bu konuya 2 yanıt verildi

[BucuK]

bir düş-tük kırıldık

bakma bana öyle,
sessizde durma,
özlemiyorum artık seni!
bir şeyler söyle,
akıllara zarar suskun cümlelerinle boğma beni.
dudak altında biriktirdiğin sözleri çıkar,
sevmediğini haykır yüzüme,
yokluğuna dayanırım elbet,
yeter ki çık yüreğimin kafesinden,
çıkar intiharları düşüncelerimden.
damlalarım yoruldu akmaktan,
bir düş-tük kırıldık anla işte.

gülerken ağlamak nasıl?
veya ağlarken delirmek,
benimkisi de böyle bir şey işte.
hissetmiştim gideceğini,
ayrılık kokuyordu nefesin,
gözlerin emanet bakıyordu,
hiçbir gidiş acısız değildir,
giderken yaşanmış acıları bana bırak,
yoksa bunun adı gitmek olmaz.
şarkımızın sözlerini al melodisi bende kalsın,
dilimde gözlerinin nakaratı olur elbet,
sana git diyişim 'şakacıktandı'.. istemeden kırmak gibi bir şey,
ama yinede sen git.
yeni yeni toparlamaya başladım kendimi,
biraz gülerim, ardından ağlarım,
bakma bana öyle,
sessizde durma,
böyle biriyim işte,
evet özlemiyorum seni,
alışırım yokluğuna da,
yalnızlıktan da korkmam,
yeter ki çık yüreğimden ve çıkar intiharları düşüncelerimden.


geceleri kanatıyor bakışlarım

fırtınalar koparacam, haykırış var içimde.
geceleri kanatıyor bakışlarım.
zaman yok olma vaktidir yerli veya yersiz,
lime, lime edilmiş bir bedenin kanayan yaralarından geldim az önce,
incinmiş bir öykünün satır başlarından geldim,
hikayelerimiz yarım kaldı, ben yarım kaldım sen yarım.
nefesimi bıraktım az önce kanayan bir aşkın yarım kalmış hikayesinde,
ah bi bilsen şimdi yağmurlar ne kadar yaralı,
öfkemle susturdum sensizliğin geçtiği tüm sesleri; tesellisiz bir gecenin intihar provalarında.


ağlamıyorum

dünümü yargıladım bugünümde,
şimdi, zavallı yarınlarımda sallanıyorum.
yarınlarım desen kaçışların öyküsünde,
sevmelerime kaza süsü vererek yaşıyorum…
küstahlığım diz boyu,
iç seslerimden uzak bir ben,
ve, yokluğundan uzak bir sürü psikopatça düşünce...
hiçbir intihar kabul edemez geçmişimi,
geleceğim yeni intiharları doğurmaya gebe...
gerçekleri göremeyecek kadar yalandım ben,
şimdi küçüldüm, küçük yalanlarla yoğruluyorum…
gözlerimden karadeniz geçti, hayat tümüyle alabora,
çırpınışlarım, karaya vuran bir balık gibi,
varlığım armağan olsun tüm gecelerine!

elimde kirli bir kadeh, şerefin mi bu senin?
hadi geç otur karşıma, dudaklarım bekliyor ağıt yakmak için.
kefenlenmiş sözler taşıyorum, yürek cebimde,
vücudumu delik deşik eden gözyaşlarımın izini sürmek delilik mi dersin?
şimdi varlığın ne kadarsa yokluğunda en az onun kadar anlamlı!
söyle bana hangi rüyanın vesikasını taşıyor yüzüm?
ve, son kullanım tarihi geçmiş, kaç aşkı taşıyorum üzerimde?
yağmuru giyerek, hayatın akışı olmak istiyorum,
gülücüklerimden, küçük çocuklarımın doğmasından sıkıldım!
bulutlar soru işareti gibiler, beynimde savaşıp duruyorlar…
ağlamıyorum, yıldızlar gözüme kaydı sadece(!)
kaç adımda tamamladın ki beni, yokluğunda ölümler beğeneyim?
geçmişimizden alıntılar yaparak yüklemeye kalkışma kendini!
gözyaşlarım asılı kaldı, göz kapaklarımın mülteci kampında,
esareti kendimde yaşıyorum, şimdi varlığını tekrar giyerek çık karşıma.
puslu bir gecenin sabahında, haklı şiirlerime meze ol ki
ikindi vakti, kefensiz satırlara gömebileyim seni.


dokunma ağlama nöbetlerim tutar

kanadıma dokunma kırılır,
sevmeleri düne gömdüm yaklaşma,
sana ait tüm sözcükleri yitirdim intihar düşlerimde,
olabildiğince tedirginim bu akşam,
ellerini tutamayacak kadar bitkinim,
dokunma ağlama nöbetlerim tutar,
kan damlar gözlerimden,
duramam yüreğim kan toplar;
senden kalan izler acıtır.



hoşuma gitti ekledim

[DKNH]

güzeldir ismetin şiirleri
bende vardı bi tane bulamadım

[BucuK]

etrafımdaki manzaralar uykusuz

sen gittin içimde sende kalan kırıntılar,
bir sabah namazı eşliğinde içimde hiç büyümemiş bir çocuk yanlızlığı,
gözlerim suskun, yüreğimde ayazlar, martılar firarda, bu bir veda.
sen gittin karanlığa gömüldüm, yalnızlığa sürüldüm, yüreğimde çatlaklar, yüzümde cam kırıklıkları.

söylenmemiş sözleri iki dudak arasında sıkıştırıp kuruttum,
ve yazdım sensiz gecen her saniyenin küf tutmuş duvarlarına sana dair pas tutmaya mahkum acı dolu sözleri,
yarınlarımı avuç içinde parçaladım göz kenarında beklettiğim seni gözyaşlarıma teslim ettim.
küçük bir çocuğun korkulu bakışları arasında yitirdim sabrımı,
hayallerim tepe taklak, nedenler yanı başımda sözlerim ağır, yüreğimde acı
cevabı olmayan sorular biriktirdim sessizliğin koynunda,
yarını olmayan tozlu yollara saptım.
bir kelebeğin yaşamı kadar yaşam biçtim kendime,
yüreğimi idam sehpası bilip nefesimi iki gözünün hayalleri arasında sallandırdım,
sen gittin yaşam ve sen arasındaki çizgiyi sırat bildim,
yüreğimde devrimler yarattım, hayallerimin sınırlarını aştım.
zamansız uyandım senli düşlerden,
rüyalarım karmakarışık,
bir şehir yaratmıştım düşümde içinde ağlayan çocuklar,
yağmurlar yağıyordu iç tenim ıslaktı benim.
etrafımdaki manzaralar uykusuz, çocuk gülüşlerimde saklı her şey,
isyanları çoğalttım gözlerimin tetiğinde bir bir döktüm mermi çekirdeklerini ayak uçlarıma,
şimdi kelimelerim kör; cümlelerim topal kaldı.
sen gittin sen geçen tüm yollar işgalde,
hüzün işlemeli ağıtlar krosu eşliğinde bitirdim yokluğunun pas tutmuş umutsuz çığlıklarını.
öksüz kalmış benliğimin zamanlarında kaybettim berraklığımı,
kendi masalımı yazıyorum ölüm biçtiğim sonlarıma doğru bir varmışlarda bir yokmuşlar da diye başlayan,
meşgul bir ton, kırık bir hece bıraktım ardımda,
dönülmez tövbelere gömdüm kendimi.
anonim türkülerin boşluğuna bırakıyorum parçalarımı,
sen gittin ötenazi nöbetlerinde söndürdüm sensiz doğacak güneşi gözbebeklerimde.