0
Bilmem sizlerde nasıl, ama bana, başıma nahoş bir iş gelmeden önce, çoğu zaman göz ardı ettiğim sessiz bir uyarı mesajı gelir. Bu mesaj muğlaktır çoğu zaman. Ama bazen de çok açık ve net olur. Böyle bir tanesini bundan iki ay kadar önce, ikincisini on gün önce aldım ve yaşadım.
İlkinde, memleketimden Ankaraya doğru kara yolundaydım. Almanyada kışları, Türkiyede yazları geçiren ebeveynimi köyümüze bırakıp, üç gün sonra geri dönüyordum. Kasabamızın sınır köylerinden birine iyice yaklaşmış olduğum halde, arabamda yalnız seyahat ediyordum. Bir an, asfaltın hemen kenarında, yüz metre kadar ilerde yaşlı, beli eğilmiş bir bayan ve onun az ötesinde bir bay farkettim. Ola ki yardım isterler diye, süratimi azaltıp, onlara bakarak yaklaştım. El falan kaldırmadılar. Geçtim. Ancak, dikiz aynasından bakıyordum. Bir an, yaşlı bayanın, tuh, kahretsin, bu da durmadı, anlamına gelecek el hareketini farkettim. O saniyeden itibaren de, durup, geri dönerek ona yaklaşmak ve benden bir isteği varmı diye sormayı düşünmeğe başladım. Ama durmuyor, ilerliyordum halen. Sonra birden o ses: Hüsrev, eğer geri dönüp, onlara senden bir istekleri olup, olmadığını sormaz isen, bil ki başına muhakkak bir iş gelecek, demez mi.
Derhal karar verdim ve müsait olan yolda bir manevrada geri dönüp, gelerek yaşlı bayanın yanında durdum. Otomobilin camını açı
-Hayrola ana, bir isteğiniz mi vardı?
- Hay oğul, bitmiş, tükenmiştim artık. Seni Allah gönderdi.
Derken hemen kapıyı açmış ve otomobilin arka koltuğuna zor bela binmeğe başlamıştı. Bu sırada yaşlıca bay da geldi ve selam verip, yanımdaki boş koltuğa oturdu. Derken hareket ederek, 7-sekiz yüz metre ilerde bulunan köye, evlerinin önüne kadar getirip, onları indirdim. Adama nereli olduğumu ve bu köyde de akrabalarım olduğunu söylemiştim. İsmimi ve tanıtıcı başka bir şey söylemediğim halde, adam bundan 25 yıl öncesinde yaşanmış, kendisinin görgü şahidi olduğu bir olay naklediyordu. Olay, sağ sol meseleleri yüzünden çıkan kavgalara ilişkin, inanılmaz bir vakaydı. Nitekim onları indirip, bir çay içme, tekliflerini de nazikçe geri çevirdikten sonra yola devam etmek istediğim söyledim. Bu arada, içinde ukde bırakmamak adına, adama hitaben:
-Dayı, ben onaltı yıl Almanyada ceza evinde yatmıştım. Haydi eyvallah!
Adama , yaşlı ve o sırada misafiri olan ablasına;
-Az önce anlattığım genç işte bu idi abla! Derken, ben gaza basıp, yanlarından ayrılmıştım. Onlar arkamdan dua ediyorlardı.
Derken önce Şebinkarahisarda, şehiri süratli terkettiğim için yemem gereken 92 milyonluk trafik cezasından kurtuldum, sonra, 140 km/s süratle giderken, arka lastiğimin patlaması ile, bir an sola meyledip, ani direksiyon hareketimle sağa yönelen arabamı, büyük bir gürültü ile, geliş istikametimde ve yolun sağında kazasız, belasız durdurabildim. Normalde, yüzde yüz uçmam gerekiyordu. Ama uçmadım. Aklıma hemen o uyarı gelmiş ve iç güdülerimi bundan sonra çok daha dikkatle dinlemeğe söz verdim. Sonra, patlayan, parçalanan lastiği stepne ile değiştirip, yola devam ettim.
İkinci olay Antalyada oldu. Bir semte gidecektim, ama bir türlü gidesim gelmiyordu. Sonra, zoraki o yöne gittim ve istediğim noktaya dönmek üzere iken, arkamdan vuran bir arabanın gürültü ve sarsıntısıyla karşılaştım. Arabadan inip, bana vuran kimdi, ne oldu, nasıl oldu, diye baktığımda. Bunun bir bayan şoför olduğunu ve az sonra mahcubiyetten baygınlıklar geçirmeğe başladığını farkettim.
Bana arkadan vuran VW Bora, arabamı resmen yamultmuştu. Şimdi ve altı gündür serviste onun yeniden yapılmasını bekliyorum.
