bu konuya 148 yanıt verildi

[Serra]

çok iz bıraktın bende.. olmayışını yeni haykırdım kendime.. beklentilerimiz ne kadar farklıymış meğersem. ne çok yanılmışım ben sende. hiç olmayanım olmuşsun. hiç varolmadığımışsın. ama gözümü kapamışım.. hiç açmamaışım meğer..
ne büyük heyecanlar yaşamıştım oysa ki sende. şimdi de buraları terkediş sebebim olucaksın. ne acı dimi.. o korkunç çark dönüyor. seni, beni, odamızı, armut koltuklarımızı öğütmeye başlıyor.. bu da biticekmiş bu da geçicekmiş meğer demekten başka bişiy kalmıycakmış meğer bana..
galiba kendimi sevmem lazım artık. yoksa ben hep zarar vericem bana. hiç olmadığım kadar ben olmam lazım artık. hiç vakit geçirmemiştim şimdiye dek kendimle. biraz cilveleşmem lazım kendimle. daha çok tanımam lazım beni..

dediğim gibi.. güneşimdin.. bi gün hiç doğamadı güneş... ve bitti...

[Serra]

ağladığında yanaklarındır hüznünün ne kadar ağır olduğunu gösteren..
yanaklarından süzülür gözyaşların..
ağladığını yanaklarında hissedersin.
acılarını yanaklarında yaşarsın.
mutlu olduğunda yine yanaklarındır seni açığa vuran.
hiç söz dinlemezler bazen; kızarırlar utanırsan.
sevdiğin yanındaysa yanaklarını okşar
sevişmeler hep yanaklarda başlar
önce yanaklar değer aşıklar sarıldığında
yine yanaklarda biter aşklar küçük birer öpücükle
ayrılıklar her zaman yanaklarda yaşanır
yanağındaki küçük, sıcak bir öpücük tek hatıradır.
unutulamayan bir aşktan elde kalan..

[Serra]

içimdekini bana sorma
çünkü onlar da bana sormadılar.
bir şairin dediği gibi
nerdesin?
bilmiyorum belki çok yakınımdasın
sokakta çarpıştık yada..
birbirimize sadece öylesine baktık
sonunda bulucam seni..
biliyorum
tanımıyorum ama özlüyorum
belki hayatta bile değilsin
ama olmak zorundasın
benim için.. hayallerim için..
ikimiz için..
iğrenerek bakıp geçtiğim biride olabilirsin..
şu anki sevgilimsin belki de
bilmiyorum ama içimdesin..
arıyorum istiyorum
ya sen?
ben kadar düşündünmü beni?
aradın mı ben gibi
belki bi çaba harcadığını bilseydim
bu kadar üzülmezdim
bulucaz ama birbirimizi
belki yarın belki bir hafta sonra
belki de senelerden sonra
bir cumartesi günü..
ve şairin ben gibi usanmadan seslendiği gibi..
nerdesin...

Bu mesaj Serra tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 01.08.2006 - 17:25

[inan]

Yüreğine sağlık dost.

[Serra]

hepimizin...

[Emily]

süper gidio serracım, devamını bekliyorum aynı heyecanla...
yüreğin sadece senin unutma...

[Serra]

güzel şeyler yazamam belki ama çok güzel bakabilirim. gözlerimi sıktım gözyaşı şişelerime hüzünlerimi doldurup en uzak deniz kenarına fırlattım. belki biri bulurda acılarımı okur diye. belki biri bana ortak olur diye. belki bu terasta artık yalnız başıma akşam yemeklerimi noktalamak zorunda kalmam diye..
çoğu zaman soyunduğum kendi yalnızlığımıydı yoksa beni içine bırakıp kaçtığın kara delik mi anlayamadım. isyanlarım serzenişlerim oldun. ama şimdi sadece beklediğimsin. tıpkı bir kelebek gbi ben hiç farketmeden gel omuzuma konuver diye.. olmayanımsın belki de. belki de seni bi bedene sığdırmaya çalışmakla hata yaptım bunca sene. belki belki hayallerimde yaşaman gerek senin..
şimdiyse tek korkum seni yaşattığım hayallerimde yitmen...
seni çok özledim...

