bu konuya 1 yanıt verildi

[Hayat Perdesi]

Bayan Lazarus

İşte yine yaptım
Her on yılda bir
Böyle bir tane beceririm

Bir tür ayaklı mucize, tenim
Bir Nazi lamba siperliği kadar parlak,
Sağ ayağım

Tüy kadar hafif
Yüzüm ifadesiz, incecik
Yahudi kumaşından.

Çözün kundağı
Ah, sevgili düşmanım.
Korkutuyor muyum? –

Burnu, göz bebekleri, 32 dişi yerli yerinde mi?
Acı nefesi
Ertesi gün yok olacak.

Yakında, çok yakında
Vahim bir öldür gücü
Evimde, etimde olacak

Ve ben işte gülümseyen bir kadın.
Daha sadece otuzunda.
Ve kedi gibi dokuz canlıyım.

Bu Üçüncü Sefer.
Ne lüzumsuzluk
On yılda bir imha.

Bu ne çok iplik.
Çekirdek yiyen kalabalık
İtişir içeri görmek için

Ellerimi ayaklarımı çözmelerini –
Muhteşem soyunmalar.
Baylar, bayanlar

Bunlar ellerim benim,
Bunlar dizlerim.
Bir deri bir kemik olabilirim, farketmez,

Ben de onlardandım, tek tip kadın işte
İlk seferinde on yaşındaydım.
Kazaydı.

İkinci seferinde istedim
Bitirip gitmeyi ve hiç daha dönmemeyi.
Üstüstüme kapaklandım.

Tıpkı bir midye gibi.
Tekrar tekrar bağırmaları gerekti çağırmaları
Ve üstümden ayıklamaları inci gibi parlak yapışkan
Solucanları

Ölmek
Bir sanattır, herşey gibi.
Özellikle iyi yaparım.

Bir ölürüm ki, cehennemden gelir gibi olurum.
Bir ölürüm ki, adeta hakikaten olurum.
Sanki gider gibi bir davete.

Bunu yapmak çok kolay bir hücrede
Ölmek ve kımıldamamak
Ölüyü oynadığım tiyatroda sıranın gelmesi gibi

Güneşli bir günde geri gel
Aynı yere, aynı yüze, zalim
Eğlenen çığrışlara:

‘Mucize!’
İşte bu yere yıkar beni.
Ama bir bedeli var.

Yara izlerime bakmanın, bir bedeli var.
Kalbimi dinlemenin —-
Hakikaten çalışıyor.

Bir bedeli var, çok büyük bir bedeli var.
Bir sözün, veya bir dokunuşun.
Ya da biraz kanımı akıtmanın.

Bir tutam saçımın veya elbisemden bir parçanın.
Eee, Herr Doktor.
Eee, Herr Düşman.

Sizin eserinizim ben,
Paha biçilmez,
Altın topu bebeğinizim

Bir çığlığa eriyen
Dönüyorum ve yanıyorum.
Gösterdiğiniz alakaya aldırmadığımı sanmayın.

Kül, kül –
Külü eşele bak.
Etten kemikten eser yok—-

Bir kalıp sabun
Bir nişan yüzüğü
Altın bir diş.

Herr Tanrı, Herr Şeytan
Savulun
Savulun.

Küllerin arasından
Doğrulurum kızıl saçlarımla
Ve çıtır çıtır adam yerim.

Sylvia Plath

Çev. Enis Akın

[Hayat Perdesi]

TAŞLAR

İnsanların onarıldığı bir kent bu.
Büyük bir örsün üstünde yatıyorum.
Bir oyuncak bebeğin şapkası gibi uçup gitti

Yassı mavi gök çemberi,
Dışarı yuvarlandığımda ışıktan.Midesine
Girdim ayrımsızlığın,sözsüz yüklüğün.

Havanellerinin anası bitirdi beni.
Sessiz bir çakıltaşı olup çıktım.
Dingindi taşları karnın.

Hiçbir şeyin kımıltamadığı
Israrcı cırcır böceğinin ağız-çukurundan
Sesler dökülüyordu yalnızca

Bir sessizlikler avında.
Kent halkı duydu bunu.
Suskun ve ayrı taşları avladılar,

Bulundukları yeri haykırıyordu ağız-çukuru
Fetüs gibi sarhoş,
Çorbasını emiyorum karanlığın.

Yemek boruları sarmalıyor beni.Likenlerimi öperek
iyileştiriyor süngerler.
Keskisini konuşturuyor mücevher ustası
Taştan bir göz oymak tüm tasası.

Cehennem-sonrası bu:Işığı görüyorum.
Kulağın ,o yaşlı tasacının
Kulağının odasını açıyor esinti.

Yatıştırıyor su çakmaktaşının dudağını,
Ve yayıyor tekdüzeliğini günışığı,üstüne duvarın
Aşıcılar keyifli,kerpetenlerini ısıtıyorlar,havaya kaldırıyorlar
ince çekiçlerini.

Telleri ateşliyor bir elektrik akımı
Volt volt üstüne.
Tel dikişler kapatıyor çatlaklarımı.

Pembe bir heykel gövdesiyle geçiyor işçinin tek;
Mağazaların arka odaları yüreklerle dolu.
Yedek parçalar kenti bu.

Kauçuk gibi tatlı tatlı kokuyor kundaklanmış ayaklarım
ve kollarım.
İyileştirebilirler burada başları ya da diğer organları.
Et kancalarını satmaya gelir

Cumaları küçük çocuklar.
Ölüler gözlerini başkalarına bırakırlar.
Aşk kel kafalı hastabakıcının üniformasıdır benim.

Kemiği ve gücüdür aşk,lanetimin.
Ender rastlanan bir güle ev sahipliği yapıyor
Yeniden yaratılmış vazo.

Bir daire oluşturuyor on parmak,gölgeler için
Onarılan yerlerim kaşınıyor.Yapacak bir şey yok
İyileşip yepyeni bir insan olacağım.


Sylvia Plath
Türkçesi: GÜRKAL AYLAN