bu konuya 69 yanıt verildi

[kılıç]

Güzel olmuş...

[L1Square]

İşte bu yüzden dönene kapılarınızı birdaha asla açmayın

Herkes bir şansı daha hakeder bence..

[kılıç]

Evet bencede ama eskisi gibi olurmu?Belkide daha iyi bile olur...

[elma]

Bir şans verdikten sonra , Allahın hakkı üçtür moduna girilmediği sürece sorun yok bence

[Can Ka No Rey]

Herkes bizim gibi kazma değil tabii ... Millet çekip gidecek pozisyona geliyor , biz hala daha patinaj çekiyoruz .

[shy]

En güzeli.

Ne demiş atalarımız taş yerinde ağırdır.

[Eylül]

Giden dönüyorsa, sevdiğinden değil kaybettiğindendir
Ve aradığını bulamadığından

[Rose&Rain]

Giden dönmesin o zaman

[L1Square]

Giden her zaman daha çok sevilir..Hatta belki giden çok sevdiğinden veya sevildiğinden gitmiştir..Bunu neden hep sevmiyorsa gitmiştir olarak algılıyorsunuzki..İnsani gitmeye mecbur edecek olaylar,yaşanmışlıklar ya da yaşanamamışlıklar olamaz mı?

[Eylül]

Kabul edilir bir açıklaması varsa gidişi kabul edilir döneceği beklenir.Yoksa bir açıklaması ben sıkıldım der gibi çekip gittiyse döndüğünde bulamaz bıraktığı gibi.

Not: Zannedersem genel yazıyoruz birisi üstüne değil değilmi yoksa yannışmı anladım ben.

[L1Square]

Genel genel..Ama her yönlü düşünerek

Bu belkide hiç kavuşma gerçekleşmeden oluşan bir gidiştir. Kavuşma olmayacağı içinde duygularından çekip gidiyordur..Birini terketme anlamında olmayabilir di mi

[Eylül]

Gittiysen bıraktıysan beni kendimle başbaşa
Sevgimizin gücü tükenmiştir
İçimdeki ateş sönmeye yüz tutmuştur.
belki o ateşi tutuşturacak yeni birisi çıkacak
O zaman dönüşünde seni hatırlamayacağım
Zaman unutmayada en iyi ilaçtır.
Sen arayış içinde dolaşırken yada,
duygularını ölçüp biçmeye çalışırken.
İş işten geçmiş olacak.

[deryadeniz]

Bazen gitmek gerekir.acıtacaktır mutlaka ama şartlar bunu gerektirir.Sonu mu
"sevmek gidebilmektir tüm sırlarınla beraber"

[L1Square]

Ağzını öpeyim deryadeniz ..

[L1Square]

“Karanlığıma gömerken seni sessiz çığlıklarım vardı içimde...Korkularım , yine bana kalan yalnızlığım vardı. Zormuş ; bu kadar yakın olupta uzak durmak , bu kadar uzak olupta seninle dolmak...

Yazmanın en iyi şey olduğunu söylerdin hep bana inan ki o bile durduramıyor içimde sana doğru akan seli...İki düşünüp bir yazıyorum her zamanki gibi öyle alışmışım ki kendimi sınırlandırmaya.. Gidiyorsun artık çok uzaklara , varlığını ilk defa bu kadar derinlerde hissedip , kendimi sana açmışken gidiyorsun işte... İçimdeki yerini zor fark etti benliğim , yokluğunla daha da yorulacak , belki de darmadağın olacak... Gözlerimdir konuşan sadece.. İsyanlarımı , korkularımı , daralan zamanımı , yalnızlığımı anlattı herkese hiç kimsenin onları hiç kimsenin anlayamayacağını bildiği halde , belki de buydu onu rahatlatan... İnan ki içimdeki dünyam , içinde bulunduğum dünyadan daha büyük... En büyük farkları ; içimdeki... Benim dünyamda herkes olması gereken yerde , hakkettiği gibi...

Gidişini düşünmek bile korkutuyor beni... Tarifi olmayan duygularımla sana uyanıyorum her sabah, varlığınla çoğalıp yokluğunla eksiliyorum...”



Mine BAHADIR

[kılıç]

Çok zor bu işler çok...

[L1Square]

Duygusal kadınları sevmedim..
Duygusal hikayeleri de.
Romantik erkekleri de sevmedim.
Çiçekleri ve mum ışıklarını da.
Sorunu olmayanı değil, çözümü olmayanı sevmedim..
Hayat hikayelerini de sevmedim. Yani geçmişi...
Dinlemeyi de sevmedim, anlatmayı da...
Acıları da sevmedim, yaraları da.
Soruları sevmedim, yargıları sevmedim, sınırları, kuralları, gereklilikleri ve gelenekleri de.

