bu konuya 31 yanıt verildi

[Rabbit]

İşte öylesine yaşanan zamanları isteyerek değil mecburiyetten tüketiyorum. Bu zoraki döngüde ‘’buda mı geldi başıma ‘’ hayretini yaşıyorum. Kendimi unutuyorum.. kimi anlarım kayıp …

Çok mu değerli kayıplar bunlar sorusuna cevabım şu oluyor. Değil ancak her kayıp yüreğimi zorluyor. Aranıyor bir müddet. Sonra bir çocuk yenikliğini sindirip matemini gizliyor. Geçmiş sürüklenmeyecekse anılarla geleceğe daha dayanılmaz oluyor bunun kahrı. Ancak alışmalı bütün bunlara. Kim bilir beklide talihin ufuktan başlattığı deneme savaşlarının ilk etabıdır ve daha nice mücadeleler vardır. Yenile yenile yenmeyi öğrenmeli, onca öğrenilecek şeyin arasına sıkıştır bunu da.

Kaybettiklerimi kazanacaklarımla telafi vaktiydi bu sabah. Aksi gibi günü ilk ışıklarını kara bulutlar esir almış, hasret kalınan yağmur taneleri şehre serpiştiriliyordu. Yalancı bir vuslattı bu ancak. Onca ıslanmak isteyenden esirgiyordu kendini damlalar. Varsın geç kalınsındı rahmet yağarken gideceğim yerlere…

Dakikaların şimdilik kayıptan sayılacak kıymeti yoktu. Çünkü sınırları belirlenmiş bir ömrüm yoktu. Dedim ya şimdilik. İstediğim yerde harcar bunun bonkörlüğünü yaşardım gönlümce.

Her şey bitecekti nasıl olsa. Bu ne kadar acıtsa da canımı çoğu zaman tesellim olurdu. Bu düşünceye yoğunlaşır her acıyı daha az hissettirirdim yüreğime. Yine öyle yapmalıyım. Buradaki zamanım geçti gitti bitti.

Kayıpların şehrinde kaybetmemek için gidiyorum. Otobüsün kalkmasına az kaldı. Henüz kimseler yok. Ben varım, kimseler yok. Vedalara alışık bünye irkiliyor. Hala durmamış seyrek yağış. Titriyor gözlerimde bir damla yaş. Akıp gitmeyecek onu kaybetmeyeceğim. O benimle gelecek.

Ve ayrılık vakti. Gidiyoruz bir değil bir çok damla yüzümden akıyor. Ağlıyorum deliler gibi.
Her şeyimi bırakmışım gibi. Giden ben değilim sanki..

Biliyorum buda bitecek. Otobüs camından bakıyorum. Yağmur hakkını vererek yağıyor. Aynen benim hakkını vererek ağladığım gibi. Şehir geçmiş kaybedilenler otobüs başarıyor bunlardan uzaklaşmayı. Ama ben yapamıyorum. Yüreğim ev sahipliğinde kusur göstermiyor.

Buda kabulüm. Ben gidiyorum. Belki yeni yenilgilere kayıplara gidiyorum. Ama gidiyorum .

Gitmeseydin gitmezdim biliyorum …

Yolum acık olsun bir tek bunu istiyorum…

[Rabbit]

