bu konuya 57 yanıt verildi

[...:öslem:...]

....sevmek;farkında olmaksa yaşadığının
....sevmek;bakmak değil görmekse eger
. ......aklın.......... başından gitmesi değil
........duymak ve bilmekse... eşit olarak;
..........yemeden ;içmeden kesilmeden...
.........çoğalmaksa sevmek eksilmeden...
..........çağına tanıklık ederek................
...veee..kahrolmamaksa arabeske inat..,
.............için içine sığmamaksa.............
bir çoşku,bir şenlik,bir erdemse sevmek.
..insanları,çocukları,kuşları unutmadan...
verem olmamaksa sevmek senin aşkından
....daha sağlam basıyorsam toprağıma....
.....unutmak,...şaşkınlık,....azap değilse...
......bilinç.......öğreti...veeeee sevinçse...
...paylaşılan bir ekmek gibiyse sevgiiiiiiii..
.................SENİ SEVİYORUM.................

[...:öslem:...]

[...:öslem:...]

Sevgi asıl söylemeden de anlaşılabilendir. İnsanın derinlerinden gelen bir sestir. Sevgi erdemdir, kutsal bir değerdir. Eğer gerçekten seviyorsa biri ve bu eylemde haklı buluyorsa kendini, sevmenin elbet bir bedeli, çilesi de olacaktır. Seven insan haklı olarak sevgisini bir madalya gibi göğsünde taşımanın gururunu da yaşayacaktır.

Sevgi benim için önleyemiyeceğim ve her gün biraz daha büyüyen bir tutkudur. Bana göre doğanın gerçek, kökü hiç bir zaman sökülüp atılamıyacak tek yasasıdır. Bütün yaratıcılıklarda aşk vardır. Her şeye rağmen nasıl ki, insan umutsuz yaşayamıyorsa ve yüreğinde bir umut taşıma zorunluluğu duyuyorsa. Bence insan sevgisiz de yaşayamaz, sevgiyi de yüreğinde taşımak zorundadır.

Sevgidir insanı insan kılan, ululuyan, insanı insanlığı da mutlu, onurlu, erdemli kılan. İnsan sevmeden yaşayabilir mi? Doğayı, toprağı, suyu, havayı en önemlisi de insanı sevmeden nasıl yaşar... İnsanla beraber sevgi de var olmadı mı yeryüzünde? Bu anlamda sevgi ve sevginin kökeni en az insanınki kadar eski değil midir?.

İnsanoğlunun sahip olduğu sevgi duygusu bütün zenginliklerin üstündedir. İnsanın, insan olduğunun doğal bir tezahürüdür. Sevginin olmadığı yerde iyi ve güzel olan hiç bir şey yaşayamaz... Onun içindir ki, zamanın içinde ne geçmişi silik bir ayna gibi durmalıyız, ne de duygularımızı yüzeyselliğin gergefine kurban etmeliyiz. Bu nedenledir ki, sevgiyi yüzeysel ucuz değerler kavramıyla sınırlayamayız. Sevgi duygusu bütün zamanların derinliğini içinde barındıran, insanın iç değerlerinin derinliğiyle ilintilidir.

Diğer anlamda bilgi ya da alışkanlıklar, sonradan edinilmiş tarihsel bir arka plana sahip olabilirler. Ne kadar da yeni olurlarsa olsunlar, bizden önce yaşamış olanlar üzerinden geçerek bize ulaşan bir yanı vardır elbette.

Bütün bilgiler alışkanlıklar davranışlar kollektiftir. Herkese ait bir yanı vardır. Bilgi, duygu ancak harcadığımız zaman sahip olabileceğimiz şeydir. Bu sadece onu söylemekle değil, onu aynı zamanda eylemsel olarak da gerçekleştirebildiğimiz zaman anlam kazanır. Kendimize sakladığımız bilginin, duygunun kime ne faydası olabilir. Bir insan sevgisini, saygısını davranışlarıyla da karşı tarafa yansıtırsa ancak bu o zaman gerçeklilik kazanır. İşte bu zihince düşündüğünü pratikte yapma eylemidir.

Tabi ki, her düşündüğümüzü söylemek ve söylediğimizi yapmak çok kolay da değil. Ama bizim sevgi dediğimiz budur. Eğer insanın evrensel ve insani boyutu olan sevgi, saygı yaşamla insan davranışında bir yeri yoksa bir aldatmacadır. Sadece dilde kalır, eylemde gerçekleşemez. Bu demektir ki, biz birey ya da toplum olarak eğer sevginin düşüncesini, sözü ve eylemini bir arada gerçekleştiremezsek, toplum ya da birey olarak sevgi, saygı, hoşgörüde fazla ileri gitme şansımız yoktur.

