0
Savaş görmeden büyümüş bir kuşağız biz. 80'lerden beri sınırlarımızın az ötelerinde yaşanan savaşları sadece televizyonlardan gördük..Belki de bundan sebep savaş filmlerine olan düşkünlüğümüz...
The Bridge On River Kwai , Saving Private Ryan, We Were Soldiers, The Thin Red Line.....
hangi birimiz bunları heyecanla izlemedik ki..hani Amerika ve savaş karşıtıydık?
Er Ryan'ı Kurtarmak'ın ilk 20 dakikasındaki Normandiya çıkarması görüntülerini izlerken nefesimiz kesilmedi mi..? Doğumgünüm 4 temmuz mu yoksa Er Ryan mı desem.. savaş karşıtlığı temalı yüzlerce bağımsız filmden hangisini izledik.?
savaş uçakları modellerini, bombaları, silahları takip etmiyor muyuz büyük bir zevkle..peki bunların filmlerde kullanılacağına mı inandırıyoruz kendimizi..
Savaş, beyaz perdedeyken mi cazip geliyor insanlara sadece...!
Tam 61 yıl önce japonya'nın iki kenti güne güneşle uyanmışlardı halbuki.. Sokaklardaki çocukların oyunları bir anda büyük bir gürültüyle beraber yarım kaldı, gülümselemeleri gökyüzüne karıştı..Buharlaştı çocuklar Hiroşima ve Nagasaki'de, hiç bir zaman anlamadıkları bir savaşın bitişinin simgesi olarak...
Ve bu bir film değildi..
Başkan Truman'ın "bilim tarihinin en büyük kumarını oynadılar ve kazandılar, iki milyar dolarlık bir kumar" sözleri şekillendirdi belki de o tarihten sonraki dünyayı.. O zamandan beri herşey dolara ve kana büründü..
61 yıl geçmiş olmasına rağmen yeni çocuklar ekleniyor gökyüzündeki japon kardeşlerinin yanına.. Hiç bir şey değişmemiş olabilir mi, dünya gitgide acımasızlaşıyor, çocukları öldürerek geleceğini kendi elleriyle yok ediyor olabilir mi..?Sağ kalanların yüreklerine ise nefret tohumları ekerek kendisine benzetebilir mi? Nasıl bir gerekçe, hangi sebep güne ışıltıyla açılan o masum gözleri kapatmaya yeterli olabilir ...Bunu kim o çocukların yanmış gözlerine bakarak açıklayabilir..?
Hepimiz bir tarafın hakettiğine inanıyoruz içten içe..Koreliler ve Çinlilere karşı yaptığı Nanking katliamı yüzünden Japonya'nın atom bombasını; Amerika'nın dünyanın dört bir yanında yarattığı savaşlardan ötürü İkiz Kulelerin havaya uçurulmasını;Nazilerin yaptıkları yüzünden Almanya'nın savaş sonuna doğru yerle bir edilmesini hatta şu anda İsrail'e yapılabilicek her türlü saldırıyı haklı buluyoruz.. Oysa ki savaşların hiç birinin diğerinden daha mantıklı daha kabul edilebilir bir tarafı olmadı ki hiç bir zaman..Bugünün mağduru yarının vahşi zorbası olurken kim nerde ne zaman haklıydı kim başlatmıştı nereden bilicez..kim bilicek..!
İnsanlık kaybedeli , ölüm kazanalı çok uzun yıllar oldu..Oysa savaşların galibi mağlubu olmaz denmişti bize...Ölüm orduları kol geziyor gezegenimde, her yer iskeletlerle yanmış bedenlerle doluyor topraklarda.. Çocuklar bombalar arasında bu dünyaya gözlerini açıyor ve yine bombalarla kapatıyorlar.. Oyuncaklar yerine silahlara sarılıyor minicik elleri..
ve bu da bir film değil..hiç olmadı..
Biz savaş görmeden büyümüş bir kuşağız, bütün duyarsızlığımız da bundan belki.. üzerimize tonlarca patlayıcı yağmasının, yanıbaşımızda minicik bedenlerin parçalanmasının, gökyüzünün aniden kızıllaşmasının ne olduğunu hafızamız bize hatırlatamıyor, ve biz televizyonlardan izlerken vahşet görüntülerini oturduğumuz yerden sadece "çok yazık,tüh tüh " diyebiliyor, bir yandan da " vay be şu silahı mı kullanmışlar yuh yani" şeklinde yorumlar yapıyoruz....
Çünkü biz savaşları sadece filmlerden tanıyoruz, ve haberlerde gördüklerimiz de bundan daha fazla etki yaratamıyor bu tüketim kuşağında..En fazla 5 dakika içimiz sızlıyor sonrasında elimizden de bir şey gelmiyor deyip hayatlarımıza devam ediyoruz..Oturuyor ve sadece susuyoruz.,izliyoruz....
Tıpkı beyazperdedeki bir film gibi...
"bir çağ yangını bu, bütün dünya günahkar..
masum değiliz hiçbirimiz.."