Alnımı dayadım bir hancere bekliyorum. Alınyazım o hançer benim. Alınyazımı bekliyorum.
Koparıp atıyorum onu içimden. Silmiyorum silemiyorum anılarını...Sevipte bilmezlikten gelmiyorum. Caresiliğimi soylu bir kurban gibi yaşıyorum ben. Adım geldiğim yer umrumda değil. Kendi mahşerimi yaşıyorum.
Çoktan döndüm okyanuslardan karaya.Daracık evlere, daracık hayatlara, ışıksız odalara, kırgın ve gücenik annelere....
Eskiden yeterdim kendime... Tek meselem acılar, sıkıntılar, güçlükler karşısında direnmek ayakta kalmaktı...İster iyi ister kötü başıma ne gelse gelsin ne sevincimi nede üzüntümü belli ederdim... Hiç üzülmüyormuş yada hiç sevinmiyormuş gibi yapardım...Çünkü eger duygularımı belli edersem özgürlüğümü yitireceğimden korkardım....KIskanırdım adımı herkesten... Koşulsuz güvenirdim kendime...Bildiklerimi kimse unutturamazdı bana, bu yüzden aşktan çok özgürlüğüme tapardım....
Hiç bir şey olmuyordu burada sadece oluyormuş gibi yapılıyordu. Çünkü yaşanmıyordu burada, gözler rehin alınmış ufuklarda boşuna geziniyor, sanki yaşanmış gibi yapılıyordu...Burada insanlar birbirlerini bagışlarken yok ediyorlardı..
İşte ben de döndüm gittiğim ve gideceğim her yerden. Bir hancerin ardında duran tebessüme dayadım başımı. Hayatta ilk kez bu kadar yakın bana alınyazım ve ilk kez bu kadar uzak. Hancerin bir yüzünde doğrularım, hayatım , özgürlüğüm var; öbür tarafında hiç büyümemişliğim hiç yaşamamışlığım, hiç kapanmamış yaralarım duruyor..
Çıglıklarım dört bir yana savrulmuş her biri başka bir zamana çagırıyor beni.
içlerinden biriyse geri dön, tut ellerimi bırakma diyor...
Doğrularım, gururum , özgürlüğüm; asla dönme geriye sen uzaklarla,kavganla yolculuklarınla varsın, onca direndin onca savaş verdin alınyazın için, onca düşmanlar edindini dönersen kazandığın herşeyi kaybedersin diyor...
Büyümemişliğim, hiç yaşanmamaışlığım, hiç kapanmamış yaralarımsa; geri dönmelisin diyor tutmalısın onun ellerini ... Eger dönmezsen eger tutmazsan onun ellerini nereye gitsen arkandan gelir o çığlık... Ne yaşarsan eksik kalır .. İşte o zaman asla kendinle karşılaşamazsın ... Kime sarılsan orası sonsuz bir yanlızlık olur ...Sonsuz bir ıssızlık....
Peki herşeye rağmen yeniden başlanır mı? Tamiri mümkün mü onca yaşananların, onca kırgınlıgın onca ihanetin ?
Alıntı Cezmi Ersöz' den derleme bana ait

[Eylül]

Bana çok sevdiğim birisinin yazısını hatırlattı

[kılıç]

Evet iki tarafta isterse ,herşeye rağmen yine başlanır...Bencillikten kurtulmak kaydı ile,çok daha güzele bile başlanır...

[Edys]

Hiç üzülmüyormuş yada hiç sevinmiyormuş gibi yapardım...Çünkü eger duygularımı belli edersem özgürlüğümü yitireceğimden korkardım....KIskanırdım adımı herkesten... Koşulsuz güvenirdim kendime...Bildiklerimi kimse unutturamazdı bana, bu yüzden aşktan çok özgürlüğüme tapardım....
Hiç bir şey olmuyordu burada sadece oluyormuş gibi yapılıyordu. Çünkü yaşanmıyordu burada, gözler rehin alınmış ufuklarda boşuna geziniyor, sanki yaşanmış gibi yapılıyordu...Burada insanlar birbirlerini bagışlarken yok ediyorlardı..
Çıglıklarım dört bir yana savrulmuş her biri başka bir zamana çagırıyor beni.
içlerinden biriyse geri dön, tut ellerimi bırakma diyor...
Doğrularım, gururum , özgürlüğüm; asla dönme geriye sen uzaklarla,kavganla yolculuklarınla varsın, onca direndin onca savaş verdin alınyazın için, onca düşmanlar edindini dönersen kazandığın herşeyi kaybedersin diyor...
Büyümemişliğim, hiç yaşanmamaışlığım, hiç kapanmamış yaralarımsa; geri dönmelisin diyor tutmalısın onun ellerini ... Peki herşeye rağmen yeniden başlanır mı?

