0
Sevgi, butun insanligi ve evreni sevmektir. Insani cevreleyen her seyin tek anlamidir. Kim olursan ol, mutlak hâkim sevgidir. Sevgi yaradilisin sirridir.
Sozlukte sevgi; insani bir seye veya bir kimseye karsi yakin ilgi ve baglilik gostermeye yonelten duygu olarak gecer. Sevgi denildiginde genellikle akla ilk once, iki karsi cins arasindaki duygusal cekim gelmekteyse de, aslinda sevgi, yoneldigi hedefe ve bicimlerine bagli olarak buyuk cesitlilik gosterir.
Sevgi, tum insanligin uzun bir tekamul yolculugu ile ulasacagi ozdur. Ciktigi varliga yeniden kavusmasidir. Icindeki gizli Tanrisalliga ulasmasidir. Hayat ve olumsuzluktur.
Sevgiyi benligine ve cevresine yaymak oz varligi ile bulusmaktir. Ilahilikle birlesmedir. En ustun suur haline gecmektir. Zamaninda soylemek, paylasmaktir.
Mevlana’nin dedigi gibi :
Beri gel beri; daha da beri. Ama lutfen sevgiyle gel; sevgiyle. Mademki, sen bensin, ben de senim. Niye, su senlik benlik bagi? Ne ben benim, ne sen sensin, ne sen bensin. Hem ben benim, hem sen sensin, hem sen bensin. Ben seninle o hale geldim ki, sen ben misin, ben sen miyim diye sasiriyorum.
Yunus Emre’nin en onemli yonu; bilincli bir humanist olusudur.
Yunus Emre’den sevgi uzerine bir ornek:
Ben gelmedim davi icin,
Benim isim sevi icin,
Dostun evi gonullerdir,
Gonuller yapmaya geldim.
Sevginin boyutlari, gonul gibi sinir tanimazdir, evreni sarar sarmalar.
Sevgi, koru korune olmayip bilincli oldugundan, sinirsizdir ve cok daha yuce boyutlara ulasir. Sevgi, duyup dusunerek ve anlayarak yasanan bir sevgi olup hicbir karsilik beklemez.
Sevgi, evrenin ana maddesi, en temel ogesidir. Sevgi, DNA sarmalinda oldugu gibi Birlik’dir. Sevgi ozgurluktur. Sevgi evrenseldir.
Ask ikidir, Sevgi bir .alıntı
