0
su kendine sırdaş arıyordu...
önce buluta verdi sırrını
ağır geldi sır buluta
sağanak sağanak döktü suyun sırlarını
sonra göle gitti su
ona anlattı derdini
bu arada bulut suyun sırrını yağmur yapıp, kar yapıp savurduğu için, zaman zaman taşıyordu göl ve suyun sırrı iyice açığa çıkıyordu...
sonra nehre verdi su sırrını
nehir aldı suyun sırrını çekti gitti
dereye verdi
dere biraz daha yavaş olsada nehirde, oda aldı götürdü suyun sırrını bir başka bilinmeze...
çağlayanlar, şelaleler, akarsular...
hepsi kayboldu bir anda...
sonra bir gün su takip etti dereyi...
dere okyanusa kavuşunca fark ettisu, bütün sırlarının okyanuslarla, çağlayanlarla, ırmaklarla...
okyanusa taşındığını...
karar verdi su
sırrını okyanusa verecekti...
öylede yaptı zaten...
tüm sırrını okyanusa verdi
artık suyun sırrını okyanustan başkası bilmiyordu...
ne taştı okyanus, ne bir başkasına taşıdı suyun sırrını, ne de kurudu
geçen karşılaştık suyla
bir bardaktaydı...
suskundu...
çok uğraştım, konuşturamadım...
tam ben giderkeb "dur" dedi su...
durdum...
"okyanus yürekli dostlar bulmadan sakın konuşma!
taşıyamazlar, kaldıramazlar senin yükünü canını yakarlar, utandırırlar" dedi...
okyanus yürekli canım dostlarıma... sizleri çok seviyorum...
