0
ÖYLE ANLAR VARDIRKİ DUA TEK UMUTTUR.
O gün nerden bilebilirdim başıma böyle bir şeyin geleceğini.İşlerimi bitirip akşamki firma toplantısına gidecektim, çocukların karnını doyurup evden çıktım. Eşime hayret ediyordum her zaman izin vermezdi akşam, akşam yalnız çıkmama ama o akşam bir şey demedi. Hatta ben götüreyim dedi istemedim ben gider gelirim sen çocukların yanında kal yalnız kalmasınlar dedim. Gelirken nasıl geleceksin almaya geleyim bari dedi ona da kıyamadım yorgundu yok ben komşuyla gelirim, aynı sokakta oturan komşu var oda gelecek dedim.
Her şey güzel di toplantı güzel geçti çay faslına geçildi saatte 21.30 gibi filan bende bir telaş arkadaş oturuyor hala geç kalmak gibi bir sorunu yok benimse evde bir sürü tamamlamam gereken işlerim var yarın iş başı çocuklar okula gidecek onları yatırmam lazım. Bekleyemedim bir telaşla izin isteyip kalktım fazla geç olmadan hiç değilse halk otobüslerine yetişeyim diye biraz bekledim ama bizim semte giden araba geldi sokağın başına kadar geldim. İyi çok şükür diyorum içimden fazla geç olmadı .Bu arada evin bulunduğu sokağa biraz yürümem gerekiyor arada da boş bir arsa var bir tarafına bina yapıldı bir tarafı bahçe eski bir ev var bazen gündüzleri dar bir patika var oradan geçenleri görüyordum biraz daha kısaltıyor gibi sanki yolu sanki bir şey çekti beni oraya yolu biraz daha kısaltırım, düşüncesiyle oraya saptım daha biraz gittim gitmedim bir anda ne olduğunu anlayamadım sanki toprak kaydı ayağımın altına dan bir boşluktan aşağı süzüldüğümü hissettim bir anda kapkaranlık bir kuyumudur nedir burası böyle bir yerde buldum kendimi Allah’tan ayak üstü düşmüşüm öyle dimdik duruyorum ayağımla yeri yokladım neresi olduğunu keşfetmeye çalışıyorum ayağımın altı yumuşak bir zemin ama batmıyor aklım yeni başıma geliyor pis bir koku bu nedir anlamaya çalışıyorum etrafımı keşfetmeye çalışıyorum epeyce derin bir yer burası göz güzü görmüyor genişliği keşfedemiyorum kımıldamaya korkuyorum elimi uzatsam tutunacak bir şey bulabilir miyim ayy ayağımın yanından bir şey geçti ayağımı tırmalayarak faremiydi acaba korkudan bağırmak istiyorum sesim çıkmıyor. Bağırsam sesimi duyan olur mu bu saatte kim olacak sokakta saat 22.30 filandır çok geç değil aslında ama buradan geçen olmaz Allah’ım nasıl kurtulacağım ben buradan, ayakta durmaktan ayaklarım karıncalanmaya başladı belim ağrıyor ya bu koku çok pis içim dışıma çıkıyor sanki mezarda gibiyim mezar böyle bir yer mi acaba diye düşünüyorum. Hiç değilse kokusu olmaz diye düşünüyorum.bir anda sessizliğin içerisinden telefonun şarjı biterken gelen mesaj sesi sanki yankı yapıyor bana telefonu hatırlatıyor telefonla eşimi arasam gelir kurtarır beni kurtulma ümidi beynimde şimşek çaktı bir an ama çabuk söndü konturumun olmadığını hatırladım ihmalliğe bak bugün alacaktım yarın alırım diye bıraktım.. Atalarımız doğru demiş bugünün işini yarına bırakma diye bak nasıl ihtiyacım oldu iki kontur’e telefonun ışığı ile etrafa bakmak geldi aklıma ama oda olmaz şarjı bitmek üzere boşa harcamamam lazım dışardan arayan olur belki yerimi bildiririm.Ah akılsız kafa telefonun şarjını doldursana Allah’ım ne olur birisi arasın beklemekten başka çarem kalmadı.
Belim çok ağrıyor karnımda sancılanmaya başladı bebeklerimi bu bok kuyusunda dünyaya getirmek istemiyorum.Üstelik daha erken iki ay var onları kaybetmek istemiyorum.Çaresizlik içerisinde beklemek ne kadar korkunç yarabbi zaman geçmek bilmiyor zamanın hızına yetişemezken şimdi bir an önce bitsin istiyorum.Kulağım seste en küçük kıpırtı hışırtılar bile sanki yankılanarak büyüyor şimdi gözleri görmeyenleri daha iyi anlıyorum.Bütün kötü düşünceler beynime doluşmaya başladı yılanda varsa burada şimdi bir hışırtı var bağırmak istiyorum ama yapamıyorum.Çalan telefon sesi tek umudum. Can havliyle sıkıca sarıldığım çantanın neresinde bu telefon normal zamanda atardım öylesine çantanın içerisine şimdi nasıl bulacağım ellerim bir birine dolaştı arıyorum düşürmemem lazım düşürürsem alamam.Hah tamam buldum tam açıyorum kim olduğunu bile beklemeden alo yardım edin kuyudayım çıkamıyorum, tamamlayamadan şarjın bitiş sesi biiiibb.
Yine başa döndüm beklemekten başka çarem yok sancılarımda artmaya başladı arayan kimdi merak ediyorum büyük bir ihtimal eşimdi anlamışmıdır, düştüğümü ama hangi kuyu nerden bilecek Dua etmekten başka çarem yok Allah’ım kurtar beni buradan yardım et .
Arayan eşiydi bir an şaşkınlık yaşadıktan sonra ne yapacağına karar vermeye çalışıyor.Ne yapmalı nereye haber vermeli İlk aklına gelen 112 acil yardımı aramak yardım istemek biz hasta varsa geliriz yeri tespit edemeyiz polise haber vermeliyiz diyorlar ve koordineli bir şekilde poliste aranıyor polis telefondan aranan mevki tespit edilip yardıma geliniyor bahçe projektörlerle aranıyor ve kuyuya ulaşılıyor.Ayşe kendini kaybetmiş bir şekilde kuyudan çıkartılıyor ve derhal hastaneye kaldırılıyor.ilk yardımı yapılıyor ve doğum olayı da gerçekleşiyor. İkizler yedi aylık olarak dünyaya geliyor.doktorlar yaşamalarının mucize olduğunu söylüyorlar.Bir kaç gün içinde Ayşe’de toparlanıyor bebeklerini kucağına alabiliyor ve Allah’a sonsuz kere şükrediyor.
Gizem.
Yıllar sonra tekrar deneme yapıyorum ve güzel yorumlarınızı bekliyorum yazım kuralllarına pek dikkat etmedim. Birazda aceleye geldi.Öyküde adı geçen kişilerin gerçekte hiç bir ilgisi yoktur tamamen hayal ürünü.
asaletini sevdiğim
