğimiz yerden kopsun.
Ve esininiz hiç eksik olmasın.

[melek ata]

Hayat hep mi sallanır bir ipin ucunda!

Ya koparsın ya bağlanırsın…

Ama yok ben inatla sallanıyorum bağlanamıyorum bağlanmaya çalıştıkça sallıyor

İnceldiği yerden kopsun diyorum o da yok..

Bazen ipler öylesine geriliyor ben öylesine geriliyorum kii

İşte her şey kopuyor yeniden başlıyor hayat diye düşünürken öyle olmuyor

Terk etmek istiyorum bulunduğum tüm düzeni her şeyi…

Sıkıldım bu düzensizlikler düzeninden!

Biraz olsun etraftan uzaklaşma biraz kafamı toparlama zamanım geldi galiba…

bu harikaydı cnm teşekkürederim

[alsancakE24]

Nerelerdesiniz dost anemone?
Devamı yok mu?

[tandem]

Biri yüzünden evinden olmak…
Özlediğin halde gidememek…
Ve ikinci evim dediğin yerde de sallantıda olmak…
Sıkıntı verici…
Sıkıntılıyım bu aralar…
Evimi geri istiyorum....

[Arjantin Cad.-ANKARA]

ev dedinde bende evimi özledim...

Kırık pencere çerçevesinden dışarı bakıp güneşe doğru gözlerimi süzüp sonra geri döndüğümde anneme sarılmayı özledim.
Sabah kahvaltılarında babamla sohbet etmeyi ekmeği kim alacak diye kardeşimle kavga etmeyi özledim.

En güzelide annemden bu kıyafet olmamış cümlesini duymayı özledim.

evet ben çok özledim ve dahada çok özleyeceğim

[alsancakE24]

"Biri yüzünden evinden olmak…
Özlediğin halde gidememek…
Ve ikinci evim dediğin yerde de sallantıda olmak…
Sıkıntı verici…
Sıkıntılıyım bu aralar…
Evimi geri istiyorum..."

Hayırdır dost?

[tandem]

hayat öyle tuhafsın kii..
her zaman sürprizlerle dolusun...
bazen öyle sürprizler yapıyorsun ki mutluluktan dolup taşırıyorsun ve içinde bulunan tüm hayatları mutlu olmasını sağlatıyorsun
herşeyin rengi değişiyor
herşey capcanlı oluyor
herşey daha bir parlak oluyor
ve hayat çok güzel dedirtiyorsun...



bazen öyle sürprizler yapıyorsun ki bir anda tüm dünya duruyor...
herşey anlamsızlaşıp silikleşiyor...
tüm hayatlar kandırmaca, niye hayatlar var diye sorduruyorsun...
herşeyin rengi değişiyor siyahtan başka renkler sadece hayal gibi oluyor...
sürekli yüreğinde bir bıçak, boğazında bir boğum oluyor..
gülmek sadece yapılması gereken öylesine bir durum;
ağlamak hayat oluyor, acı hayat oluyor, her an nefesinin kesilecek kadar özlemek ama bir daha hiç ulaşamayacağını bilmek hayat oluyor...
tüm bunların ardından içinde bir yığın acı ile kendini avutmaya çalışırken tek bir cümle dökülüyor:

" herşeye rağmen hayat devam ediyor..."