bu konuya 4 yanıt verildi

[AtamÇepni]

Kararttınız aydınlık ülkemin güzel yüzlü insanlarının yüzlerini

Çekin karanlık ellerinizi üzerimizden

Bırakın artık bir yürekmişçesine atmayı o ellerle kalleşler ordusu

Bu memleket hepimizin.



Satıp da ne geçecek elinize?

Kopartacağınız birkaç dilim belki

Oysa bu memleket hepimizin

Pay pay edin de hep beraber kalkındıralım

Pay pay edip peşkeş çekmek niye?

Yedirdikleriniz, içirdikleriniz tüketemedi memleketi

Bir de satmak niye?

Sat da…

Kime?

Hangi ağzı suyu akan memlekete?

Dilim dilim satıyorsunuz, değişiyor coğrafyalar

Satın, sömürün, yağmalayın

Doymaz insanoğlunun o aç gözü

Küçük hesaplar uğruna görmez olur önündeki koca izi



O izi Ata’m bıraktı

Yorumlaya yorumlaya anladığın bu kadar mı?

“İzindeyiz”i tatil diye anladın sen

Peşinden akıp gitmek değil yani

Koca bir hamle yapılacaktı, dar aklın almadı gitti

[AtamÇepni]

Ata’m biliyorum çok yalnız öldün

Kalkamadı altından bu memleket verdiğin ödevlerin

Çünkü tüm öğrencilerin ezberci

Memleketin kuru bir bilgi bombardımanıyla yetindi

Ne seni, ne memleketi dert edindi

Boş ver Ata’m rahat uyu yerinde

Seni anlamadık, anlayanları da kimse dinlemedi

Bundan sonra anlamayanları da affet gitsin

Hep beraber batıyoruz çünkü

Bir ümit var; çökersek iyice dibe, çarpıp da ayaklarımızı kuvvetle

Kim bilir çıkarız belki yüzeye

Yoksa boğulup gidiyoruz işte

Her şer iyice çöktü böğrümüze.

[AtamÇepni]

İsterdim elbet, ümitlice sözler etmeyi

Görevi olmalı öğretmenin sağlam öğrenciler yetiştirmek

Ben öğrencilerime ulaşırım, ama ya ebeveyni

Onları kim bilir hangi zihniyetler yetiştirdi?

Aldatıla, kandırıla karıştırıyor savunduğu kimin ülküsü

Bu memleket cahil-cühela döngüsü

OKU diyen her emri unutur

Gider yine ezbercilik peşine

Kolaydır inanmak, zor olan düşünmek

Her türlü pisliği atar zaten düşünenin üstüne

İstemez, sevmez düşünen, söyleyen adamı

Der “düşün düşün b.ktur işin”

Bu memlekette düşünen adamın adresi ya akıl hastanesidir

Daha iyisi hapishane, artık tercih meselesi…

[AtamÇepni]

Türk, Kürt, Rum, Ermeni, Yahudi daha bilmem nesi

Hep beraber kalkındırdık memleketi

Unutur yurdum insanı

Hapı var sanki elin zehrinin

Unutturmayı biliyor

Yazıyor yeniden tarihleri

Ezber et yurdum insanı bakalım

Dost kim, esas düşmanın kim senin?

[AtamÇepni]

Bir de derler bu memleket hepimizin

Yanılma, memleket kimin eline teslim ediyorsan onların olacak

Artık tercih "senin"



Oysa bu memleket “emanetin”

Aldın emaneti, yedin yuttun be birader

Ne memleketmiş ki hala tüketemedin.

Dağını sömürdün, taşını, toprağını, denizini

Yetmedi

Zavallı köylüsünü, işçisini, emekçisini

Sömür de, bu ne iştahtır?

Sömür de bir doymadı gözün

Hep daha da gözü açlarla doluyor memleket

Demiyor ben memlekete ne vereyim?

Versin hep, tıka basa yiyeyim



Yorulduk Ata’m aç gözleri beslemekten

Sen nasıl ettiydin, diktatörlük etmeden

Kimsenin ensesine binmeden…

Zayıf kaldık tarih dersinden

Coğrafyayı sorma hiç

Sanat desen istemiyorlar, zorlaştırıyor uyutup gütmeyi

Malum koyun gerek güdülecek

Düşüneni kim ne etsin?

Unutalım gitsin ama…

En iyi ezberimiz sensin

Şikayetsiz tek ezberimiz sensin.

Birkaç cümle ezberledik

Bildik odur anlattığın

Senin anlattıklarını da masal ettiler

Unutturmak dertleri

Aklımızda ve gözümüzdeki birkaç damla yaştasın

Akıp gidiyorsun

Ama yüreğimizin derinliğine

Kimileri unutsa da

Ben unutmayacağım, unutturmayacağım seni

Bu bir ümit değil

Uçsuz bucaksızlıktaki o yıldız zerresi var ya

Ufacık

O kadarcık

Süpürülüp gidiyoruz belki

Bir yandan da ümitlenmek istiyor ya insan

İşte o ümit içimizdeki



Sen bizden gene de hayır bekleme Ata’m

Ümitlendirmeyelim seni

Hayal kırıklığı olmasın

Dağlamayalım yüreğini

Yine de unutma, gözlerini çekme üzerimizden

Dolaşsın bulutlarla üzerimizde

Malum bulutlarda arar herkes senin gözlerini

Dağlarda da yüzünü sahi...