bu konuya 31 yanıt verildi

[şirin]

99 'un kışı, İstanbul soğuk bu gece...
Karaköy' de bir kaldırım köşesinde, yumulmuşum şişeme...
Sanat eskisi gibi karın doyurmuyor anne,
Bir kaç mecmuada yayınlanıyor şiirlerim...
Bir şişe şarap parasına satıyorum işte...
Dedim ya 99 ' un kışı...İstanbul soğuk bu gece
Ama ondan değil titremesi ellerimin, şu sesimin, benliğimin...
Her gece aynı köşede bir şişe viskiye gömülüşlerim ondan değil,
Geceyi örter gibi ürkek ve masum hüzünlenişlerim
Seni çok özlediğim için anne...
Ölümü bekleyişim, savruluşum bir meyhaneden bir diyerine
Seni çok özlediğim için...

Üzerine attığımız kurumuş topraklar gibiyim
Üzerime düşen her yağmur damlasına soruyorum seni
Her kadının göğsünde, merhametinde bazen çığlık cinnetlerinde,
Babamın gözyaşlarında kokan solmuş çehremde,
ben hala sana akıyorum
Sessiz duruşumun buruk gülümseyişi
Ben sana koşuyorum her aşk buhranı gecede...

Belki yaratmıştır sana benziyen bir beşer diye
Savruluyorum bir kadının teninden bir diyerine
olmuyor... olmuyor... teselli pınarı, sabır çeşmesi dolmuyor
Ağlasamda mezarının başında saatlerce
Gözyaşlarım tükenmiyor... bu sensizlik dinmiyor...
Çoktan başladı geri sayım anne... ben şimdi 21' imdeyim...
Bekle beni güneşin doğuşu gibi yeni bir yüzde
Bekle beni o hiç eskimeyen gülümsemenle...

Dedim ya çoktan başladı geri sayım... ben az evvel 21' imdeydim...

[dora]

bebegi gorunce siiri unututtum
cok tatli bir bebek .)

[dokuzharf]

Tombiş tombiş , ne güzel değil mi

Yerim ben seni şeker şey

[Arjantin Cad.-ANKARA]

foto da yazılanlarda çok güzel teşekkürler.

Bu mesaj Ysf tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 21.11.2007 - 14:37

[deryadeniz]

Ben bebeğin yüzündeki ifadeye takıldım ne kadarda huzurlu şiiri okuyamadım bile...keşke o bebek ben olsam anneme böyle sarılsam off yaa

[ecehan]

bebek çok tatlı. şiir harika. kim acaba yazanı ?

[Arjantin Cad.-ANKARA]

google da baktım da 3-4 tane forum da daha yazılmış ama hiç birinde yazarın isimi yok.

[şirin]

o tren gitti
ben kaldım
bir güz yaprağıydı hüzün
döne döne
indi önüme

yerde ezik bir karanfil
gözlerimde son gülüşün
ve belki hâlâ sallanan elin

o tren gitti
ıpıssız kaldım
yaslandığım ağaç gövdesi
nasıl anlasın beni?

gittikçe daha uzaksın
ses yok kulak dayadığım raylarda
kim duyacak içimde kopan çığlığı
kim görecek beni
kör karanlığında gecenin?

gökte akan bulut
varır mı senin gittiğin topraklara
benden sana taşır mı bu yağmuru?

rüzgara bıraktım kendimi
sürüklenip gidiyorum
bir şiir seni fısıldıyor
boşluğa düşüyor adımlarım
sigaram söndü ateşim yok
meyhaneler çoktan kapanmış
kendime çekilsem
limanım belirsiz
pusulam kayıp

o tren gitti
ben kaldım
bir güz yaprağıydı hüzün
döne döne
indi önüme


Hüseyin Yurttaş [/i]

[şirin]

Babama Selam Söyle..