Sevginin gücü olmadan hayat yolunda yolumuzu bulabilir miyiz?
Aklımızı başımızdan alsa da sevgi aynı zamanda yol gösterir ve de korur bizi.
Sevgi, sevdiğimiz kimselerden uzak kaldığımızda büyülü bir çığ gibi önümüzdeki yolu dümdüz eder; kuralları, engelleri, uzakları, ayrılıkları dümdüz edip çıkmazlara, çilelere, korkulara, kuşkulara sabırla ve inatla dayanmamızı sağlar.

O sevgi ki, gücü olmadan dizimizde derman, halimizde aman kalmaz.. O sevginin gücü olmadan sıkıntı denizlerinde rüzgarsız kalmış tekneler gibi oluruz denizlerin ortasında...

[...:öslem:...]

[...:öslem:...]

dinliyorum..
Bir ruzgar savruldu sol yanimdan, basimi cevirdim; garib bir huzun
Sarildi boynuma...
Ellerime baktim;bana degil gozlerine sor dedi...
bir ah dustu ansizin dudaklarimdan ve bir kor ses gozlerimden;
"gozlerine sevdaliyim"...
Sallanan sandalyemin yani basinda, nobette anilar.gecenin kor
Bagi, sokaklar ve kaldirimlar; o soguk nefesiyle ensemde...
Yillar yaprak misali duserken omrumden, hayati ucundan yakalamak
Icin hep kostum...
Artik hayatin kiyisinda durmak istiyorum.ve nefesimi tutmak
Icin nefesini diliyorum...
yeniden;elimde bitirdigim sandigim cumlelerime basliyorum...
Ben sevmeyi hic bilemedim...
Renklerden tuttugum hayallerimi her gune
Cektim ve okudum...
Pembe bulutlu maviye calinmis beyaz bir kagit misali..
Yuregimin kirik penceresi kapali artik...
Boynum bukuk, yarali ceylan
misali kirginim kendime...
Cokmu erken davrandim bu hayata ya da cok mu gec
Kaldim sevdana..?
Nedendir caresiz careler uzaklarda saklidir...
Haber saldim
Yuregine, umarsiz bir haber yuregime...
Bilsen de,su misali serpsen...
Yagmur yagiyor kaldirimlara dusen golgemin gozyaslarina ses
misali...
Bogazima dugumlenen seni anlatamiyorum. Gozlerime yazdigim yuregimi sevdana yazdim habersiz...
Usuyormussun gecenin kor ayazinda. Sesimi duyarmisin ki
Yureginin hemen sol yaninda...
bir siir yazdim sana;ama sen...
Gecenin dibine vurdum bu gece,
ellerim bombos...
Nerelerdesin be yar nerelerde,
gozyaslarimi astim gunduzlere,<******>
sabahlarima damlayan yarinlarini istiyorum...
cig damlam, ellerime dusen ayazim,
usuyorum...
Yuregim konusuyor ben susuyorum. Alip basimizi gidelim daglar ardina
gocmisali diyor susuyorum...
Sevmek kadar gitmek sevildigini bile bile demeye
niyetleniyorum, bogazima dugumleniyor mutluluk nefesi, susuyorum...
Bir bilsen beni yuregim bir dinlesen diyorum sessizce, illede
gidelim diyor...
Mavi bir hayalim vardi, suya dustu...
Kaliyorum...

[...:öslem:...]

öLüM dEgİlSe BiZi aYıRaN YaZıK OLmUş hAtA YaPmIşIz

[...:öslem:...]

Senden bütün kalanları yitirdiğim gün bugün...Sana dair ne varsa hayatımdan çıkaracağım ve yeniden kendim olacağım bugün..Ben seninle öğrendim sevmeyi sandım ama tekrar seveceğim bugün...Tüm yaşanmışları geride bırakıyorum ey sevgili...

