bu konuya 13 yanıt verildi

[nil_law]

Epey oldu burada kendim için bir şeyler yazmayalı aslında kendim içim dediğime bakmayın maksat içimi dökmek:) herneyse artık sebeplerden sonuç çıkarmayı çok daha iyi kavrayabiliyrum ve şaşırıyorum kendime aslında kendimden çok etrafıma şaşırıyorum ama neylersın bir altın düşünün yeni çıkmıs topraktan bunun değerli olduğunu fakat işlenmesi gerektiini söylüyorsunuz fakat,; o kişi gidip o anda göz almasına rağmen beş para etmeyen bir platının peşinden koşuyor.işte burda yooo derim ben hayata o kadar kolay değil insanların özverileri ile ikileme girmek... sanırım biraz deişik bir başlangic oldu ama neyın asıl başlangi olduğu bilinmiyor BİR BİLSEK GİTMELERİN KALMAKTAN DAHA HAYIRLI OLDUÐUNU demiş şair e haklıda beni hak etmıyorsan gitmelisin ama bugun bir geliş bir varoluş gördüm ki ömre bedel....

bugun teyze oldum ve o minicik gözlerin dünyaya ilk açılısına şahit oldum anlatamıyorum kı ama anlatmak da istemıyorum o tatlı HEDİYEYİ..... ve bu güzellik anneannesinin ölüm yıl dönumunde doğdu annesı bu yıl artık kendi annesı için üzülmedi çünkü o da anne olmustu... diyorum ya bugun her şey benden öte bır anlam kazandı ...

Geçmiş gelecek ile bugunun salıncağı imiş, gecmıstede terk edılmenın mahkum edılmenın yazgısı bugun olduğu gibi gelecek te de etkılerını sürdürecek. ...

[nil_law]

İçinde bulunduğumuz çağın insanı içinde kaybeden keşmekeşinde, tad alarak değil de, sanki bir günü daha atlatmak için harcıyoruz hayatlarımızı..Modern toplumun ya da modern toplum diye bize dayatılanın üzerimizde kurduğu baskılar çok zaman yaşamımızı sınırlandırıyor. Sabah 8 akşam 6 mesaileri, trafik çilesi, güncel sorunlar ve her gün içinden asla çıkılmayacakmış gibi duran onlarca sorun.. Modern çağın üzerimizde kurduğu hakimiyet artarken düşüncelerimiz de bu baskıdan nasibini alıyor. Tek derdi elindeki odun parçası ile bir hayvan avlayıp akşam mağarasında yaktığı ateş kenarında bu eti yemek ve ömrünü her gün yeni bir şeyi -farkında olmadan- keşfederek yaşamak olan atalarımız, elbette ki bizden daha basit sorunlara sahiptiler. Para yerine takas, ocak yerine ateş kullanırlardı, modern çağın standartlarına göre belki de barbardılar..Peki ama bizden daha mı mutsuzdular?

Modern çağın insanı, bir yandan eskiyi içinde yaşadığı zamanın ölçütleri ile değerlendirirken diğer yandan kendince yeni değerler ortaya koymakta. Bugün artık yamyamlık bir suç olarak görülürken, milyonları herhangi bir hammadde için öldürmek “savaş” adı altında değerlendirilebiliyor. Oysa ki, ilkel addettiğimiz bir yerlinin, tanrısal-üstün özellikleri bulunduğunu düşündüğü bir insanı, onun ruhuna ve gücüne sahip olmak için yemesi ile milyonları en nihayetinde bir “madde” için öldürmek sonuçları itibariyle farklı olgular değil..Hatta zamanı ve koşulları içinde -bir ütopya olsa da- etik bir değerlendirme yapıldığında birinci olayın ikincisinden daha erdemli bir vaka, inanış olduğu düşünülebilir. Özüne inildiğinde insanın insanla savaşı tüm kültürlerde var olmuş gibi gözükmekte.

