0
Hep gidenin ardından kalan anlatılır...
Kalanın gözyaşları,
Kalanın hayal kırıklıkları,
Kalanın hüznü,
Kalanın sıkıntıları ve yine
Kalanın kederleri...
Gidene pek az değinilir neleri bırakıp neden gittiği pek de umursanmaz..
Çünkü o gidendir,gitmiştir..
Karar ondan çıkmıştır ya...
Tü,kaka,kötü odur artık..
Bıraktığının oluşturacağı boşluk akla gelmez de tepki çeker gittiği için ..
O boşluğun oluşturduğu rüzgarın ne kadar üşüttüğü bilinmez gibi..
Giderken akıttığı gözyaşlarının görülmediği gibi, kırılan kalbinin sesi de duyulmaz pek...
Buraya kadarmış demenin cesareti ile devam etmenin korkaklığı,nasıl savaşmıştır..
Bu savaştan nasıl yorulmuş yıpranmıştır yürek düşünülmez...
Beyin nasıl işlemez hale gelmiştir bilinmez...
Merdivensiz kör kuyulara girmek,diye bir tabir vardır..
Giden belki de o kör kuyulardan birine girmiştir hiç düşünülmez...
Kör kuyularda, nemli taşlar arasında soluksuz kalmayı tercih eder, sessizliğe gömülür...
Giden olup ayıplanmayı bile göze alma cesareti tebrik edilmez...
Aahh o gidenler.
O karar anları ne büyük çiledir..
Kararı bildirme ve uygulama zamanı ise sancılı doğumdan beterdir…
Acıtır…Yakar…Yıkar da yine bilinmez…Çünkü dimdik durmalısın,en azından ,dıştan..
Ne tür hikâyeler saklıdır onların yaşanmışlıklarında...
Nasıl kurtlar kemirir onların beynini...
Nasıl yıkımlar olur duygularında,nasıl kırılmalar.........
Tek bir kimseye bile söyleyemez derdini..Çünkü alacağı yanıt çoktan bellidir..
‘’Ee, gitmeseydin, bırakmasaydın, terk etmeseydin o zaman’’
Ve , ne uykusuz geceler geçirir gidenler ayıplanan yalnızlıklarında…