Sana dair ne varsa, seni hatırlatan her şeyi siliyorum hafızamdan...Ve arkama dönüp bakınca kocaman bi acı buluyorum...Hiç mi mutlu olmadım diyorum ama sen zaten bir mutluluktun benim için, farkediyorum..Ben seni sevdim, belkide hiç kimseyi sevmediğim gibi...Ben sana inandım tek doğru sensin gibi ve seninle varım sandım ki aslında ne sen vardın nede ben...Yürüdüğüm her yoldaa aklımda sen vardın..Her sabah seninle açtım gözlerimi ve her gece seninle kapattım...Bazen sonsuz sandım seni ama aslında senin sonun çoktan gelmişti fark edemedim...

Yüreğimden geçen ne varsa söyleyemedim sana, sevdama dair içimi hiç dökemedim...Ama bilirdim sen beni bilirdin...Ben de seni bildim sandım ama yanıldım...Sevmenin her hali sendin benim için, kimi zaman dostum kimi zaman arkadaşım ama en çokta sevgilimdin...Benim diye bilirdim seni ama sen hiç benim olmamışsın. Yaşanması gereken bişiydi belki diyorum şimdi, seninle olması gereken...Bu yüzden ne pişmanlık duyuyorum ama nede gurur duyuyorum...Sadece garip bir hüzün oluo içimde adın geçince artık ve bide belirsizlik. Sahip çıkmalıyım sevgime diyorum, yanında kalmalıyım, seni sevmeye devam etmeliyim diyorum ama yapamam artık...

yaşamımın bir parçasısın ama aslında benim yaşamımda sen hiç yoksun..

TEK DUAMDIN sen benim, rabbimden bana nasip et onu diye dilediğim tek insandın...Yaradana inancım bir kez daha arttı seninle, benimsin benimlesin diye...Ama hayırlısı be sevgilim, kader dedik bir kere ve onu yaşıyoruz...Eğer yazmışsa rabbim bizi bize, tüm yüreğimle gelirim sana yeniden...ama benim kaderimde yoksan zaten sen bil ki dualarımdasın...Allaha emanet olasın tüm yüreğimle...

[...:öslem:...]

Kimi zaman sevmek ama söyleyememek;
Kimi zaman görmek ama dokunamamak;
Kimi zaman da yakın ama aslında çok uzak işte böyle bişi seninkisi, derinden ama sessiz...kararlı ama çaresiz...

Bilirim senin sevgin büyüktür aynı kalbin gibi...Bilirim sabredersin ama sabra değerse kişi...Senin içine düştümü o bir kere, ne şanslıdır karşındaki; ama bilmez, söylemezsin...Tarif de edemezsin utanırsın...İçinde yüreğinin taa içinde yaşarsın o kocaman sevgini...Bazen vezgeçersin ama bazen devam dersin...Kendin bile bilmezsin nedenini, bir karşılığı yoktur aslında varlığının gözünde ama işte girdi ya bi kere içine, yaktı ya bi kere kalbini, eridi ya gözlerin ona bakınca bi kere...Yetti sana bilirim...Ve bir ömür yeterde...

Gelse deseki bekle beni...O bilmez ama ben bilirim beklersin...Ömür bilee engel olamaz sana BEKLERSİN...O nerdeyse orda olursun...Sevdana sahip çıkar, tüm engelleri aşar ama asla yılmazsın...sevdin bir kere..kaçış yook!!!

Ben seni bilirim; için gider ona bakarken...Acaba o da senin ona baktığın gibi bakıo mudur sana?...Dokunması bile seni mutlu eder...yüzünü gördüğünde en mutlu insansındır...Adı bile hecelenirken ağzında büüyür...Kendi gibi şanını da sen büyütürsün...

[...:öslem:...]

[...:öslem:...]

Köşeye sıkışmış bir yaşam içinde kaldım öylece... Çıkış yolu asla olmayan tüm bedenimi titreten bir yaşam.

İliklerime kadar acısını hissederken benden alıp gittikleri gözmünün önünden geçiyor.


Yaşam bu kadar adaletsiz olmak zorunda mıydı? Gözyaşlarım yanağımdan damla damla süzülürken içten

kopan fırtınalarımın şiddetini artık durduramıyorum. Sessizce beklerken kenarda içimde yaşadıklarımı

belkide kimselere söylüyemiyorum. Yaram her geçen saniye daha çok kanıyor.

