bu konuya 9 yanıt verildi

[WaLe]

SEN BENİM GİZLİ ÖZNEMSİN
--------------------------------------------------------------------------------
Hiçbir cümle senle başlamamıştı! / Oysa yükleminde de sen vardın; / Zamirler seni taklit etse de..
--------------------------------------------------------------------------------

-I-

Senle başlayan cümlelerin kurduğu bir uygarlığın çöküşüydü aslında bu aşk hikayesi.
Kelimeleri sana iliştirince, adına aşk diyorduk.
Sonbaharda dökülen kelimelerden şiir yaptık biz;
Okunası belki…….
Yaşanmamış mevsimler yan yana gelince cümle diyorduk.
Ve cümle alem biliyordu aslında,
Koskoca bir hayatı sonbaharda idam ettiğimizi…
Ve ben, sensiz cümlelerin lirik sokağında vurmuştum kendimi;
Mevsimlerden sonbahara beş kala……………

-II-

Cümle….
İçinde bir şeyler gizli.
Arasam bulamam –ki az gizlemiştim;
Uğraşırsan göresin diye,
Açık seçik gizli….

Cümle….
Yüklemi bile vardı aslında,
Ve yüklemiştim seni tüm yüklemlerime.
Belki sevgi yükü ağır gelmişti….
Hangi kelime bu yükü kaldıracak kadar sağlamdı ki?
Dolaylı anlatımlar vardı içinde-
Ki hiçbir tümleç dolaysız olmazdı.
Öznel bir anlatımı vardı belki,
‘Tanıştığımıza memnun oldum’ cümlesinin.
Oysa belirtisiz sıfatı oynarken ben bu kurulası cümlelerde;
Hangi küskün zamirle açıklayabilirdim ki seni?

Hiçbir cümle senle başlamamıştı!
Oysa yükleminde de sen vardın;
Zamirler seni taklit etse de..
Görünmeyen bir öznesi vardı tüm cümlelerin,
Ve benim di(n) :
Sen benim gizli öznemdin….
Hiçbir belirtisiz sıfat cümle kurmaya cüret edemese de! .....


-III-

- Merhaba! ...
- ……….!
- Şey! ... Gözlerin, ellerin……
- ……….!

- Susuyorsun! Neden? Konuşsana! .......

Oda boş!
Ve şizofren cümlelerin beyne tecavüzünün bilmem kaçıncı sahnesi….
Sanırım biz geçen sonbahar ayrılmıştık
Yok yok!
Belki beş sonbahar önceydi; sonbahara beş kala….

Siren sesleri,
Ve bir gömlek kolları arkadan bağlanan…….


Ve tamamlanmamış bir cümle!
Öznesi bende gizli…………..

N. NEDJA IVANIC

[elma]

Küs Geldim Şiir Getirdim

--------------------------------------------------------------------------------
Borçlu kaldı sevda......


Yaşayamamışlar,
Bir bakmışsın ölmüşler…

Besteleyememişler,
Bir bakmışsın konser zamanı, sahneler suskun…

Sevememişler,
Ayrılmışlar vedası yaralı bir sebepten…

Gelememişler,
Bir bakmışsın gitmişler; gözler yollara vurgun…

Oysa biz gelmelerdeydik herkesler giderken,
Sonra birden gitmeyi öğrendik; vakitli gelip vakitsiz gidenlerden….
Yani bir geldim, bir gittim aya küskün deniz misali;
Bir vardım, bir yoktum yarım kalmış masal misali…

Bak, yine ben geldim …
Yarımı yollarda vurdum, öyle geldim sefası küskün adımlarla.
Sana bir gidiş borcum vardı, onu getirdim;
Hoş geldim,
Veda getirdim…

Açsan gözlerini bir çığlık;
Uykularım sokaklarda sürgün.
Kapasan, bildiğin gibi;
Virtüöz edasına bürünür ellerim
Saçlarında kaybolmuş bilmem kaçıncı notayı arayan.
Sonrası, melodisi parmaklarıma bulaşmış bir yitik beste…

Bak, yine ben geldim.
Dün gittim,
Yarın geldim;
Zamanlar şaşkın ….
Bir sevda vardı ya,
Onu gömdüm öyle geldim…

