bu konuya 5 yanıt verildi

[Kurtulbeyi]

Başlıkta görüldüğü üzere kaderimden şikayetçiyim ama bi halt yapamadığım için sadece şikayetçi olmakla kalıyorum

[dora]

neden?
ne bekliyorsun ki hayattan, kaderin ne yaptı sana?
niye degistiremiyorsun?

(bunlari bilmeden nasıl yorum yapmamızı bekliyorsun)

[Kurtulbeyi]

Seni seviyorum bölümünde 'seni uzaktan sevmek'başlığını okursan beni anlarsın sevgili tanrıça...

[dora]

istanbulda büyümüs olan babamın, is icin eskisehire transfer olmasından sonra, ablamı bile istanbulda dünyaya getiren ailemin, benim eskisehirde dogmama sebep olmasi, eskisehire gelmeleri(!), benim ve ailemin tüm kaderini degistirdi. istanbulda dogmak, büyümek, o yedi tepeli sehri doya doya yasamak sansi elimden alındı.
babamın meslektaslari istanbulda cok iyi para kazanirken, eskisehirdeki müsteri kapasitesine gore biraz daha geride kalan biz, isteklerimizi hep erteliyoruz.
istanbulu hak edemedik..
belki de hayırlısı buydu bilemiyoruz ama

iste buna kader denir ve bu kaderi ben degistiremem(!)

(konularda boyle giris gelisme sonuc yapsan ne kadar keyif alirdim okurken, bunu kasdettim)

[Betüs]

bende almanyada dogdum büyüdüm. burda okula gittim ve cogu kez türk oldugumdan farkli muamele gördüm.
bi sene ögretmenin bi lafinin altinda kalacagima sinifta bile kaldim.
buna ragmen iyi bir okul bitirdim ve kendimi saydirdim
hayatimda hicbirzaman türkiyede kisi gecirmedim
6 haftadan fazla kalmadim ve cok seyden mahrum kaldim
ama demekki hayirlisi buymus
belki türkiyede büyüseydim ben suanki ben olmazdim
kim bilir

ama ben bu kaderi degistiricem 10 yilda gecse degistiricem

sende seviyorum diyosun imkansiz diyorsun o zaman imkansizin pesinde daha fazla kosup kendini gölgeye atma
kimbilir ne firsatlar kaciriyosundur

[Muharip]

Kaderinden şikayetçi olan çok...
Ben de az şikayetçi değilim yani ondan...
Ama değiştirmek sanki çok kolay ve hatta kendi elimizde imiş gibi;
Değiştirsene onu, diyor Tanrıça...
Yani, bunu demeyecek bir tek kişi vardı, o da Tanrıça...
Çünkü, kendi yapacağı işi başkasına havale ediyor...
Ne tuhaf bu dünya, ne acaip insanlık...
Herkesten acaip ve tuhaf olanda bu ülkede yaygın hayat anlayış
ve yaşam tarzı; bil hassa son otuz seneden beri...

Bazen, herkesi anlaya bildiğimi düşünürken, çok zaman, kimseyi anlayamadığım
hissine kapılıyorum...
Onları etkileyenler beni etkilemiyor, beni etkileyenlerse onları...
Tepkilerimiz, etkilere göre olduğu için, tepki türlerimiz de çok farklı oluyor.
Ben şaşıyorum onlara.
Onlar da bana şaşıyorlar...
Yav kardeşim, ben bu ülkede doğdum ve önce insan, sonra müslüman ve sonra da
Türksün dediler bana. Okullarına gittim, her türlüsüne yani. O halde, öğrendiklerimiz belirlediğine göre hayat anlayışılarımızı, ortak olmalı değil mi etkileniş ve de tepkilerimiz?
Ama değil.
Çünkü, bir taraftan; Müslüman Allahtan başkasının önünde eğilmeyendir, deniyor,
öte yandan, nerede ise, önünde eğilmedik yabancı bırakmıyorlar.
Adam bunlara resmen savaş açtığını söylüyor, hem de artık unutulayazan Haçlı Savaşı, türünden, ama bunlar hala; onlar bizim dostumuz diyor, diyaloga girmek istiyorlar.
Türk olarak da bu farklı sayılmaz. Zaten Türk demek, müslüman demekle eş anlamlı sayılıyor dünyada.
Bu millet, neden böyle Dostu Düşmanı karıştırıyor, anlamıyorum...
Ne dosta dost gibi, ne düşmana düşman gibi davranmamak adet olmuş adeta...
Yok yok, ben kimseyi anlamıyorum, kimse de beni...

Bu mesaj Muharip tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 08.03.2007 - 17:37