[Serra]

kaçtığın sığındığın şehir kan ağlıyor kimi zaman. etrafında dönüp duran insanların hepsinin beynine yerleştirilmiş şeyler var gibi..hepsi de yaşayan heykeller gibi. etrafta siyahtan beyazdan başka renk yok gibi.. bahar katıklı bu mevsim kış gibi... ölü gibisiniz..

[Serra]

sanki artık yarın yokmuş gibi gelio bana. sanki bu yelkovan bana inat koşuşturup duruyor akrebin peşinden. zamanın neresinde takılı kaldım bilmiorum. başladığın yerde mi yoksa bittiğin yerde miyim hiç bilmiorum. başladığım yerde olmayı dilerdim.. yaptığım onca hatayı baştan çekerdim ve hepsini bi kez daha yapardım. bütün o yalancı ilişkileri yeniden yaşardım belki. yeniden başlayabilseydim yaşama eğer...
yeniden başlayabilseydim eğer yapmaya çekindiğim bissürür şeyi yapardım. kendi gözlerime dalardım. daha çok bakardım aynaya. kendime doymaya çalışırdım. kendimi tanımaya çalışırdım. hiç kimsenin benim hakkımdaki düşünceleri önemli olmazdı benim için.
hiç gülmediğim kadar gülerdim. herşeyle dalga geçerdim.. ama işte ruhum yaşlandı ve ölüyorum...
hiç olmadığınız kadar yalnız bırakıyorum sizi. paylaşamadığım yalnızlığımla terkediyorum ben bu şehri. her şeyi.. armut koltuklarımı bile sizlere bırakıyorum. kendi kalabalığıma dönüyorum..
hoşçakal bensizliğim...

[Serra]

E:
aşık oldum

duymak ne kadar güzel... söylemek de lazım...

[Serra]

E:
mutluyum

sebeb aramamak lazım.

[Bulutsuzluk]

E:
Mutluyum.

Mutlu olanları gördükçe.

[Emily]

bir iz bırak burda ... gittiğinde bana seni hatırlatacak bir tek iz...yanımda kalmana yetecek.. çok daha fazlasını bırakarak gideceksin oysa ki..ben bir tek iz için yalvarırken burda senden bana kalıcak, sen tüm hayatımı izlerine boğacaksın..önce eve girince anlayacağım ne kadar ıssız olduğunu odamın.. sen çalıcak radyoda tüm şarkılar... tüm filmler seni gösterecek aptal kutusunda.. ne çıksa izleyeceğim senden bi parça bi iz göreceğimi umarak...ve biliyorum bi filmde arka plandaki yağmur sen olacaksın ya da birinin elinde gördüğüm çiçeğin yapraklarından bana bakıcaksın gülümseyerek...tüm duvarlara sinmiş olucak kokun belki de..başımı yastığıma koyduğumda nefesini hissedeceğim yanıbaşımda....
bir iz bırak burda....benim için..seni yaşayabilmem için...yokluğundan boğulmamam için....izini bırak bırakmasına da canımı fazlaca yakmadan git gideceksen....gözlerindeki siluetimi silmeden git....
bir iz bırak lütfen....

[Serra]