İç cebimde katlı bir anı varmış,
Mürekkebi rüyalara bulaşmış.
Sevmiş, ayrılmış, gitmiş
Bitmiş…
Mişli geçmiş zamanlara küstüm öyle geldim….
Bak,
Küs getirdim sana, bedeni incinmiş bir sevgiden arta kalan
Ben geldim,
Sana geldim;
Bir mısra borcum kalmış sana, şimdi onu getirdim…

Küs geldim ,
Şiir getirdim…

[WaLe]

Nisan'lı Bir Yağmur Akşamı

Hangi mısra örterdi çıplak bir aşkın bedendeki gölgesini…

Ben ayrılık şiirleri yazardım;
Sen nisandın,
Dize dize yağardın…
Bir şiir ötesi ölüm,
Bir şiir ötesi yalnızlık..
Ben ellerime saplanmış kelimelerden mısra yapardım;
Sen nisandın,
En güzel gözlerinden yağardın…

Ben alışmışım kalemimle eşelemeyi
Çatlamış kağıtları
Mısralar toprak kokar sevdalarımı gömerdim…
Sen nisandın;
Nerden yağsan oradan ağlardım…
Bir kağıt ötesi karanlık ,
Bir kağıt ötesi intihar…
Oysa ben tutuşmuş kafiyelere yanardım
Kağıtlarda is,
Gözlerde sis…
Sen nisandın;
Mısra mısra toplardın
Küllenmiş bedenini…

Gidiyorum artık,
Alıyorum kendimi bu şiirin sana bulaşmış mısralarından
Sen nisandın;
Bir yağsan tekrar doğardım…
Bir rüya ötesi girdap,
Bir rüya ötesi korku…
Oysa ben saçlarından yürürdüm
Karanlığın koynuna..
Sen nisandın
Geceme yağsan çocuktum,
Gözlerinde oynardım…

Kapat gözlerini ey tanımadığım….

Ben üşüdükçe sen yağardın;
Korkar
Şiir yazardım;

Bir nisan ötesi aşk,
Bir nisan ötesi şiir..

Çünkü sen;
Aylardan nisan,
Yüreğime yağardın…

N. NEDJA IVANIC


WaLe NoT: Ben bu şairi çok tuttum !!

[WaLe]

Sensizlik

Yıkılmış bir kentin sokak lambalarıydı tek ayakta kalan
Sensiz bir şehri en iyi onlar gösterirdi,
Belki toz, biraz duman
Yalnız,
Terk edilmiş.
Bir tek onlardı senden arta kalan
.

Yıkılmış bir yüreğin melodik travmasıydı kulağımda çınlayan,
Sensiz bir beni en iyi onlar anlatırdı.
Hangi besteme senle baslaşam;
Detone bir hüzün olup, düğümleniyorsun şurama
Acemi konçertolardan

Bir sokak lambasıyım
Notaların hazin sokağında,
Varsın görünsün içimin yıkıntısında majör yalnızlığım

Söndürsem ışıkları diyez bir karanlık
Minör bir de umut, portrelere asılmış; yıkık,
Sus koyulmuş bir ayrılık…

Terkedilmiş bestelerin bemol melodisiyim,
Yitik bir esin kıyısında gezinen,
Sense;
Melodisi tutsak ayrılıkların lanetli sol anahtarı

N.Nedja İvanic

[Sphagetti]

Bin Parça


bıraktım gözlerimi
gecenin koynuna
dudakların süzülürken
kirpiklerimden
bir damla yaş olup akacağım
boynuna


sana kalsın gözlerim
ellerimi giyin
hadi
geceme dokun
ah yine güz tütüyor nefesin
caddelerde kokun

mahrem zamanların açılası perçemi
duruyor şimdi
buğulu bakışlarımda
sağanak öyküler
benden geriye kalan
belki
bir avuç gözyaşı
kırılası kalemin eskimiş kenarında
yaşanan

neyse
ellerinde kalsın gözlerim
hadi soyun ve git kadın
yüzümde kalsın öylece
çırılçıplak tenin
dudaklarımı vereceğim sana
çıplak ayak yürü
(dilimin) ucunda


ah titreyen ellerim
masum birer çocuktu aslında
artık yüzü kalmadı gözlerimin
eskidi tüm gördüklerin
hüznümden düşen bin parça


N.Nedja İvanic

[dementieva]

olimposun en günahkar piçiyim ben zeus,
sisiphos!
beni doğuran tanrıların vebalini yükleyip sırtıma
doğurduğum tanrıların tüküreceğim suratına..

n.nedja ivanic

[_KajmeraN_]

Soyunun insanlar!
Medeniyetin terli koynundan çıktım soluk soluğa....
Zaten hüznümden başka bir şey giymedim ki.
Bilmem kaç asır geriden geliyorum..... Üryan......

