0
-Karanlık-
Şu an bu yazımı yanımdaki bir mumun verdiği cılız ışıkta yazıyorum, artık buradaki karanlık katılaşmış ve mumun verdiği ışığı büyük açlıkla emerek daha da cılızlaştırıyor. Sessizlik, karanlığa daha da fazla güç veriyor, kendi soluk alış verişimi büyük bir gürültü haline getiriyor, kedime olan güvenimi kaybettirmeye çalışıyor... Etrafımda var olan göremediğim duyamadığım canavarları düşünüyorum fakat her yer karanlık, her yer sessiz, sanki hiçbirşey yokmuş gibi. Bu boşluk normalde birçok canlıyı oldukça korkutur fakat ben korkmuyorum, ne bu ağda bulunan o güçlü canavarlardan ne de ağın sahibi olan, ağın derinliklerinde yaşayan o dişi örümcekten korkuyorum, ama onların benden korktuklarını hissediyorum, onlar korkuyla beslenen varlıklar ve ben onların elindeki tüm gücü almış bulunuyorum, onlardan korkmuyorum çünkü onlar karanlığı seviyor, bu onlar ile savaştığımda kullanacağım en büyük açık bunu biliyorum, çünkü karanlığı seven her canlının korktuğu, sakladığı birşeyleri vardır, sırf bu yüzden kimse öğrenmesin, bilmesin diye kendini karanlığa verir. Sonra karanlığa alışmaya başlar ve en son olarak karanlığa alışır ve karanlıkta yaşar bu hem ruhani olarak hem de fiziksel olarak doğrudur, çoğumuzun ruhunun bir köşesinde kimseye söylemek istemediği bir karanlık bölge, bir kara kutu yokmudur? Veya başka bir örnek olarak kara elfler yanlızca derilerinin renkleri farklı olduğundan kabul göremeyeceklerinden korktuklarından yeraltında karanlıkta yaşamaya başladılar karanlıkta yaşayan acımasız tanrılara tapmaya başladılar. Hem korkak hemde acımasız tanrılara, çünkü acımasız olan her canlı aynı zamanda korkaktır, korkaklığını zalimliği ve acımasızlığıyla örtmeye çalışır.
Her canlı hata yapar, her canlının ruhunda karanlık bir bölge vardır. Lindanen bana hep “herkesin saklayacak birkaç sırrı vardır elf” derdi ama bu bölgeyi aydınlatmak da onun elindedir ruhunda bulunan karanlık bölgeyi aydınlatmazsa düşmanlarının eline koz vermiş olur bunun da sonuçları çok tehlikeli olabilir... Bugün farkettim ki üç arkadaşım da ruhlarında bulunan karanlık bölgeleri aydınlatamamışlar İlladér benden çok daha bilge ve çok daha güçlü olsa bile kibirine yenik düştü ve “böyle bir büyü olamaz !!!” diyerek verilen hediyeyi kabul etti fakat karanlık kraliçe sadece İlladér’in ulaşamadığı derin bir ağa ulaşmıştı. Lindanen ise sevgisine yenik düştü ona verilen ve sonsuza kadar onu sevecek olan drow elfine hayır demedi ve hediyeyi kabul etti, ama drow elfinin ona vereceği şeyin sevgi değil kölelik olduğunun farkında bile değildi. Grung ise ork olmaktan duyduğu korkuya yenik düştü ve insana dönüşmeyi kabul etti, ama hayattaki en önemli şeyin kendini olduğu gibi kabullenmek olduğunu unuttu. Şu an üç arkadaşıma göre sonunda yenileceğim bir savaşa giriyorum...
Peki bu tanrısal güçteki koca örümcek beni yenmeyi başarabilecek mi?
Hiç sanmıyorum...
Karanlığa saklanan her canlı gerçeklerden korkar, kendisini ya çok büyük görür veya kendisini hafife alır, bu onun hatasıdır...
Aynadan karanlığı seven tüm canlılar korkar çünkü ayna gerçekleri çarpıtmaz....
Gildarel Snowstorm