aşk biter. bu limandaki zamanın dolmuştur. yelkenlerini şişirip engin denizlere açılmanın vakti gelmiştir artık. bi özgürlük çağrısı gibi gelir başkalarına bu durum. ama sen bilirsin ki nice fırtınalar seni beklemektedir. bu yüzden o limanı terk etmek istemezsin.
için hep hüzün doludur. bir yanın bittiğini kabul etsede diğer yanın "belki yapılacak bir şey daha vardır" der. durursun, kıpırdayamazsın. bir tek adım bile atmak istemezsin. öylece durup gözlerinin içine bakarsın. sana yeniden "gel" demesini beklersin. "ben senden ayrılamam" demesini... ama o söz hiç çıkmaz ağızdan.. duyamazsın..
gururlusundur. istenmediğin yerde durmazsın. ağzından "evet, bence de bitmeliydi bu aşk" sözcükleri çıkar. ama buna sen bile inanamazsın. gururun oyun oynamaya başlar sana. önce "belki biraz zaman vermeliyiz birbirimize" diyerek gururunu ucundan köşesinden yemeye başlarsın. öyle bir an gelir ki "ne olur ayrılmayalım" demeye vardırırsın işi. bu sözleri nasıl söylediğine inanamazsın.
alışmışsındır. onun sıcaklığını hi kimsede bulamayacağını iyi bilirsin. kimse onun gibi gülemez, kimse onun gbi dokunamaz. kimseyi onun kadar sevmeyeceğini düşünmeye başlarsın. bunlar içini sıkar. nefes alamaz hale gelirsin. ne uykular uykudur artık ne geceler gece... bir kaç dakika huzurlu uykuya hasretsindir artık. uyuyamazsın ki...
ondan gelecek bir tek haberi umutsuzca beklersin. telefonun yanında kaç gece sabahladığını hatırlayamazsın. yoktur. bir tek haber bile yoktur. beklemek ölüm gibi gelir sana. aslında ölüm fikri de pek garip değildir artık. öylesine umutsuz kalırsın ki ölümü tek çare olarak görmeye başlarsın. ölümle ilgili planlar yaparken bile onun bir gün geri dönme ihtimalini çıkaramazsın aklından.. bu yüzden ölemezsin de...
hayat devam ediyordur, ama bir şeyler hep yarım, hep eksiktir. yüreğin asla eskisi gibi atmayacaktır. başka aşklar seni kandırmayacaktır. kimle beraber olursan ol, onu hep hatırlayacaksındır. yıllar sonra bile olsa bir gün sana "gel" dese nerede ve kiminle olduğuna bakmadan ona koşacaksındır. kahredici bir gerçektir bu. bu gerçeği bilmek çok daha acı vericidir. katlanırsın çünkü acı senin kardeşindir. o kim bilir kimle, hangi mutlu hayatın içinde yeni aşkının tadını çıkarmaktadır. bunu da bilirsin.. bilirsin ama... ayrılamazsın...

[Serra]

seni sana rağmen yaşadım ben. hep kaçışlarla dolu hep eksik. bir yanını tamamlasam mutlaka başka bir yerden açık veriyordun. tamamlamaya uğraştıkça senin gizlerinde kaybolup gidiyordum. bedenine değil.. ruhuna taliptim ben... bu yüzden bu kadar zorlanıyordum...
ben bi adanın değil bi kıtanın kaşifiydim. yola çıkmıştım bi kere; dönüşüm yoktu. ama öyle çok duraklıyordum ki geriye dönüp baktığımda başladığım yerden bi kaç metre bile uzaklaşamadığımı farkediyordum. üstelik menzilin ucundaki sen benden daha hızlı yol alıyordun. belli ki kaçıyordun...ufukta bile görünmeyeyn seraptın artık....
kaç kez vazgeç dedim kendime.. kaç kez yolun kenarındaki bir ormana girip ölmeyi düşündüm..
zaten yaşadığım da bu değil miydi? seninle birlikte varlık bulduğumu düşünürken; senin olmaman yokluk hissinden başka ne verebilirdi ki bana......?
oysa nasıl da coşku doluydum başlarken... gecelrimi de gündüzlerimi de sana adamaya hazırdım. her gün yeni ir yönünü öğrenip şaşıracaktım. seninle yaşadığım hiç bir şeyin tadını unutamayacaktım. sen sonbahar rüzgarında kopmuş serseri bir defne yaprağı, ben sana dal olacaktım.
hangimiz dal hangimiz yaprak karıştırıyorum artık. ben bu uykuları uyuyalı çok olmuştu. şimdi aynı uykuları yeniden uyuyorum. acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu....bir gece birnin bir gece diğerinin sonsuzluğunda kayboluyorum...
ne garip kendimi kuşatma altındaki bi ordunun komutanı gibi hissediyorum. ne çok askerim var bana ihanet eden.... ben düşmanı alt edemediğimden değil, bu arkadan vuruşlar yüzünden yeniliyorum....
bir beyaz yaprak gerekiyor artık bana...! bütün mevzilerini kaybetmiş bi komutanın onurunu daha fazla zedelemeden teslim olmayı bilmesi gerek... uzun sürmez esaretim. içimde bu yenilginin acısını yıllarca taşıyacak olsam bile bi yolunu bulup kavuşurum özgğrlüğüme..!
gidiyorum... geride yaşanmamış zamanları bırakarak...sen de ürkekliğinle başbaşasın...
hep tamamlanacak değil ya, bu da böyle yarım kalsın

