0
Avatarima dalip gidiyorum, beni cezbedenin ne oldugunun farkinda degilim henuz. Neden sonra aklima takiliyor ve bu siradan resimde beni cezbeden ne diye soruyorum kendime. Cevabi seziyorum sadece. Buyulenmis halde onun gercekligine cekiliyorum. Ruhum, bu dusten uyandigi anda, gordugunu fisildiyor aklima. Ama kelimeler bir araya gelip tumlenemiyor ve bitmek bilmeyen bir izdirapla birseyler soyleyebilmek icin kivraniyorum.
Tekrar bakiyorum resme, aramizdaki ask bitmis gibi. Ukaligim tutuyor, cozumleme sarhosluguna kapiliyorum. Bir anda kelimeler ve anlamlar sariyor etrafimi. "Sen" diyorlar ... evet bu yuzden hoslandin o resimden. Ama ruhum aci cekiyor, o tatmin olmus degil.
Dejavu! Resme ilk defa bakiyorum, ama daha once gordugumu hissediyorum. Bir adam onunde durdugu panonun vidasini sIkIyor, panodaysa bir kizin resmi var. Adam, hayatin icinde yasiyor ve kiz donuk bir karede. Sonra birisi onlari tek bir karede yakaliyor. Sonra onlari izlerken yasamimin bir karesi olarak kendimi goruyorum. Artik ben de bir baska karede onlarlayim.
Avatarima dalip gidiyorum, beni cezbedenin ne oldugunun farkinda degilim henuz ...
....
(sizler de hikayeyi buradan devralip, kendi avatariniza bir hikaye uydurabilir ve sonra gene bu son cumleyle baskasina devredebilirsiniz. Bu arada saat sabah 5:20 ve daha uzun bir hikaye yazmak icin takatim yok)