Anılarım ise ayağa kalkmış durdurmak için kendimde güç bulamıyorum. Kendimi avutmak içinde artık

hiç gücüm kalmadı. Sahte maskelerle etrafıma saçtığım gülücüklerin yerini nedense düşüne maskemle

gerçek olan evet gerçek isyankar yüzümle tüm demlerimi oynuyorum. Islak yüreğim asla kurumaya yüz tutmadı. Gözyaşlarımla her daim ıslandı,ıslandı...Yüreğim fermanı verilmiş ölüm eşiğinde...Canım belki

bu kadar hiç acımamıştı. Artık kendimi durduracak ne takatım ne de cesaretim var. Soğuktan titreyen beden değil bendeki..Benim bedenim acılarıma karşı titriyor.

Köşeye sıkıştırılmış yaşam benim ki.... Pervarsızca çığlıklarını dışa vuran fakat kimselerin duymadığı

bir yaşam. Herkesin kulaklarını tıkadığı bir yaşam. Dipsiz kuyularda çırpınırken el uzatılmayan, yüreğime

sus desemde susmayan, Gözyaşlarımı bağrıma bassamda beni tatmin etmeyen yaşam benim ki...

Artık ne yapsam nafile durmuyor bu sessizce attığım feryatlar

[...:öslem:...]

Susma, beni uçurumlarda kendim ağlıyor bulmuşken susma ne olur. En bildiğin öfkeleri cümleler halinde haykır. Alevle yakılmış kelimelerinin biri bitmeden diğeri saplasın ciğerlerime. Her kelimen ayrı bir hançer acısı versin yüreğime. Patlamaya hazır azgın dalgaları üzerine giyinip çaresiz kıyılarıma vur. Vur, vurabildiğin kadar. Diş geçiremediğin en yakın insana karşı yıllarca biriktirdiğin ama bir türlü söylemediğin bedduaları benim için et..Yüreğinde yara bağlamasın çıplak öfkelerin. İçinde kalmasın en gariz küfürlerin..İşte bedenim burda; dilinin ucunda ne varsa say sayabildiğin kadar....

Boynumu yalnızlığın ayak ucuna bükmüşken, beni " bende " bu kadar zayıf yakalamışken ez ezebildiğin kadar. Öfkelerini kus avuçlarıma. Bana dair tek anı bırakma..Herşeyi kibritsiz yak, yakabildiğin kadar. Kır, hiçbir zaman yarası sarılmamış kanatlarımı. Kırılmış dallarımı ise içindeki kızgın kelimelerin lavlarında erit. İçindeki nefreti sesli kelimelerle haykır. Haykır ki, benden önceki yaralı geçmişinin tek sorumlusu ben bileneyim. beni hayatının en büyük hatası olarak yargıla emi. Hayatında en büyük hatan keşke ben olsaydım. Keşke !

Kendim düşmüşken uçurumlara; kendi yarınlarımı kendim hançerlemişken bir de sen vur, vurabildiğin kadar. Dürüstlük abidesi kelimeleri sırtına yükleyip en acımasızca yargıla beni. İnsanlığımı, sevdamı fütursuca yargıla. Sakın ama sakın kendini yargılama !

Aynalara bakarken benim çirkin yüzümü hatırla.. Ama hiçbir zaman aynalarda " kendinle " yüzleşme..Duvarlarda " yalancı" suretimi görüp öfkenin yumruklarıyla yarala yüreğimi. Hayatında biriktirdiğin tüm kavgaların sebebi olarak beni göster. Keşke, hayatındaki tüm kavgaların tek sebebi ben olsaydım.. Keşke !

Bu tek taraflı davanın yargıcı sen, savcısı da sen ol. Üç düğmeli darağacı elbisesini dikme gerek yok. Al senin olsun vücudum. Hayatının tüm öfkelerini benim bedenimden al. Hayata yenik başlamanın tek sorumlusu olarak gördüğin sevdamı yık, yıkabildiğin kadar..Ve mutlu olacaksan, şu canımı al diyeceğim ama bu canı sen vermedin ki sen alasın !

Tek bir kelime etmeden vur boynumu. Acıma, merhamet etme. Bir nefes kadar değerli bildiğin bu yüreği en kötü haliyle bil. Güya ömrünü mahveden tek kişi olarak gösterdiğin bana tüm günahlarını en güzel hediyen olarak bırak. Hayatında biriktirdiğin öfkelerin hesabını benden kes sevgili. Mahşere kalmasın hesabın.Yenik başladığın hayatın tek hatası olarak beni göster. Hançeri al, gözlerime sun. Giderken son hediyen olsun kanlı hançerin. Vur hadi, vurabildiğin kadar...

