0
annemin 42 yıl boyunca sigara içmesi ile onu yakalayan hastalık.
ilk önce garip öksürüklerle başladı. öksürük şurupları falan fayda etmeyince basit bir doktora gidildi. ayrıca belirteyim bu hatalığın tehşisi yaklaşık 1 ay sürdü. ardından basit doktor "daha önce zaturre geçirdinizmi" diğe sordu. annemde geçirdiğini söyledi ve doktor bir daha sıgara içmemesini önerip iki ilaç verip eve yolladı. tabi ki o iki ilaç değil, dünyadaki hiç bir ilaç tanrı dahil bu hastalığı düzeltemedi. bir iş sarpasarar ve düzelmeyecek kadar kötü duruma gelir ve çöpe atılır ya işte tanrı'da aynen bunu yaptı. isyan edemiyorum çünkü annem en kötü halinde bile şükrederek beni şaşırtmıştı. sonra annemin durumu ağırlaştı, tahminler edildi ve uzman doktorlar tehşisi akciğerinden 3 kere parça alarak koyabildi. parça alımı narkozsuz oldu. ardından herkes sonucu merakla beklerken doktor beni çağırdı.
doktor: sen oğlumusun?
ben: evet
doktor: annen akciğer kanseri.. (hiç bir alıştırma yok pat diye söyledi)
ben: na..nasıl.. ne?
doktor: nasıl söyleyeceksin annene?
ben: hiç bir fikrim yok. peki tedavi edebilirmiyiz?
doktor: çalışacağız.
ben: erken tehşis değilmi?
doktor: hayır değil. küçük hücreli (evresini söylemişti ama duymamıştım ve hiç öğrenmek istemedim)
doktor: annene akciğerinde bir iltihap var ağar ilaç tedavisi ile onu kurutacaz dersin.
ben: tamam.
doktor: yarım saat sonra onkoloji servisinde olun acele ilaç (kemoterapi) tedavisine başlayacağız.
bu konuşma yaklaşık 2 dakika sürmüştü ve annemin odası ile benim aramdaki mesafe 30 saniyeydi gözlerimin dolmaması için allah�a o kadar duva etmiştim ki anneme nasıl durumu anlatacağımı planlayamamıştım bile. içeri girdim annemi doyasıya öptüm ve
ben: annecim merak etme çok şükür kötü bir şey çıkmadı sadece akciğerinde iltihap varmış ve onu ağır bir ilaç tedavisi ile kurutacaklar, şimdi onkoloji servisine inip tedavi başlayacak. iğleşeceksin. doktor seninle orda konuşacak.
ama bir şeyi atlamıştık. annem aptal değildi! onkoloji ne demek bilirdi. kemoterapi ne demek bilirdi. çünkü babamda kanserden ölmüştü.
ardından servise indik ve güneş ışığı koruyan camlarla çevrili, sıra sıra koltuklar, koltukların yanında serumları koymak için askılık ve çekmeceli sehpa tabi ki birde koluna 3 er 4 er serum takılmış saçsız ve iskelete dönmüş insanlar. bizde bir yer bulduk ve oturduk. ağlamamak için kendimi o kadar tutuyordum ki kalp krizi geçireceğim diye korktum. annem bana seslendi;
annem: kanser oldum deyilmi?
ben: saçmalama anne ne alakası var.
