''Merhaba...memnun oldum''
Buydu hayatımın en güzel,en mutlu ve sonra,en acı bir yılını başlatan cümle...
Ve gözler buluştu aniden.Plansız,hesapsız...Çekemedim önce,alamadım gözlerimi gözlerinden,derinliğinden.Nerden bilebilirdim birgün o derinlikte boğulacağımı...
''Her aşk bitermiş,bi'gün bildim
Her aşk bitermiş,öğretildim...'' diye şarkılar dilimde,avare gezdim sokaklarda gecelerce.Gözyaşlarımı almadı kaldırım taşları.Ve öyle çok aktılar ki,hüznümden taştı sokaklar...
Sonra sensizlik bastı dört yanımı...Etrafıma bakıyorum,yoksun,telefonun ucunda,bu şehrin sokaklarında,rüyalarımda...koca bir sensizlik hakim
Oysa ben öyle çoktum ki sana karşı,bir gülüşün yeterdi yok etmeye kadere isyanımı...
Ve ben bu acıyı kocaman bir yürekle,hislerimin büyüklüğünden gelen güçle kaldırdım tozlu rafların arasına,bir daha çıkarmamacasına,içimi kanatmamacasına...
Sana gelince;
Kocaman süslü bir paketin boş çıkması gibi,umutlarımın heba olması gibi,giderek unutulan,hatrıma düşmeye hakkı olmayan,güzelim düşlerimin katili...
Bir hüsransın hayatımda...!
Sorguların hâlâ bitmedi mi?
Anla artık,sana dairliğim tükendi...
Alıntıdır...