0
Aklımla yüreğimin çıkmaz sokağa girdiği zamandayım ..
Seninle geçirdiğimiz günleri hatırlamakseni hatırlamak artık içimi acıtmıyor.
Çünkü seninle birlikteykenapaçık olmasına rağmen göremediğim şeyleri şimdi çok iyi anlıyorum.
Hayat dopdolu yaşamam için her şeyiyle önümde duruyorduve benim onu uzaktan seyretmekten başka bir çarem yok..
Gün ilerledikçe kendimi veya beynimi ne kadar çok yorarsam o kadar azalıyorduama akşam yatağıma döndüğümde bakıyordumki değişmemiş..
Sadece uzak bir yüz vardı gözümün önündeuzak bir sesuzak bir duygu.Hatırlamak istemiyorum senihatırlamak;yalnız kalmaktan korkmaktı çünkü.
Ben korkmuyordum..
herşey kimsenin anlayamayacağı kadar karmaşıktı...
Hani ateşler içinde kıvranırsın günlercehiç bitmeyecekmiş gibi gelirsonra bir sabah uyanırsın ve şaşkınlıkla hiçbir izin kalmadığını görürsün...
Yorgunanlamsızboş ama huzurluve unutmuş...
kendimi kendime bırakmaya..
Sorgulamadanyargılamadanmerak etmedenkorkmadandoğruluğunu yanlışlığını düşünmeden o anı yaşamaya...
Kendi içimiiçindekilerleolduğu gibihissettiğim gibi yaşamaya...
Tüketmekten korkmadaniçimden geldiği gibi yaşamaya karar verdim...
Sadece kendimi yaşamak istediğim için yaşamaya karar verdim..Sen benim en yakınımdınartık en uzağımsın..
