bu konuya 22 yanıt verildi

[_KajmeraN_]

Beklenene...

Benim senden herhangi bir beklentim yok, yani daha sonrasında hayal kırıklığına uğrayacağım bişey beklemiyorum senden...

Sadece ben senin dizlerinde uyumak istiyorum; gözlerinde görmek istiyorum gözlerimi en derinlerde; saçlarına dokunmak; sesini duymak; işten çıktığımda sana döndüğümden emin olmak istiyorum... Sadece sana uyuyup sana uyanmak... Ellerini (ki bir çocuğun elleri kadar yakıcı) ellerime alıp gözlerine bakarak sevdiğimi sölemek, çekinmeden... sadece bana ait olmanı istiyorum, sadece sana ait olmak... En yakınımdayken bile seni özlemek; seni düşünmek; senden bahsetmek; yorulmak, yılmamak, tekrar-tekrar sana ulaşmak istiyorum...

Sende bıraktığım (bıraktığıma asla pişmanlık duymadığım) beni en yakınımda görmek... Sana seni anlatmak, senden seni dinlemek; seninle çocuk olmak(UFAKLIK), senle büyümek; senle oturup senle yürümek... Mutluluklarına ortak olmak, acılarınla üzülmek; seninle doğup seninle ölmek... Adımı senden dinlemek; adını bağırarak söylemek istiyorum...

Sende yorumlanmak, seni yorumlamak; acımak kanamak, birtek sana varmak; unutmak herşeyi tek seni hatırlamak... Sensizliğe ağlamak, senle gülmek; eskiye dönmek, affanda gezinmek; senle TRABZON olmak istiyorum...

( Sana göre dünyayı istiyorum; belkide sadece seni istiyorumdur )

CAN_i ( Aykut Şimşek )

Bu mesaj _PesimisT_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 10.11.2006 - 01:41

[_KajmeraN_]

Nokta.

Konuşmaktan kaç yine; bir kaç noktanın ezikliğiyle ez beni; noktalarım ol düşündür, noktalarım ol herşeyi bitir... sus yine her zamanki gibi; ebedi düşüncelere, yorumsuzluğa sal.

Senle bahar olmak varken, nokta koy tüm baharlarıma; kışa çevir...

Umuduma vur tüm noktalarını; kanat, acıt beni... Yılma, çekinme korkma...

Ve bitir noktalarını; benim ardıma eklediğin noktaları kaldır; kaldır önüme çektiğin setleri...

Yorumsuzluğu katıp her bir noktana sana bağışlıyorum; bağışlanma dilenmiyorum... Sadece sevgini sun bana; muhtaç bırakma...

Kaç gündür küskünüm konuşmaya;
Beyimde dalga-dalga hasretin
Ve kaç gündür senden bir telefon beklemekteyim:
"Seni seviyorum" diye başlayan ve "seni anladım" diye
devam edenbirkaç cümleyi içinde barındıran bir telefon beklemekteyim.
Öyle acıktım ki sana, bir bağımlı arzusuyla seni arıyorum,
Ansızın karşıma çıkıyorsun sonra tekrar yoksun...
Açıklaması varmış bunun bilmem ne ilminde:
Güya ben delirmişim, güya seni hayal ediyormuşum,
Güya ben ara-ara o hayalle konuşuyormuşum,
Ya beni anlamıyorlar yada ben çıldırıyorum...
Delirdiğimi düşünenlere inat sen diye inliyorum,
Bir yerde çıkmaza saplanıyor senli düşüncelerim,
........................................................
Kırılmandan korkuyorum ve benden beklenmedik bir hamleyle
Her şeyi bitiriyorum,
Sonra yağmur olup şehirlere yağıyorum
Sel oluyorum sonra sokak-sokak seni arıyorum
Bunu sen dahil kimse fark etmiyor.
Kimileri doğa olayı diyorlar buna
Ya ben anlatamıyorum, yada çıldırıyorum...

CAN_i (Aykut Şimsek)

[_KajmeraN_]

Uzaklık Kavramı Üzerine...

Şimdi uzaklık kavramı üzerine tez hazırlıyorum; en uzak senden ne kadar uzak? bana ne kadar yakın? bulmaya çalışıyorum.

Ne tuhaf şey şu uzaklık kavramı. Aynı atmosferi paylaşan iki insan kadar uzağız birbirimize, aynı toprağa girecek olan iki ölü kadar yakın… Ne saçma şey değil mi?

“Senden uzaklaşmam lazım” derken ne kadar uzağa gitmeyi planlamıştın; sahi senin uzaklık kavramın ne kadar uzaklıkta bana… Yürüyerek kaç gün sürer sana veya buradan binsem bir otobüse kaç saatte kat edebilirim senin uzaklık kavramlarını; kaç saat sonra uzaklık kavramının küçüldüğünü fark edersin söylesene… Bilmiyor musun?

-Haklısın aslında bende bilmiyorum bir uçakla ne kadar gitsem senden uzaklaşabileceğimi; yani benim uzaklık kavramımın senle alakalı bölümünün ne kadar uzak olduğunu bilmiyorum. Beklide bende ki sonsuzluk kavramı kadar uzak; benim uzaklık kavramımın senle alakalı uzaklık bölümü…

Tuhaf şey değil mi? Aynı atmosferi paylaşan iki insan kadar uzağız; oysa ayrıldığımızı sanıyor birileri. Gülüyorum…

Düşünsene senin içine çektiğin hava ciğerlerine giriyor sendeki hükmünü kaybeden o hava bir süre sonra, ayrılmamızın kader olduğunu söyleyenlere inat, gelip benim ciğerlerime giriyor; yani her an aynı oksijeni soluyoruz; o kadar yakınız birbirimize… aynı toprak parçasının ayrı bölgelerini işgal ettiğimiz kadar da uzağız…

Beynimin benden çok uzakta olduğunu söylesem, sana ne kadar yakındır sorusuna cevap verebilir misin söylesene. Yada senin düşüncenin benle alakalı bölümü sana ne kadar uzak…

Yoruldum UfaklıK....

Yorgunluk kavramını kavramaya çalışmak yoruyor beni anlıyorsun değil mi…İnanmayacaksın bunları düşünerek kafayı sıyırdığımı düşünenler bile var; sözde bana yakınlar; oysa hiç kimsenin en yakın kavramına değişmem senle olan uzaklık kavramımı bile; biliyorsun değil mi?

Şimdi benli düşüncelerine ne kadar uzaksın bilmiyorum; bilmiyorum O’na ne kadar yakınsın. Sahi UfaklıK Onunla mutlu musun?

Yada… Neyse…

CAN_i ( A.Ş. )
18,12,2006