[Rabbit]

Bir fesleğen kokusunda duyumsamak ve olduğu gibi kabullenmek, zamanı geldiğinde tüm zorluğuna rağmen bir gökkuşağı renginde seyredebilmek, bazen de bir annenin şefkatiyle sarılmak hayata. Her ayrılığı bir kavuşmaya döndürebilmek en zor anlarda.
Beyaz bir mendil semada ayrılıklara ortak olurken, eller acı acı sallanırken ve istasyonda son bakışlar dolaşırken merhabalara yelken açmak.
Bir balıkçı gibi umutlara doğru ağ atmak ve bir deniz yıldızının yorgunluğunda kıyıya vurduğunda kendini yeniden maviliklere teslim etmek hayatın ta kendisi belki.
Bir martı edasıyla acıların üstünden geçebilmektir hayatın özü belki de.
Belki de geçmişi ve geleceği masal tadında yaşayabilmektir aslolan.

Ne olursa olsun hayat gerçektir.

Ne uyandığında gördüğünü hayra yorabileceğin bir rüya, ne de çocukken bir uçurtma kadar renkli sandiğın hayallere benzer.
Bazı an gelir deli bir fırtına gibi tutar kolundan savurur, bazen kışın ortasında baharı yaşatır gönlüne.
Çıkmazlara girersin,
patikadan yürürsün,yokuşlar tırmanırsın. Birgün bakmışsın düz yola çıkmışsın.
Kocaman bir kutu gibidir hayat, içi süprizlerle dolu.
Tahmin etme, hep yanılırsın.
Gençlik bahar mevsimidir yaşadığın ömrün.
Hayat kovalar, sen kaçarsın.
Sonra sonbahar gelir çalar kapını. Eskiden başında esen kavak yellerinin rüzgarı üşütür içini,
kendine sarılırsın. Güz yaprakları gibi sararır düşlerin, düşlere kırılırsın.
Ardından kış gelir. Peşini yaşlı bir gölge izler. Güzdüzler siyah bir sise bürünüp gece olduğunda karanlıklar serpilir üzerine ağır ağır.
Yıldızlar parlasa da gözün yine karanlığın o serin o esmer koyuluğunda gezinir.
Saatin sesi gecenin sessizliğinde sana yalnızlığını haykırır, sen unutmak istedikçe. Müptelası olduğun bir gülüş, özlediğin bir çift göz sonsuzlukta gözlerinden geçer durur, kimbilir kaç kez? Herşeye rağmen kışı yaşarken bile her şafak yepyeni umutları getirmeli, uçup giden hayallerinden bomboş kalan avuçlarına.

Binlerce kez solsanda bir çiçek saflığında tekrar açabilmeli ve aynada kır saçlarınla kendine gülebilmelisin.

Ta ki;
hayat sana sırtını dönüp gidene dek!

[Eylül]

Binlerce kez solsanda bir çiçek saflığında tekrar açabilmeli ve aynada kır saçlarınla kendine gülebilmelisin.

Ta ki;
hayat sana sırtını dönüp gidene dek!

Tutum bu sözü yeniden yeniden başlamak yılmadan usanmadan yüzünden gülücüğü eksik etmeden.

[dora]

gitmeseydin;
sevdigini düsünür, mutluluga dair dans ederdim..
sen gitmeseydin
ben dünyalari feth eder, bütün cicekleri benim sanardim..
bulutlar benim günes benim ay benim olurdu
hersey olurdun
herseyimi alip gitmeseydin..

[asturias]

Evet..Ben de gitmeseydin gitmezdim diyenlerdenim..