Siz tanımadıklarım, korkmayın....
Hiç bir kumaş örtemez üryan düşleri,

Buğulu bakışladan
Masum düşüşleri.......

De ki;
En mahrem yer değil mi ki gözler....

Onlarla sevişir burda hüzün;
Onlarla çoğalır,
Onlarla gömülür
Etimin çatlağında gizler....

Dedim ya .....
Soyunun! kendinize
Ödünç vereceğim ellerimi
Size.....

Tanrı azad etti karanlığın çocuklarını,
Ki hiç bir günah büyümedi
Çıplaktı toprağın titreyen gözleri....

Geçmiş aşkların hüznünden göz yaşı biçtim sizlere.
Ey sizler!!!!
Soyunun.....

Çıplak teninize göz yaşı akıtacağım....


N.N. İvanic

Bu mesaj _PesimisT_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 11.11.2006 - 22:31

[_KajmeraN_]

İkinci Tekil Yalnızlık-Kipi Kendinden Mechul Şiir

Şiir-geceler! amca

Bir kağıt düşü çocuk bu geceler
Adına yakın bir kafiye bulsam;
Gizdüşümü olur kırık dökük heceler,
çaresiz karanlığa kaçarım


amca bir şiir daha düşmüş şu kaldırımlarda
-Islak-
belli ki yağmur yemiş güz yanından….

ben seni bulut-arar,
şimsek çakar;
korkardım
ah çocuk
yağmur yağsa
susardım;
kaldırımlardan gülücük toplardım….

şimdilerde
ben şiir-çıplağım amca!
utanır mı gece bir çocuğun gözlerinden….

-hadi ört üstünü çocuk
şehir ıslak
üşütmesin mısralar-
utanır mı hiç şair çırıl-çocuk mısralardan…

şehir susunca;
ben şiir-ağlardım amca!

Söndür şehrin ışığını çocuk,
Açıkta kalır gözyaşların..
Bir gören olmasın;
-vurmasınlar misketlerimizi-
kan adımlar çocuk bu insanlar,
bense şiir topallarım…

kapat gözlerini ne olur amca
okuma bu şiiri!

ah çocuk bir bilsen
vuracaklar herkesi

saklan amca ne olursun
önüm arkam sağım solum

ah sen henüz öldürülmemiş bir çocuksun

. . .

amca sus yoksa şiir-oynarım….


hadi çocuk mısra-uyu,
-sizde susun insanlar bağrışmayın-!

amca görüyor musun?
bak şehir!
bak insan!
yine mi gidiyorsun?

görmüyor musun?

şiir yağıyor geceye çocukların gözlerinden...
hadi durma çocuk, soyun!
çık dışarı! ..
bu oynayacağımız son oyun

gidelim mi buralardan amca
çok korkuyorum

ah çocuk şiir kovulduğum şehrin kaldırımları bu
seni topluyorum
duymuyor musun

korkmayın ne olur insanlar ! Kaçışmayın sokaklara!
küstürmeyin çocukları; kelime-ezilirim!

amca kimseler yok ki
kime bağırıyorsun

.

konuşmak kâr etmiyor düşen çocuk ben olunca

-amca sen mısra mı ütüyorsun gecelerden?


ah çocuk ana dilimi bırakıp gözlerinde,
yine şiir susuyorum…

Bu mesaj _PesimisT_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 11.11.2006 - 22:37

[_KajmeraN_]

Kadın Neydi Senin Adın

Adı yanlızca kadın, belki bana yasaklıydın.
bir tadın olmalıydı ve belki bir adın.
kapat gözlerini ve ak gözlerimden şimdi, söyle kadın neydi senin adın?

N.Nedja İvanic

[_KajmeraN_]

WaLe

Ben bu şairin ismini ilk kez duydum ve bayıldım şiirlerine. Saol paylaştığın için...

Bu mesaj _PesimisT_ tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 11.11.2006 - 23:44