0
Fatih Altaylı, bence, yazar operasyonu yapmadan önce, kendisini Sabah okurlarına kabul ettirmesi gerekirdi.
Eskiler teşbihte hata olmaz derler.
Zaten, bir yönü ile Altaylı’nın, Sabah'a genel yayın müdürü olması demek, Hitler'in İsrail'e devlet başkanı olmasını istemek gibi bir şeydir!
Her iki taraf için de kabus gibi bir şey!
Bu basın tarihine geçecek, “olabilemez” yönetim tasarruflarından biridir.
Ama Turgay Ciner, “ben patronum” dedi ve yaptı.
Ne diyelim:
Hayırlısı olsun.
Hülasa, Altaylı, “yazarlar operasyonu” yapmadan önce Sabah'la kavgalı bir gazeteci olarak, hem eski çalışanlara, hem de gazetenin okur kitlesine kendisini kabul ettirmeliydi.
Farkı anlatmalı ve göstermeliydi.
Yalnız, çiçeği burnunda genel yayın yönetmeni bu eşiği atladı!
Başbakan Erdoğan ve Serencebey’de mukim tanıdıklarına yaslanma kolaycılığına kaçmayı tercih etti.
Taze bir genel yayın yönetmeni olarak, yaptığı ilk hamle ile de “geçmişi yok sayma” üzerine kurulu bir yönetim anlayışının sinyallerini verdi.
Yazık!
Geçmişte kendisi hakkında, eski yazılarından yola çıkarak, yorumlar yazan çok değerli bir meslektaşımızın, usta bir kalemin, “az okunuyor” gerekçesi ile köşesini kapattı.
Bunun adı “az okunma” değil, kin gütmedir!
Madem öyle ise elindeki listeyi açıklaması gerekmez mi?!
Böyle ucunu gösterip kaçmakla olmaz.
Aksi halde köşeleri kapatılan o iki yazar töhmet altında kalmış olur.
Çünkü Sabah'ın yaptığı araştırmaya göre iddia ile söylüyorum İlker Sarıer, Fatih Altaylı'dan daha çok okunuyor.
Zaten aksi bir durum da düşünülemezdi!..
Neticede burası Sabah, Hürriyet değil!
Varolan gerçeği çarpıtmak, insan zekası ile alay etmek olur.
BURASI SABAH
İlk çıktığı dönemden bu yana yakından takip ettiğim, gazetenin zirve yöneticisi Zafer Mutlu’nun,”Bizim Sabah’ta ne yaptığımızı en iyi Hayrullah Mahmud bilir” dediği, eski bir Sabah’çı olarak, yeni genel yayın yönetmenine naçizane birkaç tavsiyem olacak:
Sabah, değişimin öncüsü, elindeki ile yetinmeyen, sınıf atlamayı şiar edinmiş bir gazetedir. Okur profili ve ilan bağlantıları da, bu denge üzerine kuruludur.
Bunun böyle bilinmesinde fayda var!
Usta kalem İlker Sarıer üçüncü sayfaya çok yakışır.
Yeni Asır’dan bu yana yazılarının tiryakisi olduğum Yılmaz Özdil, esprili kalemi ile göbek sayfada şık durur.
Yazar Fatih Altaylı’nın yıkılmayı bekleyen gökdelenler gibi, misyonunu tamamlamış köşesini de tek parça olarak, eski genel yayın yönetmeni Ergun Babahan’ın yazı alanına taşımakta fayda var.
Çünkü Altaylı’nın, Sabah'a taşıdığı köşe Hürriyet'teki köşesiydi.
Ama burası Sabah!
O köşe Hürriyet’te kesip biçerken etkiliydi, süt dökmüş kedi gibi duran andamıyla Sabah’ta değil!
Bu arada dergicilerle dergi yapılır, gazeteciler ile de gazete çıkarılır.
Ergun Babahan zamanında gazetenin içi dergiciden geçilmez olmuştu.
Önemle hatırlatırım.
Ki…
Türk basınında mesleğin doğası gereği, hiçbir zaman muhabir sorunu olmamıştır.
Her dönemde, alttan hep hırslı, inançlı iyi haberciler gelmiştir.
Genç gazetecileri, usta haberciler yetiştirdiği sürece de bir sorun yok.
Türk medyasının şu anki en büyük sorunu, “genel yayın yönetmen”leri sorunudur.
Fatih Altaylı, muhabirlerin düşük maaşını yükseltip, çalışma koşullarını iyileştirmeyi kafaya koyduysa, bu çiçeği burnunda bir genel yayın yönetmeni olarak, vereceği bir talimata bakar.
Yalnız İlker Sarıer gibi hayatı boyunca hiç yüksek ücret almamış bir yazar, töhmet altında bırakılıp, sanki ondan elde edilecek gelir ile muhabirlerin çalışma koşulları iyileştirilecekmiş gibi bir hava verilirse, bu hiç doğru bir tespit olmaz.
RODEO ZAMANI
Ve…
Son olarak…
Hürriyet, Sabah, Milliyet gibi gazetelere genel yayın yönetmeni atamak, bir ordunun başına komutan atamaktan farksızdır.
Çünkü genel yayın yönetmenleri, genelde Başbakanlar gibi halk tarafından seçilerek gelmezler.
Ya patron ya o patronun bağlantılı olduğu siyasi iktidar ya da bir istihbarat servisi tarafından atanırlar.
Doğal olanı, bileğinin hakkı ile gelmektir.
Zira, gazete yönetmek, rodeo yapmak gibidir.
Bu meslekte başarılı olduğun, okuyucu ile buluştuğun, tiraj zıplatmaları yaptığın sürece, eğer bir yerlerden icazetli değilsen atın üstünde kalabilirsin!
Aksi halde at, her zaman, kendisine hükmetmeyi beceremeyen jokeyi üstünden atar.
Bu bakımdan Fatih Altaylı, Sabah’ta yönetici olarak aldığı ilk kararda, kalıcı değil gidici olduğunun altını çizmiştir.
Canından, can almıştır.
Uzlaşmacı değil, kinci bir yönetim anlayışının sinyallerini vermiştir.
En iyi “ombudsman” okurdur.
Altaylı, okurdan sert tepkiler almaya devam ettikçe, ki alıyor, ne dediğimi daha iyi anlayacaktır.
Ötenazi yasal olmasa da, kişisel karardır!
Bu karara saygı duymasam da, hayırlara vesile olmasını temenni ediyorum.
Sonsöz: Ben Altaylı’nın yerinde olsaydım, yine de onun köşesini kapatmazdım. Aramızdaki farkı hem okurun görmesi için, hem kendisine hem de kendime bir şans tanırdım!
Sevgiler
Hayrullah Mahmud