ben binbir yalanla annemi hasta olmadığına dair telkin etmeye çalıştım. konuşma bittikten sonra annemi eline başına koyarak düşünürken gördüm. düşünceleri büyük ihtimalle acabalar veya keşkeler veya yaşayacakları ile ilgiliydi. aradan zaman geçti ve kemoterapi etkileri ortaya çıkmaya başladı. saçlar döküldü, hiç bir şey yiğemez oldu, inanılmaz kilo verdi, her yediğini kusmaya başladı, uyuyamadı, tuvaletini yapamadı ve ağladı durdu. doktordan iyi haberler geliyordu tümör durmuştu ve 2 terapi daha yapılırsa iyileşme dönemine girecek ardından ara verilip tekrar kemoterapi tedavisi ve tümör iyileşecekti. ama doktor bir şeyden şüphelendi ve tükürük testi istedi. test yapıldı ve annem tüberküloz hastalığına yakalandı. hastalık yüzünden kemoterapi iptal edildi. kemoterapinin bir etkisiydi tüberküloz. tabi ki kemoterapi yapılamadığı için tümör kendi seyrinde devam etti. tüberküloz tedavisi yapıldı tedavi bitmesine yakın annemin kemiklerindeki ağrılar inanılmaz şiddetlendi ve tehşis geçikmedi metastaz. tümör kemiğe sıçramıştı. o kadar hızlı ilerliyordu ki tedaviye verilen bir ara tümörü hem karaciğere hem kemiklere sıçratmıştı. radyoterapi (ışın tedavisi) yapıldı. ağrıları kesildi ve ilk doktoruna gidildi. doktor artık yapılabilecek bir şey olmadığını söyledi. yani tüberküloz ile biz son dakika golü yemiştik. eve gittik. her geçen gün ağrılar arttı, her
geçen gün nefes darlığı arttı, her geçen gün ağrı kesici iğneler o kadar çok yapılıyordu ki artık iğne yapılacak yer kalmamıştı. annemin popsunda sanki çok büyük bir yara varmış gibi duruyordu. hiç bir şey fayda etmiyordu. ve bir gece annem durup dururken hiç nefes alamamaya başladı. hastaneye götürene kadar sanki suyun içindeymiş gibi nefes alamıyordu. hastaneye gittiğimizde sadece oksijen tüpü bağlamakla yetindi doktorlar çünkü yapabilecek hiçbir şey yoktu. uzun zaman böyle gitti. günde büyük uzun oksijen tüplerinde bir tane bitiyordu. ve aynı şekilde ağzını bir kumaş parçası ile kapatılmış gibi nefes almaya uğraşıyordu ve 1 ay boyunca hiç uyumadı.
annemin konuşamaması yüzünden doktora yazdığı kağıtta yazılanlar:
-doktor bey çok kötüyüm ne olur beni iyileştirin yalvarırım. artık dayanamıyorum. ölmek istemiyorum. lütfen bana nefes açıcı ilaç verin. doktor bey size güveniyorum bana söz verin eni iyileştirin.
oksijen tüpünün oksidasyonu yüzünden bir ara hafızasını kaybetti ve kimseyi tanımadı. sadece bana "sen hizmetçim misin" diğe sordu neden dediğimde "sen çok iyi bakıyorsun bana" demişti. hayat bana öğle garip şeyler yapıyordu ki gerçeklik, yalanlık arasında ve varlık, yokluk arasında gidip geliyordum. annem ise bu en kötü halinde bile, konuşamayacak durumda bile "çocuklarım bensiz ne yapacak" demişti. sonunda hastane artık bütün uğraşlarımıza rağmen annemi çıkarttı. her gün eve taksiyle büyük oksijen tüpleri taşıyorduk. ve bir sabah ben uyurken annem elindeki bardağı duvara vurarak kırdı, ardından bileklerini kesti. doğum gününe bir gün kala intihar etti. hastaneye götürdük. bir odaya aldık ve hiç ağrı kesici istemiyordu. gece yarısını geçtiğinde annemin başında ben oksijen tüpünü ağzından alsam mı almasam mı diye düşünürken dışarıda havai fişekler patlıyordu. çünkü o gün yılbaşıydı. annem yılbaşında doğmuştu. ve sabahleyin bütün gece duva ettiğim şey oldu annem öldü. her şey bitmişti. annem yıkatılıp vasiyeti üzerine eve getirilmişti. evde o gece o kadar rahat uyumuştum ki sanki hayatımda uyuduğum en rahat uykuydu. ve geceleyin anneme son bir kez bakmak için yanına gittim. cansız yüzüne baktığımda o kadar mutluydum ki çünkü çok rahat yatıyordu. ve inanılmaz bir şey gördüm. vücuduna yayılan tümörün anlında, boynunda ve başında yumruk büyüklüğü kadar şişlikleri vardı. onlar yok olmuştu yani tümör işini yapıp s...r olup gitmişti.
alintidir.