Ama herşeyim olmadın hiçbir zaman.Bir sevgili olamaz herşeyim.Herşeyim dediğim ailem,işim,dostlarım,sorumluluklarım,müziğim ve bunların içinde bir de sevgili..Herşeyimden bir parça eksildi sadece.Tek söyleyebileceğim, senin de yolun açık olsun, benim de..

Hayat bana sırtını dönüp gitmediği sürece hayata devam!

[Rabbit]

Ölüm hiç gelmeyecek sandim
Askin sarhoslugunda
Bir nefes yasama yetmezmis meger
Anladim ayrilinca
Herseyin nedensiz geldigi anda
En anlamli sen gelirdin bana
En islak tas oldum sahilde

Ayrilinca

En güzel sesler, bakislarindan çikardi
Korkusuzlugumu özledim, ayrilinca

Parlak gözlerin dudaklarinla yoldas
Atar beni aska
En sönük yildiz oldum gecede
Ayrilinca

Ayrilinca

.....

[dora]

gitsen bile
o güzel gözlerin benden gitmez
gitmeseydin
görseydim
sen sevmezken
herseyde sen varken
kolay degil unutmak..

[GökceN]

[kılıç]

Güçlü,kral daha fazla ne olursan ol...Ağlamak insanlara has birşeydir...İnsan olamıyan ne olursa olsun hiçtir...

[dokuzharf]

Gönderenler utansın..

[Rabbit]

gitmek… gitmek terketmektir. hayır!!! gitmek aslında terkedilmektir. bırakılmaktır öylece, bomboş, kendi başına. kalan gelmemiştir seninle. kalmayı tercih etmiştir. o kaldığı için hep haklı, sen gittiğin için hep suçlusundur. ve fakat ne yazıktır ki, herkes onun niye kaldığından çok senin gittiğinle ilgilenir.

[Arjantin Cad.-ANKARA]

yazıların hepsi çok güzel sen mi yazıyorsun rabbit?

[Rabbit]

1. yazı gitmeseydin adlı olan bana ait

[Arjantin Cad.-ANKARA]

anladım, hepsi çok güzel yüreğini yansıtmışsın tebrikler...

[Rabbit]

ayakta durmam gerekiyor hayata karşı!
kahkahalarımı koruyarak!
oysa kılıcım yok!
gölgelerin gücü yok!
masallar bana yazılmamış.
benim hayatımda saat asla 12'yi vurmaz.
kurbağalar da beni sevmez zaten, neden prensim olsunlar?
uyumuyorum ki öpülüp uyandırılayım,
kırmızı başlık taksam kurt bile takılmaz peşime,
gidecek anneannemde yok ki artık,
üvey annem bile yok beni şömine eziyetlerine bırakacak,
şeker evlerden korktum hep dişlerim çürüyecek diye
büyüdüm de kendim okudum masalları raflardan indirerek,
ayşegül diye bir arkadaşım, süpermen diye bir kurtarıcım olmadı hiç
sadece şarkılar vardı.
içinde aşk,acı,umut olan şarkılar.
dua etmeyi de bilmem aslında
aydede de noel babada masallar gibi yalandı
ben çocukken bir tek yıldızlar kayardı...

Bu mesaj rabbit tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 10.01.2008 - 13:12

[Rabbit]

İçinde sen olan herşeyi özledim.
Özledim kırda çiçek toplamayı,
Sahilde denizi taşlamayı.
Özledim kaşını ,gözünü hele gülüşünü
Öyle özledim ki bir duyabilsen.
Kader mi bu gidişin,yoksa sen mi istedin.
Hani bizim sevgimiz içimize sığmazdı,
Hani ellerimizi bırakmayacaktık,
Hani bizim güneşimiz hiç batmayacaktı,
Sevgimizin üstünde duracaktı.
Gel artık neredesin.
Kader mi bu gidişin,yoksa sen mi istedin.
Öyle özledim ki,gel artık.

Şair : Ahmet Aslan