4 replies to this topic

[GökceN]

Gel ki Adın Eksilmesin Dilimden
Özlemin alev alev yandığı saatler bunlar.
Gün çekiliyor,ay parlıyor.
Haydi,geleceksen şimdi gel.
Umudunla,yüreğinle,sevdanla gel,yık karanlığımı.
Hayata dair kötü olan ne varsa yık onları,beni yeni umutlara sürükle.
Aşkın en koyusuna,en tutkulusuna götür beni.
Bin yıldır bekliyor gibiyim seni.
Bin yıldır karanlık bir odada tek başıma oturuyorum sanki.
Kim girip çıkmışsa hayatıma,kim talan etmişse yüreğimi hepsini silmek için gel.
Bir tek sen kal içimde.Seni bileyim bundan sonra.
Sevdan yetsin bana.
Senin aşkınla yaşamak istiyorum artık,öyleyse gel,bekleme gel...
Seninle olmak,seni duymak,seni görmek,seni anlamak,seni yaşamak tarifsiz sevinçler yaratacak içimde biliyorum.
Bu yüzden sesleniyorum sana.
Dallarımdaki kurumuş yaprakları tek tek temizlemek istiyorum artık.
Gelişinle yeniden yeşermek,yeni yapraklar açmak istiyorum.
İster haber ver,ister verme;ama gel bekliyorum...
İstanbul'u sokak sokak geçip gel.
Her sokakta kendi izini göreceksin,şaşırma.
Nereye gittiysem seni de götürdüm yoktun;ama,yanımdaydın.
Hep yüreğimde hep aklımdaydın.
Seni İstanbulsuz,İstanbul'u sensiz düşünemedim.
Gel,bu kentin tarihine en ölümsüz sevdayı yazalım.
Nice aşka mezar olmuş İstanbul,bu kez kabul etsin yenilgiyi.
Haydi gel,biz İstanbul olalım...
Korkma gel,başkalarında gördüğün ihanetler,ikiyüzlülükler,bitmek bilmeyen acılar yok bende.
İlk kez bırak kendini kaygısızca.
Yarını düşünmeden,'ya sonra'demeden gel.
Kurtul seni saran tutsaklıklardan,sana yazdığım,seni yazdığım şiirleri okumak için gel...
Bak,günler anlamsızca geçip gidiyor.
Oysa ömür dediğin şey üç günlük.
Birlikte ve severek tüketmek varken günleri,böyle koyu karanlıkta kalmak niye?
Gel haydi,sensiz geçen günlere bir yenisini daha eklemek istemiyorum.
Özlem yanıyor alev alev.
Özlemin ateşini söndürüp aşkın ateşini yakmaya gel.
Bekleme artık,geleceksen şimdi gel...
Gel Ki...Adın Eksilmesin Dilimden...!
Herkes Gülüsümü Görüyor...
Kimse savasimi görmüyor...
Herkes sesimi duyuyor...
Düsündügümü kimse bilmiyor...
Herkes yazdiklarimi okuyor...
Gözyaslarimi kimse görmüyor...
Herkes beni tanidigini saniyor...
Ama kimse benim kim oldugumu bilmiyor!
alıntı

[kılıç]

Kişiler kendilerinin bile kim olduğunu bilmezken,insanların birbirlerini tanımaması, tanıyamaması çok normal...Aklıma kendini bilen Rabbini bildi,Diye bir söz vardı o geldi...

[GökceN]

[GökceN]

Sana anlattıklarım neleri susuyor bir bilsen
Ve anlatmadıklarım neleri söylüyor
Boğazımı yırtarcasına susuyorum
Ya verilmekten yıpranan cevaplardayım
Ya sorulmamaktan solan sorularda
Sen ıslatmasını bilmeyen bir yağmur oldun her akşam
Ben ıslanmasını bilmeyen ahmak
Bu yüzden aşık olamadık sırılsıklam

Pimi çekilmiş coğrafyalarda
Zaman ayarlı bir aşkın en tesirsiz parçasıydım
Ve ben günah şeridinde hatalı sonlanandım
Az gittim… uz bittim… hiç geldim!
Uyurken bile uykusuzluk akan gözlerinde
Kaçan trenlerin hesabını istasyonlara kesen
Kalabalıkta unutulmuş bir yalnızdım
Kendine kaçak yolcular bindiren...
Her yolcu da kendini ihbar eden!

Kalbime girmek teklikeli ve yasaktırlarla
Yaşamamaya kalkışıyorsun hayata
Ve ben senden yırtılma bir yelkenle
Aynı yöne gittikçe aynı yere geldim
Sonumu baştan yazdım;
İçimde hala bana ilk aldığın acım!
Gece, sabahı da siyah kusuyor üstüme
Aklıma yaprakların dökülüyor
Bugün aklımda sen vardın;
Aklımı karıştırmadım!
Artık biliyorum…
Aşk bir intihar saldırısıdır; yalnızca iki kişinin öldüğü!
Aşka nişan alıp ayrılığı ıskalayan acemi
Hala gözlerinde kalp kapaklarım

Seni almadan içimden nasıl giderim?
Ve sen kaç kez bu hırsla sevildin
Koca koca kışları;
Kısa kısa şubatları biriktirdin...
Susku sınanmamış bir ustura gibidir
Susardın…
İç denizine sığınmış gemileri yakan bir limandın
"Bak şimdi gönülsüz gittiler senden;
Gönlünü çaldıkların !!!"

