0
Mahkeme salonunda, seksenlerindeki yaşlı çiftin durumu içler acısıydı.
Adam inatçı bakışlarla suskun, Nine'nin ağlamaktan iyice çukurlaşmış
gözleri ve keskin çizgileriyle bıkkın bakışları süzüyordu etrafını...
Ve Hakimin tokmak sesiyle sustu uğultu ve tok sesiyle, sözü yaşlı
kadına verdi, hakim...
"Anlat teyze neden boşanmak istiyorsun...?" Yaşlı kadın derin bir
nefes çektikten sonra baş örtüsüyle ağzını aralayıp, kısılmış sesiyle
konuşmaya başladı...
"Bu herif yetti gari, 50 yıldır bezdirdi hayattan..."
Sonra uzunca bir sessizlik hakim oldu mahkeme salonunda... Sessizlik
bu tür haberleri her gün manşet yapan gazetecilerden birinin flaşıyla
bozuldu, kimbilir nasıl bir manşet atacaklardı, yaşanmış 50 yılın
ardından...
Çok sayıda gazeteci izliyordu davayı, kadın neler diyecekti..Herkes
onu dinliyordu.. Yaşlı kadının gözleri doldu...Ve devam etti...
"Bizim bir sedef çiçeği vardı, çok sevdiğim...O bilmez...50 yıl önceydi..
O çiçeği bana verdiği çiçeklerin arasından kopardığım bir yaprağı
tohumlamıştım, öyle büyüttüm..Yavrumuz olmadı, onları yavrum
bildim...Bir süre sonra çiçek kurumaya başladı.
O zaman adak adadım... Her gece güneş açmadan önce bir tas suyla
suluycam onu diye...
İyi gelirmiş dedilerdi...50 yıl oldu, bu herif bir gece kalkıp bir
kere de bu çiçeği ben sulayım demedi... Taki geçen geceye kadar...o
gece takatim kesilmiş..uyuyakalmışım...
Ben böyle bir adamla 50 yıl geçirdim...
Hayatımı, umudumu herşeyimi verdim...Ondan hiçbirşey göremedim.. Bir
kerecik olsun, benim bildiğim görevlerden birisini yapmasını
bekledim.... Onsuz daha iyiyim, yemin ederim." Hakim, yaşlı adama
dönerek ; "Diyeceğin bir şey var mı baba" dedi. Yaşlı adam bastonla
zor yürüdüğü kürsüye, o ana kadar suçlanmış olmanın utangaçlığını
hissettiren yüz ifadesiyle hakime yöneldi. "Askerliğimi, reisicumhur
köşkünde bahçevan olarak yaptım, o bahçenin görkemli görünümüyle
büyümesi için emeklerimi verdim... Fadimemi de orada tanıdım...
Sedefleri de... Ona en güzel çiçeklerden büketler verdim... O
çiçeklerle doludur bahçesi...
Kokusuna taptığım perişan eder yüreğimi...İlk Evlendiğimiz günlerin
birinde boyun ağrısından onu hekime götürdüm... Hekim çok uzun süre
uyanmadan yatarsa boynundaki kireç sertleşir, kötüleşir dedi..
Her gece uykusunu bölüp, uyansın, gezinsin dedi...
Hekimi pek dinlemedi, bizim hatun...lafım geçmedi... O günlerde
tesadüf bu çiçek kurudu...Ben ona gece sularsan geçer dedim..Adak
dilettim...Her gece onu uyandırdım. Ve onu seyrettim... O sevdiğim
kadının yavrusu bildiği çiçekleri sularken seyrettim...
Her gece o çiçek ben oldum...Sanki... Ona bu yüzden tapabilirdim..."
dedi adam o yaştaki bir adamdan beklenmeyecek ifadelerle...
"Her gece O yattıktan sonra uyandım... Saksıdaki suyu boşalttım...
Sedef gece sulanmayı sevmez, hakim bey..
Geçen gece de... Yaşlılık.. Ben de uyanamadım.. Uyandıramadım...Çiçek
susuz kalırdı amma , kadınımın boynu yine azabilirdi...
Suçlandım..Sesimi çıkartamadım..."
O anda mahkeme salonundaki herkes ağlıyordu..
