0
ZEYNEP
Ne kadar özenmiş yaradan sana
Ab-ı hayat oldun adeta cana
Bir damla umudun kafidir bana
Bu gönül sevgini ediyor talep
Sensizliği lügatten siliyor Zeynep
Biçareyim derbederim sarhoşum
Sevgine kahrına talip olmuşum
Derdime dermanı sende bulmuşum
Ruhuma hitap eden ne varsa hep
Her şeyi sende buluyor Zeynep
Hasta gönlü avutmak mümkün değil
Okyanusu kurutmak mümkün değil
Gül yüzünü unutmak mümkün değil
Sen oldun sanki varlığıma sebep
Aklım hep sende kalıyor Zeynep
Cemalini gördüğüm günden beri
Alev aldı içerim yangın yeri
Elinden içeyim en acı zehri
Tutuşup yanan yüreğime su serp
Bu yangın canımı alıyor Zeynep
Matlaştı hayatın renkleri soldu
Gözlerim başkasını görmez oldu
Deli gönül bahara ermez oldu
Eridikçe umudum kelep kelep
Gözlerim yaş ile doluyor Zeynep
Met cezir içinde buldum kendimi
Dalga dalga yıkamadım bendimi
Ak kağıda açar iken derdimi
Dona kaldı kalemimde mürekkep
Yazdığım yazılar soluyor Zeynep
Sanma ki bu sevda küllenir biter
Olmuşum mecnundan keremden beter
Gemileri yakarım gel de yeter
Mecnuna iki adım yoldur Halep
Aşk dediğin dağları deliyor Zeynep
Coşkun ARSLAN
Ateşinden Köz Bıraktın Geride
Çektin gittin veda bile etmeden
Perişan bir öz bıraktın geride
Sormayacağım sana nasıl, neden
Tutulmamış söz bıraktın geride
Dolaşmışsın ruhuma ilmek ilmek
Mümkünü geçmişi bir anda silmek
Umutlarımı yakıp erittin tek tek
Ateşinden köz bıraktın geride
Zavallıyım boynum büküktür benim
Hissiyatım kırık döküktür benim
Gözlerimden yaşlar dökülür benim
Aşka küskün yüz Bıraktın geride
Talihim yok imiş sevdadan yana
Kader böyle imiş ne diyim sana
Ne renk kaldı ne ses kaldı ne mana
Teli kırık saz bıraktın geride
Coşkun Arslan
Yokluğu Ecel Bana
Kaptırmışım gönlümü,
Güzel senin büyüne,
Seninle inanmışım,
Aşkın büyüklüğüne.
Hiçbir şeyin olmadı,
Senin kadar tesiri,
Gülüşünün hayranıydım,
Bakışının esiri.
Mevsim başka mevsim,
İklim başka iklimdi,
Yapraklar sarardı hep,
Güller kurudu şimdi.
Dünya gözümde sıfır,
Hayat sensiz anlamsız,
Yokluğun ecel bana,
Neylerim yapayalnız.
Duygularım yaralı,
Akıl ta dibe vurdu,
Ancak mahkûm bedenler,
Benim kadar mağdurdu.
Coşkun ARSLAN
ÇANKKALE MAHŞERİNDE
Çanakkale mahşerinde can pazarı kurulmuş
Toprağı şehitlerin kanlarıyla yoğrulmuş
İman en büyük silah vatan en sevgili yar
Bağrına taş bassın beklemesin analar
Eller duaya kalkmış bu son cuma namazı
Vatan onlardan razı onlar vatandan razı
En fedakar en cesur en büyük asker bizim
Sevinsin Türk evladı çünkü bu zafer bizim
Düşmanın hayalleri gömüldü kara suya
Hangi millet galip gelir böyle şanlı orduya
Anlasın bütün cihan Çanakkale geçilmez
Şühedanın kanına asla değer biçilmez.
COŞKUN ARSLAN