Ölümü kuşan hadi. Kır zincirlerini. Musalla taşım hazır. Yeter ki ölüm senin ellerinden gelsin. Gözlerin, göğsüme saplanan son kurşunum olsun..Yüreğim, diz çökmüş dizlerin dibine. Çökmüşken kır, kırabildiğin kadar. Haklısın, sana hayatı zehir ettim değil mi ? Hayatındaki onca acıyı, onca günahı ben vermişcesine sadece yüreğimi öldür. Sonuna kadar vur emi. Bir daha doğrulamayım sevgili..Unutmadan, kötüler çok yaşamaz sevgili. Güya ben senin yüreğinde en kötüyüm. Merak etme o zaman; yakındır ölümüm..Sevinebilirsin artık. Zaferini kutlayabilirsin. Lakin tek üzüntüm var sana dair; ben gidince hayatındaki tüm hatalari yükleyebileceğin yüreği bir daha bulamayacaksın ne yazik ki.. Ben ona üzülürüm sevgili...

Hakkın varsa eğer hesabın mahşere kalsın sevgili. Yok kalmasın diyorsan; bana gelen yolu ve yüreğimin adresini biliyorsun. Öfkelerini beline kuşanıp çık karşıma. Doğrulttuğun namluya yüreğimi usulca sürmezsem namertim sevgili

[...:öslem:...]

___888______888888888___
__88_______888_____888__
__88_______88_______88__
__888_____888_______88__
___888888888______888___
________________________
__88888888888888888888__
__88_______88_______88__
__88_______88_______88__
__88_______88_______88__
__88_______88_______88__

________________________
__88888888888888888888__
________________8888____
____________8888________
_______88888____________
____888_________________
__88888888888888888888__
________________________
__88888888888888888__88_

___888______888888888___
__88_______888_____888__
__88_______88_______88__
__888_____888_______88__
___888888888______888___
________________________
__88888888888888888888__
__88_______88_______88__
__88_______88_______88__
__88_______88_______88__
__88_______88_______88__
________________________
________88888888888888__
_____888_____________
__888_____________
__888____
_____888________________
________88888888888888__
________________________
__8888888888888888__88__
________________________
__________________8888__
______________8888______
__888888888888__________
______________8888______
__________________8888__
________________________
__88888888888888888888__
__88________________88__
__88________________88__
__88________________88__
__88888888888888888888__
________________________
__88888888888888888888__
___________88_______88__
___________88_______88__
__________8888______88__
_______888___888888888__
____888_________________
__888___________________
________________________
__88888888888888888888__
__88____________________
__88____________________
__88____________________
__88888888888888888888__
________________________
________________________
__88888888888888888888__
_________________888____
______________888_______
__________8888__________
______________888_______
_________________888____
__88888888888888888

[...:öslem:...]

Alışma bana,ne yapacagım belli olmaz, bugün varım, yarın birden yok olurum...
Dokunma bana, kapanmamış yaralarla doluyum, canımı acıtma bi yara da sen açma...
Sevme beni, yogun duygularımda kaybolursun, tutuştururum...
İsteme beni, yasaklarla bogusursun, engellerle doluyum...
Çözmeye çalışma sakın, seninle karışır iyice kördüğüm olurum...
Anlama beni, ben kendimi anlarım, ben böyle mutluyum...
Aşkı yaşatmamı isteme asla, ben aşka yıllardır inanmıyorum...
Güveniyosan kendine inandır beni aşkın varlıgına,sonucunda öyle bi aşk yaşatırım ki, vazgeçemezsin, tutkun olurum...
Yıkabilirsen duvarlarımı, sakın bırakma beni, tüm tutkularım ve gücümün arkasında, hala minik bir çocugum, büyütemezsen kaybolurum

[...:öslem:...]

Bana beni getiren ne varsa,ben gibi bana yakın bende şimdi...Gözlerimi kapatmama dahi gerek yok düşlere dalmam için...Boşlukta uçuşan pırıtılar,melodilere dönüşerek 'ben'i yaratıyorlar...Kanatların,çıkmak için can attığı bu zamanda,her nefesim yeni bir yaşama"merdiven"..."Her bir kalp ile ulaşılan ışığın parlıklığı"ile kamaşan gözler,şimdiye kadar tüm öğretilenleri yadsıyacak şekilde değişimi yansıtıyorlar artık...Gerçek olan,'var olan'dan doğan hiçliğe bedel şimdi...