Karlı bir akşamdı ankara´da;
Son kez elele yürümüştük,
Bitmesin istediğimiz yola.
Kısacık beraberliğimizin bütün anılarını sığdırmıştık.
Yazarsın bana demiştin.
Bende yazarım sana sık sık.
Ağlıyordum....
Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı.
Elimi daha sıkı tuttun,
Anlıyordum....
Bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim,
Öğrettiğim çiçek adlarını unutma dedin,
Kelebekleri kitap arasında kurutma,
Sık sık fotoğraf çektir, yolla bana,
Kitaplarım sana emanet,
İncitme kimseyi, kin büyütme kalbinde...
Beni bekle...
Yol bitti, gidiyordun artık;
Sokakta gördüklerimi, filmlerdeki aktörleri sen sandım bir süre,
Kin büyütmedim kalbimde söz vermiştim sana diye,
Kitaplarını okudum, kelebeklerine dokunmadım,
Öğrendiğim çiçek adlarına yenilerini ekledim,
En çok fesleğeni, çoban heybesini, akşam sefasını sevdim.
Seni beklerken çok şey öğrendim,
Yolunu gözlediğim, sevdiğim ilk adam...
Nasıl olsa bulacaktır diye, her görüşümde aynı sesle seslendim
Uçak, babama selam söyle!
Beni kötü rüyalardan uyandıran sevdiğim ilk adam...
Bir bilsen seni nasıl özledim...
Kar yağıyor şimdi, otuz yaşım bitti,
Kitapların bende, kelebekler gibi kar taneleri,
Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi;
Selamını aldım babacığım,
Kin büyütmedim kalbimde....
Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde.
Uçak, babama selam söyle!
Uçak, babama selam söyle!


İclal Aydın

[şirin]

Baba bak!
O görünen annemin eli; senin aldığın yüzükten belli
Kardeşlerimi düşünme! Onlar, şu anda parktadır belki.
Oyuncak helikopter alamamıştın ya hani alma artık istemem.
Bak! Onlarca helikopter, hem hepsi de sahici
Kıpırdat gözlerini, konuş benimle baba
"Elle gelen düğün bayram" derdin ya hep bu nasıl düğün, bu nasıl bayram
Neden yerde yatıyor teyzem, halam, dayım , amcam?
Ne olur bir şeyler söyle, konuş benimle hadi benim aslan babam...
İstemezsen bu sene okula da gitmem
Eğer gidersem, geçen seneki idare eder, yeni önlük de istemem
Bir kerecik "Oğlum" de yeter.
Bacaklarında kan var kırıldı mı yoksa?!
Hemen alçıya alsınlar
Duyuyor musun geliyor ambulanslar?...
Sen iyileşinceye kadar ben su satar, simit satar size bakarım.
Annemin çamaşır ipleri yine kopmuş sen üzülme ben takarım!..
Daha dün senin kocaman adamındım; berbere götürecektin hani, uzadığı için saçlarım...
"Yavrum" de okşa saçlarımı, öp yanaklarımı.
Babacığım ne olursun, hadi kalk sen de bağır, sen de çağır her taraf yanıyor cayır cayır
" Erkekler ağlamaz" dersin ama ağlamak istiyorsan ağla vallahi kimseye söylemem baba.
Gözlerine toz dolmuş, silsene baba!
Baba , Baba..
Yoksa baba.....!

alıntıdır

[şirin]

Bağlanıyorum Boşluğuna

Yapacak bir şeyim olmadığı zaman,
Seni düşünüyorum.
Bir fırtına başlıyor hemen, kıyasıya.....
Sen yüzeye çıkıyorsun,
Ben düşüyorum uçurumlara.....

Sanki milyonlarca yıl ötedesin
İşte bu kadar uzağız birbirimize...
Ben seni,
Hiç görmemişçesine özlüyorum.
Kollarımdayken bile..

Düşünmeye başlayınca kopan;
O acımasız...
O insanın soluğunu kesen fırtınanın içinde,
Seninle olmak vardı.
Seninle karışmak vardı toza-dumana...
Çözülür çözülmesine bu düğüm
Fakat her çözdüğümde,
Bağlanıyorum boşluğuna...

