0
Anne Sıkıntısı
Dünya da en çok sevdigim seyi elimden almıştı bu dünyadan gidişin.Tek dost bildigim yaşadıgım, yaşamadıgım, istedigim keşke olsa dediğim herşeyimi futursuzca anlattıgım bir sen vardın, bıraktın gittin beni biliyordum, çok acı çekiyordun kendine büyük geliyordu ızdırabın, bizi üzgün gördükçe daha da yıkılıyordun, birbirinize sarılın derdin senden sonra kimse umursamadı kimin kime sarıldığını. Bazen çelik gibi sert gelirdin, bazen de saten gibi yumuşak; bildigim bütün kaşmirlerin ötesiydin, bazen bir kor kadar ateşli savunurdun düşüncelerini ama bazen buz gibi sogukkanlı olurdun. Hiç birşeyin suçlusu sen değildin asla kabul etmezdin senden kaynaklandıgını bazı seylerin. Kadife gibi gelirdi sesin; ne güzeldi sevdigin sarkıları senle söylemek. Senden sonra çok şarkı dinledik biz; düşünmeyelim, acımızı körüklemeyelim diye hiç eksik olmadı bu evin duvarlarından notalar bazen kendi kendimize tempo tuttuk detone bet seslerimizle. Seninle hastane odalarında geçirdigimiz günler geliyor aklıma nedensiz, serttin dedim yaa bütün yogun bakım ameliyattan çıkar çıkmaz bana attıgın fırcayı günlerce konusmus üçlü toplara kolaysa sen üfle diye bagırmıstın bana. İnatçılıgım senden genetik yapacak birsey yok. Sanırım benim küçüklüğüm de daha bir büyüktü portakal ağacları,
portakal çiçeklerinin kokusu duyulmamaya başladıgında anlardık artık meyva zamanı,
portakal savasları zamanı yeni dünyaları sapanlarla buluştırma zamanı yeni dünya agaclarına tırmanmaktan hiç korkmazdım;bir keresinde bahçenin bekçisine yakalanmıştık hayatım da hiç o kadar çok özür dilemedim ben, agaçtan 2 saniye de indigimi bilirim bir de apartmanın duvarından atlarken elimden bırakmadıgım içi yeni dünya poşetinin tele takılmasıyla dizimin parçalanmasını zaten başımıza gelen kalmamış bir de sen fırçalamıstı kız başınıza ne işiniz var ağaç tepelerinde milletin bahçelerin de diye oysa bizim bahçede de vardı o ağaçlardan. Geceyi yenmeyi başarıp çok güneşle birlikte başladım günlere hep seni getirecekler diye hiç umudumu kaybetmedim. bir gün bir yerde artık hep bir yanım eksik sensiz hep birseylerin boslugunu ama hep bir kontrol mekanizması birseyleri yaparken annem olsaydı böyle yapmama ne derdi böyle söylesem annem kızarmıydı acaba diye aynı dünyada olmasa da bırakmazsın değil mi beni.
