0
Mayıs Sıkıntısı
Hani vardır ya vital bulguları stabil ı ıh öyle değil...
Bir kaç yıldır mayıs sıkıntıları adında birikim yapıyor yaşanmışlıklar. Yaşadığım acılar işte. Her mayıs da yaşadıgım kendini kaybetmişliğim, kendime dar gelişligim, yok olma istegim hiç bir şey düşünmeden, hiçbir sey yapmadan zaman geçirme istegim; yoklukların, yoksunlukların vurgunlarını bir kez daha yaşamamak dürtüsü, bir kez daha görünmez olsaydım da kimse acımı görmeseydi çabalarımın yıkıntısı, kendi kendimle kalmama çabam;
Acayip taşikardi bi garip takipne sebebsiz aritmileri yapıyor!!
Burda olmanın ötesinde sürekli burda olmak kaynaklı sıkıntılar, sürekli tekrarlanan ya da sürekli kendini tekrarlamanın sıkıntıları işte. Tansiyonda var bir sorunda sebebini çıkaramadım.. Bu şekeri naapcaz bilmiyorum ki sacmalaması dert değilde uykusuz bırakıyor o kötü; uykunun en güzel yerinde kalkıp kan şekerini yükselticez diye enerji fazlası olusturuyor. Sahip oldugum seylerin kıymetini biliyorum aslında sorunsuz çalıstıgı için her organıma ayrı ayrı teşekkürler ama. Aması var işte...
İnsanlarla tartışmaktan birşeyler anlatmaya çalısmaktan yorulmuş bir psikolojim var. Gecelerin bir yarısı çay kahve içmekten delinmek üzere en baba ülserasyonlara bana mısın demeyen bir midem var.. Monitor, respirator sesine pek hassas kulaklarım, uyurken bile ugultuları alarmları gitmiyo bir türlü beynimin içinden. Bazen bütün makineleri pencereden aşagı atmak istegi duyuyorum aslında tüm insanları da. Herkes kendisi söz konusu olunca sağlıgımı kaybederim korkusundan her söyleneni yapıyorda söz konusu çocukları olunca biraz adam sendecilik çocuk değil mi geçer demek daha kolay geliyor sanırım. Her hapşurana çok yasa denilir yaa hep beraber diyenlere deli oluyorum nasıl hep beraber yaa iyileşin evinize gidin işte. Bir de burası sana da kalmaz sorusalı var benim işte burası benim...
Sebebini bilmedigim ama haketmedigimi düşündügüm acılar çektim,
Umrumda değilmiş gibi davrandım bazı cümleler kadar hayatta hiç birsey canımı acıtmadı,
Benim için önemli değil sorun değil kaldırabilirim dedigim herseyin, ne kadar yaralayıcı, küçük düşürücü oldugunu fark ettim. Sonra biraz uzaklasıp dısardan bakayım istedim, kendimi bulayım, bağımlılıgım son bulsun, kendi sert kabugumun içine döneyim; bana yaklaşmasınlar, acı çektirmesinler, üzmesinler istedim: yapamadım. Farkındalıgım farkında olunmayan ayrıntılar içindi, bensiz hayatım bana çok geldi, garip bir hasretti; özlemin her türlüsü kötüydü de bu baya baya fenaydı.
