0
Ne demişti babam?
-Bu yaz her gün çalışır verdiğim tüm sakızları satarsan yazın sonunda hayalini kurduğun o bisikletin bir tekerini alırım sana
Ardından kahkahalarla gülmüştü..Ne kadar çok seviniyor ki, bu onu mutlu edip kahkaha attırıyor..Annem neden kötü kötü bakmıştı babama onu anlayamadım...Neyse, bu sakız satma iyi de, Feride gibi sokakta ip atlamak da güzel..Her zaman değilse de bazen bir-iki gün sokaklarda oynayabilsem..
Hem Esra'nın annesinin bazen yapıp çocuklara dağıttığı kekten de yiyebilirim belki...Bizim evde neden hiç kek pişmiyor acaba? Yoksa annem kek yapmayı bilmiyor mu?
En iyisi ben sabah biraz daha erken kalksam daha çok çalışıp para kazansam eve köşedeki fırında satılan küçük keklerden alsam her akşam...Annem taze çay demlese, konuşa güle çayımızı içip kekimizi yesek zenginler gibi...Uff her akşam kek yiyorlardır..O kadar para bende de olsa ohoooo...
Yok yok en iyisi ben erkek olsaydım da babamı işten çıkaran şantiye şefini dövüp, babamı işe geri almasını söyleyebilseydim...Hem o zaman babam bu kadar sinirli de olmaz, bana sakız sattırmaz, annemi de dövmezdi..İşten gelip yemeğini yer, kahveye arkadaşlarının yanına gider ben uyuduktan sonra gelir kavgasız,gürültüsüz uyurdu eskisi gibi...
Karnım yine aç...Caddenin orda sakızlar daha çok müşteri buluyor, oraya gitmiycem...Orda bir sürü büfe,kafe var...Yemek kokuları nasıl da güzel geliyor...Ablam evden kaçmasaydı böyle olmazdı..Annemle babam işe gidince evde, okuldan dönmemi bekler, işleri halleder, yemeğimi o ısıtırdı...Ondan sonra giderdi geceleri bakıcılık yaptığı huysuz kadının evine...Gerçi şimdi de karnım doyuyo ama,hem akşama dek tok kalamıyorum, hem de kendi hazırladığım peynir ekmek, ablamın hazırladığı yemek gibi güzel gelmiyor...
Büyüyünce öğretmen mi olsam ne? Figen öğretmenin istediği malzemeyi okula getirmediğim zaman bana bağırdığı gibi bağırmam da çocuklara...Gel bakıyım yavrum, ağlama, der başını okşarım onların...Eksik malzemelerini ben kendi maaşımla alırdım onlara..Bir de çikolata...
Hiç olmazsa televizyonumuz bozulmasa idi...Babam kızıp da hikaye kitaplarımı çöpe attığından beri tek eğlencem televizyondu..En sevdiğim hikaye ''Kibritçi Kız'' dı..Bari onu saklayabilseydim...Her akşam okumaktan bıkmadığım... O salak Büşra'nın evine televizyon izlemeye bir daha da gitmiycem zaten..Oyuncaklarını, elbiselerini gösterip duruyor sürekli..Her seferinde de ''Sen de var mı ? '' diye sorması yok muuu...
Annem şu kabanımı dikse de giyebilsem, çok üşüyorum, caddeler de esiyor...
Burda o kadar rüzgar yok, ama müşteri de yok..
Acıktım...
Üşüyorum...
Uykum var...
Eve gitsem ?
Sakızlar ?
Babam ?
