Yaşadık çok şükür iyisiyle kötüsüyle
Bazen kömür karası bir hal aldı, bazen de zümrüt yeşili bir ormandı
Çoğu kez taşa takılıp düştük, ama hep o taşa küfrettik
Biz masumduk oysa, suçlu olan taştı orada durmasıyla,
Yaşadık çok şükür, tattık dünyanın ahusundan
İnsanlar girdi hayatımıza, ama hiçbiri izin almadı gelirken
Davetsiz değillerdi ama biz söz geçiremedik vücudumuza…
Sevdik en güzel kızları, sevildik de elbet
Ve kendimizden daha fazla sevdik bazılarını
Buna da ‘’aşk’’ dedik, ekledik sözcük dağarcığımıza…
Yaşadık… en güzelini yaşadık hem de
Rakımızı ısmarladı arkadaşlarımız, mezemiz oldu kederlerimiz
Anılarımızı verdik meyhaneci amcaya,
Anılarımız bitince, başladık ömürden yemeye ve kabardı veresiye defterimiz…
Yaşadık... hem de şiir tadında yaşadık biz bu hayatı
Satır satır sevdiklerimize okuduk bu avare ömrü
Ve geldik son mısraya, aldı kalemi, bize bırakmadı
Yazdı sonumuzu bize sormadan, o ulu yaratıcı….