[...:öslem:...]

varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık.sadece olmayacaksın;sernsiz kalma ihtimali olmayacak;aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda.belki birkaç satır arasında unutulacaksın,bir müddet sonra.içimden olmayacak
boş bir kağıdın gölgesine sığmayacak,sana sitemlerim.hani hep kızardınya'konuş,konuş,konuş'derdin.haykırabilirmiyim şimdi korkaklığını.bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yanlızlığı.artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken;haykıra bilirmiyim dersin.susarmıyım gülüp geçermiyim yoksa...?
aslında alıştırmalıyım kendimi.hiç dönmeyecekmişşin ;dönülmeyecek yerdeymişşin gibi farzetmeli,unutmalı.seni hiç tanımamış gibi.yaşamımı sürdürmeliyim.var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalıartık.yeniden sevmenin,sevilebilmeninyeri her yer.zaman,yaşanan ve gelecek tüm zamanlar olmalı benim için.evet.sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni.yaşanmış tüm zamanlara,uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim;bu anılar sokağına.kopan takvim yaprakları sensiz geçen günleri saymamalı bende.yokluğunun güncesini tutmayı artık bırakmalıyım.her yeni güne seni getirmedi diye isyan etmemeliyim.kabullenmeli,hazmedebilmeli,aldırmamalı,hatta sana hak verebilmeliyim.bu satırlarla büyümeye başlamalıyım.sırf seni ve çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için.
zira yoksun.sanki benim hiç senin olmamış,sanki bizi hiç yaşamamış,sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmış gibi.artık yeni bir şarkı söylemek vakti...yaşanmışlığıma,yitikliğime,hiç aldırmadan
sanki benim hiç senin olmamış gibi...

[epru']

aşk , hatunu ilk gördüğün anla yatağa attığın an arasında kalan zaman dilimidir made in epru, epru bond

[...:öslem:...]

[...:öslem:...]

BAZEN SAHİLLERE CİZDİM KALBİMİ........
DALGALAR BİR GÜN ALIP GÖTÜRÜR MÜ DİYE..
BAZEN HIÇ KORKMADAN ATEŞLERE ATTIM...
KÜL OLUR...
YOK OLUR...
UNUTUR DİYE........
BAZEN KİLİTLEDİM KALBİMİN KAPILARINI...
KİMSELER GÖRMESİN..
KİMSELER GİRMESİN...
KİMSE KENDİNE YER EDİNMESİN DİYE......
BAZEN BOŞ DUVARLARA YAZDIM...
SOÐUK VE KARANLIK DUVARLARA....
BAZEN PARAMPARCA KIRDIM KALBİMİ..
AMA HER BİR PARÇASINDAKİ SENİ YİNE ÇIKARAMADIM İÇİNDEN....BAZEN SADECE UZAKTAN BAKMAKLA YETİNDİM...
UZAK KALMAK İSTEDİM..
AMA OLMADI....
YİNE YAPAMADIM.....
BAZEN KARANLIKLARDA YALNIZLIÐA MAHKUM ETTİM....
YALNIZLIÐI SEVER..
ALIŞIR BİR GÜN BELKİ DİYE....
BAZEN UZAK DİYARLARA GÖNDERDİM..
BELKİ SAHİBİNİ BULUR DİYE...
BELKİ SENİ BULUR DİYE....
AMA HER DEFASINDA ....
YİNE YALNIZDI......
GİDERKEN BANA BIRAKMIŞTIN KALBİMİ..
GÖRDÜÐÜN GİBİ HİÇ ANLAŞAMADIM ONLA....
UYUŞAMADIK BİR TÜRLÜ.....
AMA NEDENİNİ ŞİMDİ
KALP BENİM...
BENİM İÇİMDE....
BANA AİT...
AMA ÖÐRENDİMKİ O YALNIZ SENİN ELLERİNDE ATIYOR...
SEN VARSAN YAŞIYOR.....
SEN SEVERSEN HAYAT BULUYOR...
ŞİMDİ ARAMIZ NASIL DİYE SORACAKSAN EÐER...
BİZ YOLLARIMIZI AYIRALI ÇOK OLDU SEVDİÐİM.....
BİR DAHA ASLA SENİ PAYLAŞMAMAK ADINA....
SONSUZLUÐA................

[WaLe]

Cümlelerin yetersizleştiği yerde
başladığından,
tek hecelidir
AŞK.

[...:öslem:...]