0
Son Konuğuma Mektup
Canalıcıma,
Uykumdayken, kancikçasina baskin verme! Gelince de,
saygisiz konuklar gibi oturup,
yerlesip, siftinip çöreklenme! Seni bir müzmin
tedirginlik olarak derime yapismis,
canima sivismis olarak kendimde duymayayim.
Düsün ki ben seni, varligimin bilincine vardigimdan
beri beklemekteyim.
Bunca zamandir beklenen bir konuga yarasir bir
sayginlikla gel!
Sana olan saygimi yitirtme bana.
Gürültülü patirtili gelme! Kimseler duymasin
geldigini.
Bir sen bil, bir de ben bileyim, yeter.Gelisin,
herkesleri ayaga kaldirmasin.
Tam bana göre, bana uyan bir davranisla gel.
Sessiz, sürdügüm bunca yillik yasamima yarasacagi üzre
suskun, gel.
Çünkü benim için geleceksin, beni almaya geleceksin,
baskalarini tedirgin etmeye degil.
Uykumda birden bastirma ki, bunca yildan beri gelisini
gözledigim en gerçek
ve en son konuguma göstermem gereken saygida bir
eksikligim olma-sin.
Saygiyla ayaga kalkip seni buyur edeyim.
Almak istedigini, sana onurla kendim sunarak vereyim.
Bir yasam boyu çektiklerimi az bulup, bana bir de sen
çektirmeye kalkma!
Her ne çektimse hepsine güleryüzle katlandim, onlari
salt kendim bildim.
Üzünçlerimi kendime sakladim, sevinçlerimi el'le
bölüstüm.
Sonum da böyle olsun isterim. Bilirim güçlüsün.
Kimselere egilmemis basim,
senin önünde egilebilir, ama bunu bana yaptirtma! bana
yasamimi yadsitip,
sonumda beni kendimden utandirtma!
Senin amasizligindan böyle bir yigitlik bekliyorum,
bana önünde bas egdirtme.
Güleryüzle gel, gülümseyerek karsilayayim seni...
Dimdik yasadim, sen de beni dimdik kucakla, al götür.
..........
..........
Aziz Nesin