[Serra]

kaybettiklerimi ve aslında hiç sahip olamadıklarımı alıp gidiyorum bu şehirden..belki ölüyorum ama yeni bi yaşama koşuyor olmak yüreğimin son çarpışlarına şevk veriyor. sevilmezken...istenmezken...
evet....ateşe verdim ben herşeyi..
bütün gemilerimi yaktım ben...
bitti..
belki de artık hiç başlamaz...

[Serra]

"sonuna geldi verdiğin kum saati"

belki bundan bi kaç sene sonra keşke yapsaydım diye ahedicem...önemli olan artık keşke dememek..tek emelim tek uğraşım bu bundan böyle...yapmasaydım diye değil,,yapsaydım diye keşke demek daha acıtıcı sanırım...

benim gibi düşünenlerin varolduğunu bilmek ne güzel şey...belki aslında böyle değil ama bunun en azından beni rahatlattığını söyleyebilirim...keşke hayatta internete blog yazmak kadar kolay olsaydı...düşünür planlar sonra karar veriri ve yapardım...ama değl sevgili bloğum.. daha bu yaşımla bile bezdim ben kendimden...yakındır herşeyden elimi eteğimi çekip yoklolmam...hayatıma mal olacak yalnışlar yapmam yakındır...

içimde yankılanan tek şey bu..."ilerisi"

ölmek istemiyorum...

yaşamak istiyorum ben...

ama burda bu insanlarla değil..

bu bedende değil...

bu gözlerle bakmak istemiyorum dünyaya...

bolca yalan söylemek istiyorum...

beyaz değil ama

zifiri karanlık yalanlar...

ölüceksem eğer bi gün..

sevdiğimin yanında ölmek istiyorum...

onun kollarında..

onun nefesini soluyarak...

:

:

:

:

:

yaşamak istiyorum ben...

[Serra]

avunduk hayatla...bu sefer olucak bak..bu sefer kesin mutlu olucam ben diye...

yalan ki...

herşey yalan aslında...

ne çok şey yazasım var oysa ki..

gözlerim kapanıyor ama...

papatyalarım soldu...

sabahları uyanamıorum artık...

yoklar çünkü...

"papatyalar ölse bile ben varım" diyen adam da yok ki artık...

zamanı geldi bak...

çağırıyor seni...

bekletmemek lazım...

[Serra]

ne kadar bulanık dimi her şey...hayat ne kadar da kontrastını gevşetmiş yüreklerimizin... kulaklarımız duymaz,yüreğimiz sevmez gözlerimiz görmes olmuş...dostların hepsi sahtekar riyakar...var mı yaşamak için sebeb bu alemde..? varoluşumuzun bi sebebi bi amacı var mı...

kuklayız biz sadece..!ipliklere takılmış yüreklerimiz var...aslında kendi işlevini yerine getiremeyen bi beynimiz; bizi dinlemeyen bi biz var...

gerek yok aslında yaşamaya...insanlık bunalıma girdi... herkese bi prozac lazım...

[Serra]

yaşadığımız herşeyi daha öncelerden yaşamıştık...

tekerrür tekerrür...

hep aynı şeyler..

bu kış daha önce gelmişti..

bu yazın sıcağı daha önce yakmıştı ruhumuzu...

hiç bişi yeni değil..

her şey eskisinin takliti..

çektiğimiz acılar da vardı önceleri...

sadece büyüyoruz biz..

sadece...