İronik bir şekilde Cicero’nun öz deyişinde belirttiği gibi “ibi societas ibi ius” (nerede bir toplum varsa orada hukuk vardır) durumu aslında bu savaş halini örtülü olarak belirtmektedir. Aslında, her toplumsal düzeyde bir hukukun varlığını vurgulayan bu söz, alt yapısı itibariyle bu durumun gerekli olduğunu da belirtmekte. Çünkü, nerede ve ne zaman yaşamış bir insan topluluğu varsa gerek iç ve gerekse de dış çatışma hep varolmuş. Bu noktada hukukun çatışma kültürünü sonlandıran bir etki göstermediği ve fakat getirilen her kurala karşı birisinin ya da birilerinin muhalif kaldığı gözlemlenmektedir. Demektir ki bizleri çevreleyen kurallar silsilesi herkesi memnun edebilmiş değildir. Acaba bu büyük üstad Goethe’nin kurguladığı; “insanlara oldukları gibi muamele edersek onları daha kötü kılarız; eğer onları olması gerektiği gibi ele alırsak olabilecekleri kadar iyi yaparız” şeklindeki toplumsal hukuk tanımının iflası mıdır? Yoksa hukuk denilen sistem zaten en başından beri ölü -yada yumuşatılmış bir ifade ile- sakat doğmuş bir çocuk mudur? Asla cevaplanamayacak bir soru değil mi? Sorunun cevabı eski bir paradoksta gizli; “bir Giritli bütün Giritliler yalancıdır demiştir.”


tüm hukukcular seref ve vicdandan yoksundur diyenlere gitsin....

[...:öslem:...]

guzel yazılar...kutluyorum canım cok tatlı yıgenın Allah analı babalı bıde teyzelı buyutsun...

[nil_law]

canım benım tesekkur ederım darısı basımıza:) safağa az kaldı

[...:öslem:...]

ahh ahhh

[nil_law]

ah cekme bak senın bekledığın var ne güzel cnm ...

[nil_law]

‘İsim ya da ben,
Nedir daha yakın olan?
Ben mi, mülk mü?
Nedir daha çok olan?
Kazanmak ve kaybetmek;
Hangisi daha kötü?
Ama şimdi;
Yüreğini başka şeylere bağlayan biri,
Gerekli ve büyük şeyleri harcar.
Her kim çok biriktirirse,
Gerekli ve önemli şeyleri yitirir.
Yetinmesini bilen,
Utanç duymak zorunda kalmaz.
Durmasını bilen,
Tehlikeye düşmez
Ve böylece sonsuza kadar var olmaya devam eder.’

4. ağır cezanın o kasvetinde Tao nun bu sözleri ile bur an durakladım nerden geldı aklıma bılmıyorum ama kendıme getirdi benı gercekten...

Bu mesaj shy tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 12.11.2008 - 16:29

[nil_law]

bir deyım vardır eskılerden kalan gel bakalım kara kapl defter dıye ... hayatım bu ara ara kaplı defterlerı ırdelemekle gecıyor e guzelde oluyor hapşırma krızlerının arasında on yol suen bır davanın fareler tarafından ımza kısmı yenmıs bır belgesını ırdelemek pek bır trajı komık gelıyor ınsana ;

hanı teorıyı bılırsınde sıra pratığe gelmıstır ya ve sözüm ona hep alımler ıcın teorı ıle pratık bırbırınden farklıdır: işte bende pratığın ne olduğunu görmeye calısıyorum bu kosturmacanın arasında en güzelıde anlatılan fıkralar oluyor ağlayalım mı gülelim anlamıyoruz ama hep guluyoruz nedense sonuç kısmında

Anlatıldığına göre, görülmekte olan bir davanın, iki tarafı da kadıya rüşvet vermiştir. Bir tarafın verdiği rüşvet bir balta, diğerinin ki ise bir tas bal imiş.

