bu konuya 5 yanıt verildi

[respect]

Umudum kapana sıkışmış
Sabrım dolu bardaktaki son damla
Parça parça yaşanmış mutluluklar yama oldu gözlerime
Olmuyor ne yapsam da
Beni yeniden yaşatamıyorum. Yeniden ayağa kaldıramıyorum
Sürünmesini izliyorum benliğimin
Süründükçe yaralanmasını
Yaralandıkça ufalmasını
Ufaldıkça yok olmasını
Yok oluşunu seyrediyorum
Ağlıyorum her zamanki gibi
İsyan ediyorum

Küçük bir çocuk gibi
Bağlamaya çalışırken pabuçlarımı
Düğümlüyorum...

Son bir gayretle eve tadar taşıdığım süt şişesini
Kapının eşiğinde düşürüp
Kırıyorum

Ne kadar dua etsem de hala korkuyorum
Yalnızlıktan
Kimsesizlikten
Sessizlikten

Artık yanına gidip sıcaklığında uyuyabileceğim
Belki masal dinleyebileceğim
Annemde yok...
Babam da...

Mecbur yalızlığıma sığınıyorum yeniden
Küçük bir çocuk oluyorum
Başıma çekip yorganı ağlıyorum
Sessiz... çok sessiz...

İnatla dua ediyorum Allaha
Büyümeyi diliyorum...

[respect]

Anne... ben geldim...
Ver elini öpeyim diyeceğim ama yalnızlık kokuyorum,
Bulaşmasın sana da.

Üzülme bana bakarken
Mutsuzluk kaplamasın yüzünü, çökmesin umutsuzluk gözlerine,
Benim dizlerim hep kanardı zaten
Ellerim yara bere içinde
Ne olmuş ki şimdi
Kalbim yanıyor, beynim parçalanıyorsa
Ne farkı var ki hayatın yalan yüzüyle bir kaldırım taşının.
İkisi de canımı acıttı işte...

Ağlama, acıma bana.
Eskisi gibi bide sen vur düşünce
Bide bük kulağımı –akıllı ol demedim mi, bak düştün işte- diye
Açma kolunu kanadını
Beni koruma
Bir yanımı hep çocuk bırakma
Ben hayata alışmaya çalışıyorum anne
Beni evlat yerine koyma.......

[respect]

Yüzümde senden kalan ayıplar var
Aynaya bakamıyorum
Tenimde senin kekremsi tadın, kimseye dokunamıyorum
Ellerim senin lekelerinle dolu
Senin yalanlarınla donmuş gözlerim, güneşi göremiyorum... geceye bakamıyorum
Piçleşmiş ruhum raydan çıkmış tren gibi
Arkamda çok şeyi yok etmeye götürüyorum
Durmak istiyorum belki ama duramıyorum, durmuyorum
Şeytan bulaşmış ruhuma arınamıyorum
Dans ediyorum onlarla yok oluyorum yeniden var oluyorum
Saçımın örgüleri tek tek açıldı masumluğum bir barın lavabosunda aktı gitti
Söyleyemediklerim anlatamadıklarım vardı ya hep benim
Yok oldular tek bir dumanla...

[Serra]

garip
evet çok garip..seneler öncesini hatırlattı bana. ama iyi mi geldi yoksa kötü mü orasını kestiremedim...galiba kötü geldi..hatırlamak istemediğim bissürü şeyi hatırlattı bana..keşke gelmeseydii. keşke zilime basmasaydı dedim şimdi içimden.. duymuş olmalısın....ne çok yalnışlar yaptığımı hatırlattı bana ister istemez. bi kere onunla arkadaşlık yaparak ne büyük bir karadeliğin içine düşmüşüm ben...önceden kavuşamadığım dostumu,şimdi de keşkelerimi hatırlattı bana...aslında şimdi anladım ki hayatım pişmanlıklardan ve alınmış yalnış kararlardan ibaret..ben nasıl anlatamamışım bunu kendime...bir gün her şey bitiyor ve sende sadece siluetleri kalıyor...ne bir iz kalıyor sana ne de bir hatırası...sadece yürekte kalan acı bi burukluk...gittikten sonrası ise nice acılara gebe...nasıl geldiğini nasıl gittiğini bile anlayamadım...oturduğu evde oturuyor olmam getirdi onu buraya...bazı lüzümlular sadece..

işte sevgili dostum...hayat ne kadar çabuk eskitmiş meğer bizi..yaşımıza sığdıramayacağımız bissürü şey yaşatmışız birbirimize...ne çok acı vermişiz biz kendimize...

ne çok şey paylaşmıştık oysa ki birlikte..o soğuk kış geceleri balkonda geçirdiğimiz ifrit soğuklara sadece ağzımızdan çıkan dumanlar tanıktı...

sonra nerden geldiyse o geldi...ne kadar paylaşılmışlıklarımız varsa üçüncü bi kişiyi dahil etmek zorunda kaldık...ve sen gittin...ve özlemler başladı... ve unutmayı öğrendik...ve kızmayı..ve dostluk bitti...

ateşe verdik herşeyi...yandık

kül olduk...

[respect]

Yok, karşılığı kaybettiklerimin
Verdiklerim yok ettiklerim yıktıklarım. Hepsi ağlar arkamdan nimet gibi, ah eder küfreder siler...

Bir tutkunu içinde savrulup duruyorum. Acılar çarpıyor yüzüme korkular sarsıyor. Bir savunmasızlık ki çocuk gibi. Bir çocuğun gözleri gibi. Bir özlem var içimde ana kokusu gibi, baba sesi gibi. Tanrının huzuru gibi. Bir yokluk var içimde ben gibi sen gibi bizim gibi.

Dualar etmiştim tanrıya olmayanlara olduramadıklarıma inat. Beynimi inandırdım yüreğimden geçenlerin gerçekçiliğine. Kandırdım. Olmayanların peşinden gittim. Olmayanlara karşı elimdekileri verdim hayata. Takas yapıldı bir nevi değiş tokuş. Karlı çıktı hayat bana karşı. Hayat 1 ben 0. onun elinde ‘ben’, benim elimde ‘olduramadıklarım’ !

[respect]

Kelimeler var dilimin ucunda
Çoğu zaman yaralı
Parça parça
Ezik
Beynimi istila eden, bir türlü anlam kazandıramadığım
Cümleleştirilmeyecek kelimeler
Dilimin ucunda bir ağırlık
Konuşturmuyor beni
Konuşsam da anlatamıyorum derdimi
Anlatsam da zaten anlaşılmıyorum bir türlü...
Karmakarışık bir hal içindeyim
Düğümlenmiş cümlelerim...
Yanıtlarım kayıp..
[/COLOR][/FONT]