bu konuya 2 yanıt verildi

[dokuzharf]

Yitirilmiş Yalnızlıklar İnadına...


Yitirilmiş yalnızlıklar inadına
Ellerimde sızsa da
Sarhoşluğu sokakların
Bölük pörçük
Rıhtım avuntusu
Paramparça gün batımı

Ne çok susmuştu oysa o akşam
Ne çok yorgun düşmüştü Üsküdar
En dik yanlarım
Esrik duruşlar takınmakta gayrı
Göğe mıhlanmaya hazırlanırken yıldız
Öyle garip
Öyle anlamsızca bakınmakta
İnadına yıkarak tüm tabuları
Yakarak gemileri
İnadına sıkarak kelepçeleri kollarımla
İnadına eriterek yangınları

Yarının umutlarını alıp avucuma
Çocuksu yanımı
Dilime türkü yaptım yar..

Ey ömrüme saklayıp gözlerine baktığım
Ey yağmaladığım, uğruna kentler yaktığım...
Ey gençliğimi sevdasına bıraktığım...

Eriyorum ellerinde...


İmdat Özcan

[dokuzharf]

Bir Yalnızlık Hikayesi


şehrin ışıkları yanıyordu
yürüdü çocuk
yalnızdı
kimsesiz
şehrin içinde kimsesi olanlar gibi
dudağına yağmur damlası düştü
üşüdü
yalnızlık korkuttu
ilk defa yağmur altında
kollarında soğuğu hisseti

ilk defa yalnızdı
bir yağmur akşamı

şehrin ışıkları yanıyordu
yağmur yalnızlığını hatırlatıyordu
korktu
ıslanmaktan korktu

aşk yağmura vurmuştu
akıyordu, sicim gibi ruhuna
üşüdü
yalnızlıktan üşüdü

keşke hiç yağmur yağmasaydı
şimdi ağlamazdı


Erdoğan Ergin



Resim : FotoKritik

[Gölge]

Yalnız
abes bi şekilde tek başına kalmayı ifade edemedi yalnızım ama bu yalnızlık deil eksiklik gibi eksikligini duydugum şeylerden mahrumum desem daha net bi anlam ifade edecek gibi karar virdim yalnızım dememeye..
mahrumiyet benimkisi..