Sen şimdi,
Düştüğüm o uçurumun neresindesin?
Söyle bana!

Okan Savcı

[şirin]

Göz kaptırdığım renkten,
kulak verdiğim sesten,
Affet senden habersiz aldığım her nefesten...

NECİP FAZIL KISAKÜREK

[şirin]

OTUZ YAŞ
daha vakit var diye
yazmadığımız
şiirlerdi
kaldılar
yüzümüzden gelip geçti
ilk gençliğin fener alayları
yeniyetme arkadaş çetesi dağıldı artık
büyümenin konaklama yerlerinde
nice ihanete uğradık
ayrıldı yollar
ömrümüzü koyduğumuz şeylerdi ki
dört yöne dağıldılar

daha vakit var diye
dönüp de bir gün
kaldığımız yerden,hepsini birden
yaşarız sandık
oysa emanetmiş bizim sandıklarımız
içlerinde kilitli kalmış onca şeyle
günü geldi
aldılar

nasıl kullanılacağı bilinmeyen anlardı
sonuna dek yaşamaktan korkup da kaçtığımız
yerini ve anlamını bulmayı beklerken
çürüdü gitti içimizde
saklı duygularımız
şimdi yabancı bakışlara bir şey söylemeyen
karalama defterleri,bulanık anılar
rüzgara,ateşe,suya yazılmış
gençliğin solgun güncesi
biz ne zaman büyüdük
onlar ne zaman yetim kaldılar
tutulan güneşlerin altında
yollar geçildi
dönüş yok artık o duyarlığa
yaşarken ve yazarken
yarım kalmış şiirler
yarım kaldılar

MURATHAN MUNGAN

[şirin]

BUGÜN PAZAR

Bugün pazar...
Bugün, beni ilk defa
Güneşe çıkardılar.
Ve ben, ömrümde ilk defa
Gökyüzünün
Bu kadar benden uzak,
Bu kadar mavi,
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak,
Kımıldamadan durdum
Sonra, saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara.
Bu anda;
Ne düşmek dalgalara,
Bu anda;
Ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak,
Güneş ve
Ben...
Bahtiyarım…

Nazım Hikmet Ran

Bu mesaj hüzün tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 13.05.2008 - 18:48

[şirin]

BEN Mİ?

Ben mi? Evet..
bir gün çıkıp gideceğim kapıları, evleri, dergileri, hüzünleri bırakarak..
bir çiçek merhaba diyecek..
hoşgeldin diyecek dağ..
orman gülümseyecek..
anımsayışların, bekleyişlerin, ümitlerin ya da ümitsizliklerin
hırsların, yarışların, tasaların kalktığı yerde
tam anlatının kaldığı yerde başlayacak şiir..
hiç kimseye seslenmeyen, kendi kendine yeten sadece..
kendi mantığı, kendi güzelliği içinde tutarlı..
ama halkın yaşantısı girecektir oraya, çünkü yaşayan büyük
bir şeydir halk..
deniz ve ufuk girecek, karınca yuvaları, gökyüzü, kozalaklar
ve kopuk ve artık hasetsiz bir aşk..
yani sevişmek denizle, koşulsuz, önyargısız, hesapsız..
yani uzanmak ve düşünmek binlerce yıl..
doğan, ölen ve yaşayan şeyleri..
doğumu, ölümü ve yaşamayı
yani dingin ve büyük olan herşeyi anlatmak..
Ben mi? Evet. Çıkıp gideceğim bir gün..
tasasız, gözyaşsız, geride birşey bırakmadan ve birşey beklemeden ilerde..
sadece yağmur sularından pırıl pırıl bir yürek
artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan yürekle...

ATAOL BEHRAMOÐLU

Bu mesaj hüzün tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 13.05.2008 - 18:16

[RedSnow]

Taş

Sen kum nedir bilmezsin
Deniz görmedin ki.



