1 reply to this topic

[elma]

"Bazı beyin hücreleri başkalarının aklından geçenleri okumamızı sağlıyor. DNA'ların biyolojinin yapı taşlarını oluşturması gibi bu 'ayna' hücreler de psikolojinin yapı taşlarını oluşturuyor... Çocuk, annesi eline bir oyuncak alıp yanına oturunca gülümser; çünkü bilir ki annesi onunla oynayacaktır. Erkek, şiddetli bir tartış madan sonra karısının araba anahtarlarını alıp çıktığını görünce irkilir; çünkü karısının bu kez gerçekten onu terk ettiğini anlar. Hastabakıcı, serum takmak için yaşlı hastasının damarını ararken rahat değildir, çünkü iğnenin hastasının canını acıttığını bilir.

Bütün bu insanlar karşılarındakinin ne düşündüğünü nereden biliyorlar? Onların duygu ve düşüncelerini nasıl okuyorlar? Çocuk niçin annesinin evi terkedeceğini, erkek ise karısının onunla oyun oynayacağını düşünmez? "

buyrun okumaya devam edin...

[_ORHAN_]

Aslında bunları 'düşünce okumak' şeklinde nitelendirmek pek doğru değil bana göre.
Çocuğun, annesi oyuncakla geldiğinde gülümsemesi öğrenilmiş bir alışkanlıkıtr.
Eşi, anahtarı alıp giden erkeğin ürkmesi ise, alışılmışın dışında bir olayı yorumlayışıdır. Hemşirenin, iğne yaparken tedirginliği ise, bilgidir.