Duruşma başlayınca, balta veren taraf, davasını anlattıktan sonra verdiği rüşveti hatırlatmak için, "Kadı efendi, eline bir balta al ve düğümü keserek davayı çöz" demiş. Diğer taraf ise kendi verdiği bir tas balı hatırlatmak için, "Kadı efendi, düğümü balta ile keseceksen, komşunuzun bal-tası ile kes" demiş

[GwiNdOR]

Yazılarının takipçisiyim, beğenerek okuyorum

[nil_law]

Ankara nın uzun ve soğuk kış gecelerı basladı artık e yazmadan bir şeyler karalamadan bitmez bu mevsım:) yazacaksak da adam gıbı yazmak lazım tabı olur da bırı okur aklının ucunda kalır düşüncesi ile . Bir ağır ceza hakımının rüşvet sucu işleyecek kadar alçaldığı bu sistemde bakalım nasıl yüceltebilirm hala o essız adalet anlayısını...bunu başardıım zaman elbet paylaşacağım ama kimsenınde inkar edemeyeceği bir niteliği vardır hukukun : tüm aratırmalar ve deoontolojik calısmalarda varılan sonuc tektir.:
Hukuk popülist davranışlara karşı da en hassas kavramlardan biridir. Genellikle çoğunluğun kabulüyle oluşan hukuk kuralları hiçbir zaman çoğunluğun azınlıkta kalanları ezebilecekleri ve hukuku da buna göre oluşturacakları anlamına gelmemektedir. Kaynağı hususunda tartışmalar olmakla birlikte bütün insanlık tarafından kabul gören evrensel nitelikteki temel hak ve özgürlükler hukukun koruyucu kanatları altında olmalıdır. Dolayısıyla sadece kalabalıkları veya hakim gücü memnun etmek için hukuka saldırmak veya hukuku bazı güç odaklarının talebine göre esnetmek aslında hukuksuzluğa, kaosa ve yıkıma kapı açmak demektir.

[kılıç]

İşin gerçekden zor,Allah yardımcın olsun...Yazılar çok güzel...

Bu mesaj kılıç tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 17.11.2008 - 21:07

[nil_law]

ahh şahrud yorgun günün sonunda iyi gidiyorsun

Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan
İki ayrı yürekte durmadan kanayan
Seyduna’yla Şahrud
Yüreklerin akarken bıraktığı izi
Birbirlerinin gözlerinde aradılar.
Yoktu.
İki iklim farkıydılar
Ne zaman göz göze değseler
Yangın çıkmayacak denli uzaktılar.
Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı
Üçüncü bir kente düşmüş suretleri

Şahrud gökyüzü geliniydi.
Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri.
Bir solukluk rüzgarda bile
Usul usul kanardı gelincik bedeni.

Seyduna yeryüzü cehennemi.
Ölüm, çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını
Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı,
Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi.

İki iklim ayrıldılar.
“Ya Şahrud!” dedi Seyduna
“Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm.
Ardına bakma, gözyaşımla vurulursun.
Su gibi git.”

Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu.
Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu.
Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak,
Yüzlerine oturdu.

Rivayet odur ki,
Şahrud vardığı denizlerde hala
Seyduna türküleriyle uyanmakta,
Seyduna, Şahrud’un gözlerinden kalan
Masalla yaşlanmakta.

biliyorum! sen yine parmak uçlarında üşüyosun,aramızda kıvrılıp yatan uzaklıga inat,ayaklarınla kasıklarımın kasıgasını,ellerinle yüregimde yaktıgın ateşi

düşlüyorsun.sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta ve çırıl çıplak bir ırmaga dönüşüyor yatagımızda apansız,parmakların tıkır tıkır işliyor iştahla,biliyorsun

yaşamaktır aşk, geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku bogazında,DELİCE BİR YANGIN PARMAKLARININ BUZULUNDA

[dumrul]

haaa ben o yüzden duygusuz,malın biriyim öyle mi?
lan " benden öte benden ziyade " diyebilen biiii manita bulimmm
o manitannııınn ben köpeği olmazsam
beni kürşat mikalasınnn
onn numaraa söz lan


" benden öte benden ziyade ( tırnağı kapatıyorum "

[sevoş]

sen ne ara geldin gittin ?