Kadın olmayı sevdim!
Kadınlığımın sınırlarını çizmeyi tek başıma.
Aşık olmayı, sarhoş olmayı, unutmayı, unutamamayı, bi daha aşık olmayı, bi daha unutmayı...
Saçmalamayı bazen!
Parçalarımı toplamayı tek tek...
Herkes de neyim varsa, ne kadarsa... almayı, alıp gitmeyi belki.
Tamamlanmayı böylece...
Yarımlardan bütünlemeyi kendimi!

Hataları sevdim ve pişmanlık duymamayı...
Bağlanmamayı sevdim... Adama, aşka, duyguya, acıya, eve, işe, paraya...
Bağımlı olmamayı sevdim.
Özgür olmayı...
Günleri, ayları, yılları sevmedim ve geceleri...
An’ları sevdim.
Arkamda olanı sevmedim.Yanımda olanı sevdim...
Hayal etmeyi sevdim imkansız olanı.
Kavgayı da sevdim.
Yanmayı sevdim... Sonra sönmeyi....

Kadın olmayı sevdim!
Siyah topuklu ayakkabıları, ipek kumaşları, baharat kokulu parfümleri, karanlığı...
Arsız olmayı sevdim ve asil olmayı da.
Ben olduğum kadar sadece...
“Sade” olmayı sevdim.

Olasılıkları göze almayı sevdim ama net olmayı!
Kıvrak zekayı.
Kıvrılabilmeyi.
Kaygan olmayı,
Kayabilmeyi..
Tutunabilmeyi sonra..
Kadın olmayı sevdim tüm tutarsızlığıyla...
Bu duruşu,
bu tarzı,
dokunuşu...
Hücreler arası ince geçişlerde ince hesaplar yapabilmeyi ama asla küçük değil.
Ve incelikleri...
Dokusunu sevdim aşkın, kokusunu...
Beynimin en kıvrak, tenimin en kuytu, algımın en derin yerini sevdim.
Anlayışımı sevdim... anlayabilişimi.
Kandırılamayışımı artık.
Ama kabullenişimi yalanı da!
Sessiz oluşumu bazen bu yüzden.

Sözün bittiği yerleri...
Başladığı yerleri...

Alıntı (demek lazım değil mi)

Bu mesaj gLamour tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 05.04.2008 - 14:57

[L1Square]

Sana geldim... ''Son’’a..
Sende yeryüzüdür gövde bulan, ey suların sonsuzluğu!
Bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına..
Fırtınalar yorgunu yüreğim, sana..
Bütün sabahlarım sesinde ağarsın!
Keder tırmansın yüzümü bir daha sırmaşık gibi!
Öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma..
Biliyorum, yüreğin durgun sudur dindiğim
Korku kıyılarımı sildiğim..
Sana geldim..Sustum ve yumdum
iki damla ateş düşürdüğün gözlerimi..

Al.. Uslandır korsan bedenimi..
Gece kanat çırpsın parmaklarında
Birbirimizden kaçıracak yerimiz kalmasın!
Birleşsin yağmur suyunda ellerimiz
Bırak , öpüşlerim ağzını kapatsın uzun uzadıya
Susarak kalalım birbirimizde
Sabaha söyleyecek söz bırakmayalım..
Köpekler gibi havlayan acılamız sussun..!
Sevda çözmesin kendini bizden..
Sularca gülüşelim ,Yüreğin alıkoysun gitmelerimi
‘’Son’’a geldim... Sana....

Alıntı

[L1Square]

Bildikler, bilinmez olur bilinenler içinde..Kaybolmak tek ümitse..Kaybolmaya gönüllü çıkılan yollarda, kaybolması dilenen kimdir bilinmez..Sevdalı bir yüreği, karanlık bir sokak arasında hapsedip bilinmeyen yollardan geri dönmek midir bu kayboluş, yoksa kendini bilinmezlere götürmek midir?

Neden kaybolmak ister ki insan? Bildiklerinden, bilinenlerinden kaçmak mıdır huzura giden yol..Söyler misin ?Neden bildiklerini bilmekten korkar insan?

[umit kartal]

Bazen gitmek gerekir.acıtacaktır mutlaka ama şartlar bunu gerektirir.Sonu mu
"sevmek gidebilmektir tüm sırlarınla beraber"

ben tam bundan yaptım işte seneler önce tek gercekten sevdigim kızın hayatından çıkarken ... bazen gercekten şartlar seni o kadar zorluyorki gitmekten başka secenek bulamıyosun istemsende ... buna terk etme denmez , asil bir vazgeçiştir bu ...