Yazmadıklarından korkarsın en çok yaşadığın hiçbir şey de
Ve adın gibi bilirsin;
Aramayı unutan bulmayı öğrenemez
Bugünler dünlerinden utanıyorsa
Hiç yarın olamayacaklar
Şimdi ne bugünsün ne de yarın
Olsa olsa sadece bir yarım;
Ya da eksilen yanım!
An kaybından ölen zaman
Senden daha katilini bulamadı kendine
Gelseydin eğer kendimi bile kovardım yanımdan
Gelmedin yine kendimsiz kaldım ardından...
Dünyanın bütün dillerinde sustum ve bir şair bıraktım geride
Ekmeğini aşktan çıkaran!

Sustalı bir aşk seninki
Sesinle çıplaklaşıp suskunluğumla giyiniyorum
Korunak sandığım tüm senlerde
İçimde yoktan başka bir şey kalmadı
Ruh ölünce cesedi beden taşıyor sırtında
İki büklüm acılarla …
Patlasam her yere acı sıçrayacak biliyorum
Patlamamaya hazır bir bomba oluyorum
Ben mi çok yorgundum sen mi çok dinç?
Bende mi eksikti sen de mi fazlaydı sevinç?
Dilsizler yalan söyleyemez anladım,
Ya ben konuşamadım ya sen sağırdın!

Her şeye rağmen bana öyle çok sığdın ki
İçimde kimseye yer bırakmadın
Bildiğim; Ağaç misali toprağa bağlandıkça gökyüzüne uzamak
Çelişkim; Giden bir tren de kalanların şarkısını haykırmak
Hangi dil kendini kandırabilir ki?
Aşk bir suç değil mi ;
Her defasında kendini ihbar edip yakalatan.
Ve en saf ihanet, kendi ihanetine kanan
Senin gibiler vakitsiz susan aşkı severler
Seni bu kör kuyulardan salan neyin şarkısıysa
Gözlerinin kahvesinden içtiğimde oydu
Şimdi eksilen her yanıma adını verdim
Bu yüzden güzelim ben

Dudağını düğümlediğim fırtınaları kopardım sonunda bir bardak su da
Ben hancı sen soncu
"Sana dayanamadı bıçak kemiğe dayandığı kadar"
Elbette unuturum sonunda
En fazla bir mevsim ağlarım
Alışırım yalancı baharlara ama;
Ama yine de biri beni kandırsın yokluğunda
Sen bu şiiri okurken ben başka bir şiir de olacam
Başkasının kollarında da senin yollarını adımlamak varmış meğer
Sana anlattıklarım ne çok şey susuyor
Ve sustuklarım neler söylüyor
Gittin değil mi?
Şimdi ne desem kar yağıyor…

Kahraman Tazeoğlu

[GökceN]

AVUÇLARIMDA SENN
sustum ama konuşmak için çırpınıyorum
avuçlarımda gül demetleri kanlar akıyor parmaklarımdan
bir yanım buz kesti öbür yanım sanki yok gibi yokmuş gibi
hep söylerdim ya adı konmuş ayrılığın diye
sus deyip susturdun dudaklarımı
bak adı konmuş ayrılığın günü geçti kalktı tedavülden
kullanmıyor kimse sen kullanmıyorsun aşkımızı
sustum ama hep konuşmak istedim senle
hiç susmamak ve hep seni yaşamak istedim
sense her seferinde susturdun umutları
adı konmuştu ayrılığın bildiğim tek hece buydu bize dair
hani bilseydim gitmiceni ve hep seveceğini hiç konuşmazdım
be sevgili
adın çığlıklarımda adın gözyaşlarımda
adın yıkılan umutlarımda kaldı
adı konmuştu ayrılığın ve sen gidicektin bu şehirden
ve ben yalnız kalıp beklicektim seni hiç gelme ihtimalinin olmadığını bile bile
yine seni söyler oldum yine adın dudakarımda şiir sanki
şarkılar bize sanki yada sadece sana
nasıl demeli özlüyorum galiba
kavgaları geri dönüşleri ve tekrar sevişleri
ve birde hala seni sevdiğimi söylüyorum kıyıya vuran dalgalara
adı konmuştu ayrılığın vakit bekliyordum ve
gittin
el uzatmadan
adı komuştu ayrılığın yüreğime vuruyordu sancısı
her gece başka bi mevsime kaldıyordum kadehimi
ve her gece yalvarışlarım oldu 'a seni göndermesin diye
gidişini durdursun diye
hece hece koptun sayfalarımdan
kelime kelime gittin elvade demeden
oysa biliyordum adı konmuştu ayrılığın sadece vedası eksikti
son sayfayı sen yazıp bitirmiştin defterimi
son sayfamı sen karalamıştın
parmaklarımda kan avuçlarımda gül demetleri
gidişini kutluyorum karalara bürünüp yasta olduğumu ilan ediyorum herkese
ve herkese inat seviyorum demeye devam ediyorum
çığlıklar atıyorum bu kez kapatan olmuyor dudaklarımı
ben çıldırıyorum susturan yok çığlıklarımı
adı konmuştu ayrılığın biliyordum gideceğini
bi el uzatsaydın inanır beklerdim gelişini
bi umut uzatıp gülümseseydin yüzüme
ayrılığın ağır gelmezdi bu kadar
susuyorum ama neden bilmiyorum
avuçlarımda gül demetleri akan kanları seyrediyorum
bir başınalığı yaşayıp kadehlere uzanıyorum
susuyorum ama susmaları sevmiyorum
hani biri gelip kapasa dudaklarımı
eskisi gibi tutsa ellerimi anlam kazanır susuşlarım
hani biri gelip beklemeye devam et dönücem dese
biliyorum biticek bu susmalarım
parmaklarımda kanlar
avuçlarımda gül demetleri
ben gidişini kutluyorum yasların içinde
parmaklarımda kan avuçlarımda yokluğun ben
sensizliğe kadeh kaldırıyorum
avuçlarım sen parmaklarımda kan
yokluğuna içiyorum