0
Belki televizyonlar ve gazeteler için bulunmaz nimettir ama her gün bir yandan fışkıran şiddet haberleri ve tekrar tekrar, saniye saniye görüntüleri, insana sakin düşünebilme imkânı bırakmıyor.
Kaç kez izlememeye ahd ettimse de "yüz kerre bozdum tövbemi" İki arada bir deredeyim yani...
Ekrandan yayılan o kötü enerji; insanı gelip, kendisini en emin hissettiği evinde derdest ediyor. Domuz gribinden daha ölümcül bir şey bu, sokağa çıkmaya bile gerek yok!
Artık öyle yeknesak hale geldi ki, haberlerde taş atan, molotof atan, hayvan bacağı kesen, en yakınını kurşuna dizenler yoksa kale almıyor, sıkıcı buluyoruz. Salı günlerindeki Erdoğan, Bahçeli, Baykal arasındaki ölümüne giydirmeler bile ancak cenaze yellenmesi mesabesinde etki yaratabiliyor:
"Kanlı terör örgütünün kuruluş yıldönümünü molotofla kutladılar, havai fişekten daha ucuzmuş: Karakolda yangın var!"
"Kalabalık içindeki, bireysel açılımına göbekten başlamış sarışın kız, üzerindeki kıyafete hiç uymayan şekilsiz bir kaya parçasını konvoydaki açılım sarhoşu olmuşlara atıyor!"
"Kaçan boğanın sahibi, boğadan daha vahşi çıktı. İki arka tendonunu kesti, boynundan defalarca bıçakladı: Bu ne sevgi âh, bu ne ızdırab? "
"Kızın kafasını canlıyken baba oğul birlikte kesmişler! Üçüncünün Ruh-ul Kudüs olup olmadığı araştırılıyor!"
"Yüzünü karartıp peynir-ekmek ister gibi istedi, vermeyince de 28 yerinden bıçaklayıp denize attı!"
"Denizaltıyı ziyarete gelen 300 çocuğu bombayla öldürerek yeni bir arî ırk yaratma modeline geçeceklermiş!"
"Hıristiyan din adamlarını öldürüp, Yahudi Judas'ın üstüne atma planı deşifre edildi."
Kimiz biz? "Çiğ süt emmiş", "Alacası içinde", "Birbirinin kurdu" denilen o insanoğlu mu? Arenada aslanların mahkûmları parçalayışını zevkle seyredenlerin soyu mu? Sabah evden işe diye çıkıp, Alamut yollarında kaybolan "haşhaşiler" mi? Zort deliği var mı bu zurnanın? Neyi görürsek artık yeter diyeceğiz? Yeryüzü daha kaç su yıkanacak insan kanıyla? Daha ne kadar saklayacağız sahte gözyaşlarımızı kâğıt mendillere?
