0
Seni anlatabilecek bir kelimem olsun isterdim.
Tek bir kelime anlatsın.
Ama yok. Hiçbir şey tam ifade edemiyor seni.
Hep eksik kalıyor.
Yazmak istiyorum seni, olmuyor.
Kelimelerim seni anlatamıyor.
Sana “seni seviyorum” bile diyemiyorum.
O kadar basit geliyor ki bu kelime senin yanında.
Daha fazlasını söylemek istiyorum, ama öyle bir şey yok.
Sana hiçbir şey söyleyemiyorum.
“Her şeyimsin.” diyemiyorum. “Benimsin.” diyemiyorum.
Benim hiçbir şeyim olamazsın sen çünkü.
Seni hak etmiyorum.
Hayallerime koyuyorum seni.
Ama devam edemiyorum.
Bir tek seni hayal edemiyorum.
Hayal edebileceğimden çok daha fazlası olduğun için.
Gülüşüne bakıyorum, dayanamıyorum.
Kalbime bir acı saplanıyor.
Ama aynı zamanda güneş doğuyor içime.
Ne garip.
Bana çok garip şeyler yaşatıyorsun.
Mutlu olmanı istiyorum.
Ve mutluluğunda yanında olmak istiyorum.
Biliyorum, bunu hak etmiyorum.
Ama insanım işte, istiyorum.
Bana fazla olduğunu bile bile istiyorum.
Üzgünüm…
Bunları asla bilemeyeceksin, ne acı değil mi?
Benim için yani…
Dün gece seninle uyudum, hayalinle.
Ama yoktun, hayalimde bile gidiyordun.
Ben çağırıyordum, sen gidiyordun.
Ama uyumadan önce buradaydın, biliyordum.
Uyandığımdaysa, yoktun.
Ve ben ağlıyordum…