Sen taş nedir bilmezsin
Dağa çıkmadın ki.
Yürü ufuklara doğru,
Dağ bir ayağında
Taş bir ayağındadır.

Sen kül nedir bilmezsin
Ateş yakmadin ki,
Uzat ellerini gökyüzüne,
Ateş bir elinde
Kül bir elindedir.

Sen kan nedir bilmezsin
ölmedin, öldürmedin ki.
Yat toprağa boylu boyunca,



Sen aşk nedir bilmezsin
Beni sevmedin ki.
Ağla, ağlayabildiğin kadar,



Ümit Yaşar Oğuzcan.

[YeŞiL]

Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine
Sevmek neymiş birgün anlarsın


Birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
Niçin yaratıldığını
Bu igrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersinde aynalarda güzelliğini
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymiş birgün anlarsın



Birgün anlarsın sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
Sevmek neymiş birgün anlarsın



Birgün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden

SENI SEVDIÐIMI BIRGÜN ANLARSIN

[şirin]

SENSİZLİK

bir garip hüzün çöker insana
el ayak çekilince
tek başına kalırsın dünyada
etraf sessizleşince
inan bu ev alışamadı
hiçbir zaman sensizliğe
şimdi sensizlik oturuyor
kalkıp gittiğin yerde
yalnızlığa elbet alışır bedenim
yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim
çok zor gelse bile yaşar öğrenirim
sensizlik benim canımı acıtan
bir derin korku düşer ruhuma
duvarlar seslenince
karanlık oyun oynar aklıma
gölgeler dans edince
inan bana alışamadım
hiçbir zaman sensizliğe
şimdi sensizlik dolaşıyor
çıkıp gittiğin bu evde

[şirin]

Bu evin içine yalnızlık girdiğinden beri
Her odası darmadağın, tıpkı ruhum gibi
Ya aşk bitti, ya zaman…
İkisinden biri…
Hala yanağımda gözyaşımın izleri…
Artık susuyorum… Sözlerim bitti…
Bu kez gidiyorum… Sahiden bitti…
Mutlu sonla biten hikâyen olamam…
Ellerinden tutsam iyileşmez yaram…
Yüzüne baksam… Aynı aşkla bakamam…
Sevgilim hoşçakal…
Yüzüme yalanlarla
Baktığından beri…
Aklımda bir karmaşa
İçimde acı izleri…
Ya aşk bitti, ya zaman…
İkisinden biri…
Hala yanağımda gözyaşımın izleri…
Savruk bir eldim ben… Tutamadım… Aktın…
Güçsüz bedendim ben…
Ardından yokluğuna baktım…
Bitmez sandığımdan belki, çok acıdım…
Yandım…

alıntıdır

[şirin]

Sen üzülme bana sevgilim,idare ediyorum işte
İttire ittire götürüyorum hayatı bilinmezliği ile...
Sen üzülme suskunum diye.
Söküklerini dikiyorum gecenin.
Ay ile yıldızları birleştiriyorum,
Gök ile güneşi,martılar ile denizi, güzel ile çirkini...
Yaşam ile ölüm arasındaki bu maratonun
Son finalini koşuyorum nefes nefese.
Sen üzülme ara sıra ağlıyorum diye
Adına yazdığım tüm şiirleri fırlatıp attım da denize
O canımı yaktı biraz....
Yoksa iyiyim ben.
Kızma bana gecenin karanlığına takılıp kaldım diye
Merak etme; güneş bana da doğacak
Beni de yakacak, içimi yeniden ısıtacak
Denizin tuzu tenimi ısıracak
Huzur; giyilmemiş bir elbise gibi
Ruhumu sımsıkı saracak.
Gelmek istersen yeniden bana
Kapım açık tüm sevdalara
Geleceğin zaman haber ver
Ya da dokun yüreğime
Gün ışığı aydınlığında

alıntı