0
65 yasinda cok sevdigim bir buyugum, tanidigim var. Kendisini en son ziyaret ettigim gun heyacanli bi hali vardi ama ben bir anlam verememiştim. Telefonda doktoruna ulasmaya calisiyordu ... Doktoruyla konustuktan sonra sanki dunyalar kendisinin oldu ve ben onu hic boylesine mutlu gormedim. Sanki zil takip oynayacakti ... 2 kalp ameliyati ust uste gecirmis ve gunde 15 civari hap kullanan birisi olarak heyecanla bekledigi şey, doktorunun ona oruc tutmak konusunda musade edip etmeyecegiymiş meger ...
Ne zaman ki doktorundan bazi kosullari yerine getirmesi sartliyla olur cikmis, o an yuzunu gormeliydinis ... Derken gozlerini semaya dikip aglamaya basladi, seni seviyorum diyordu ... Ben Allah aşkının nasil bişey oldugunu galiba o an biraz olsun anladim. Sevdiginin bir istegini yerine getirebilmenin mutlulugu ....
Bunu gordukten sonra kendi tuttugum oruclari dusunmeden edemedim ...
Hoşgeldin ey Ramazan ....
