0
Önümüzdeki branda yüzünden nereye gittiğimizi bilemiyoruz. Yollar çok bozuk, içinde bulunduğumuz araç sarsılıp duruyor. Etrafımdaki benim gibi üniformalar içindeki gençlere bakıyorum. Kimisi korkmuş, kimisi heyecanlı, gencecik ağaçlar, daha fidanlıktan yeni çıkmış ileride meyve vermeye hazır ağaçlar... Ne bizim, ne de hizmet ettiklerimizin derdi olan alakasız biryerde tüm dalları kuruyacak olan ağaçlar.
Aracın üzerine örtülmüş brandayı aralayıp bakıyorum, dışarıyı inceliyorum. Yıkılmış binalar, bomba düşmüş sokaklar, ölen insanlar kısacası teknolojinin nimetlerini görüyorum... Burada can çekişenler bizim insanlarımız da olabilirdi, biz olsaydık onlar gelir miydi?
Hiç sanmıyorum.
Boşuna yitip gidecek, öyle olmasa bile artık eski verimini veremeyecek onlarca, yüzlerce fidan. Peki ne için? Adı barış olan gerçekte yaltaklanmadan farkı olmayan saçma sapan siyasi çıkarlar için...
Fidanlar kurusun, kağıt yapar satarız...
Vergisini de düşürürüz...
Barış adı altında yapılan bu saçmalıklara izin verdikleri için ne günahlar işlediklerini anlayamayacak kadar aptallar mı? Yoksa görünüşte inandıkları şeyleri yalnızca çıkar amaçlı mı kullanıyorlar?
Ne olursa olsun, fidanlar kurursa bir daha yeşermez...
