0
Acımadı kii... acıımadı kiii...
...
Keşke, hatıra defteri olsaydı hayatım. O gençlik yıllarımın duru güzelliğini anlatan, minicik, süslü bir defter, küçük kilidinin anahtarı sende olan.
Her sağ sayfama sen yazsaydın, “bu kalbin kadar temiz sayfayı bana ayırdığın için “ le başlayan mektupları. Soluma bir kalp çizseydin, ortasından ok geçen.. Başharflerimiz olsaydı kalbimi bölen o okun iki yanında. Dili geçmiş olsaydı hasrete kurduğun cümlelerin... Ve gelecek zamanı olsaydı kavuşmalarımızın...
Keşke!...Keşke bir geleceğimiz olsaydı!. Biz küçük, aşkımız büyük kalsaydı... Hiç incitmeseydi hayat bizi. Temiz bir sayfada kalsaydık.
Kirlenmeseydik...
Kenar süsü yapsaydık acemice yaşadıklarımızı her sayfama.
Sen bana, hep çocukca şiirler yazsaydın...
”Sepet sepet yumurta “olsaydı..”sakın beni unutma!” deseydin. Ben seni unutmasaydım... Adının başharflerinden şiirle cevap verseydim sana. Senin isminden başka harf bilmeseydim mesela... Hayat komik kalsaydı yanımızda. Taksaydık onu kolumuza, gezseydik uzun bir sahil boyunca. Biz boyuna gülseydik.. boyunaaaa....
Büyütmeseydik ayrılığı. Yakınımda, başın başımın yanında kalsaydı.
Gitmeseydin!...
Gidemeseydin!...
Gidemeyecek kadar çok sevseydin...
Sen de ben gibi , gitmeyi bilmeseydin..
Bende kalsaydın...
Sende kalsaydım...
Dım dım dımm....
Oysa şimdi;
Sokakta dayak yiyip yiyip, gözyaşı sümüğüne karışmış, kuyruğunu dik tutan “acımadı ki..acımadi kiii!” diyen inatcı çocuklara benziyorum. Sen beni kestikçe inatla “acımadı ki acımadı kiii” diyorum. Ağzıma kan doluyor, yutuyorum. Sen beni acıtmaktan, ben acımaktan pes etmiyorum. Beni parçalara ayırırken yorulmanı bekliyorum. Soranlara “yok bişey...kanamıyorum” deyip devam ediyorum hedef etmeye kendimi.
Söylesene ne zaman yorulucak insan yanın?... Ne zaman bırakacaksın beni öldürmeyi.
Ben ölmem diyorum sana..Ölmemmmm!.. Hiç değilse şu ağzımın kanını silecek bir kağıt bırak ve git.. Ben gidemeyecek kadar yaralı bir çocuğum. Yorulsun dilin beni dövmekten, kalbin pes etsin beni incitmekten.
Bırak düşsün kuyruğum, beni bir zamanlar sevmiş olduğuna inanayım. Söz veriyorum o zaman avazım çıktığınca bağıracağım. Utanmadan ağlayacağım...
“ÇOK ACIDI CANIM, ÇOKKKK” diyeceğim..
alıntı
